moeder overleden uitgezaaide borstkanker

[lindathijmen]

Hallo,

(Ik heb onder een ander onderwerp een oproep geplaatst maar helaas niet zo heel veel reacties gehad daarom een nieuw bericht onder een ander onderwerp)

Morgen is het 3 weken geleden dat mijn moeder is overleden aan uitgezaaide borstkanker, en ik voel me zo rot!!
Ik heb zo'n behoefte om met anderen te praten over dit alles daarom heb ik me aangemeld op dit forum.

Mijn hele leven draaide vooral de laatste 2 jaar alleen maar om mijn moeder en er valt zo'n gat nu! Ik mis haar zo erg dat het lichamelijk pijn doet. Mijn haar valt uit en en ik zit onder de puisten. De hele dag denk ik aan haar en alles om me heen lijkt zo zinloos en nutteloos.

Ik heb een zoontje van twee jaar die haar overduidelijk ook erg mist en dat op zijn manier uit door om de kleinste dingen te huilen, te zeuren en constant mijn aandacht te vragen. Ik mag nog niet eens alleen naar het toilet! Hij heeft mij nodig maar ik zit met mijzelf in de knoop.

Daarom ben ik deze week naar de huisarts geweest voor een verwijzing naar psychische hulpverlening want ik wil mijn emoties niet overdragen aan mijn kind.
Gisteren en vandaag kreeg ik een huilbui en hij raakte gewoon in paniek. Dan voel ik mij zo schuldig.

Mijn man heeft ook genoeg aan zijn hoofd. Mijn schoonvader ligt op het moment in het ziekenhuis want hij is 5 dagen na de crematie van mijn moeder geopereerd aan zijn lever. Hij heeft endeldarmkanker met uitzaaiingen in de lever. Ik kan het niet opbrengen om hem in het ziekenhuis te bezoeken. Het wordt mij gewoon te veel. Mijn man heeft gisteren ook nog ontslag gekregen!!
Normaal als ik mij rot voel dan belde ik mijn moeder en zij kreeg het ook als enige voor elkaar mij weer op te beuren maar zij is er niet meer.
Welke moeder herkent zich misschien een beetje in deze gevoelens? Zou zo graag in contact willen komen met personen die hetzelfde meemaken/ hebben meegemaakt.

[stoffeltje]

hallo linda,
goed dat je er hulp bij hebt gevraagt.
kleine kinderen voelen veel aan.
maar je moet ook het zelf verwerken.
het verlies is nog zo vers ,uit het !
je gevoelens uiten is ook moeilijker als het kind zo klein is.
sommige schrijven gevoelens van zich af.
zelf zit ik niet in dezelfde situatie,maar heb het meegemaakt in de fam.
probeer wat ontspanning en rust te vinden.
toen mijn moeder overleed viel er ook een gat in mijn leven.
had ook dagelijks contact met haar.
maar heb zelf geen kinderen.
zocht hulp bij dominee ivm rouwverwerking.
de eerste periode ging als een waas voorbij,erg onwerkelijk.
en gevoelens in 8baan.
heb je hulp of tijdelijke opvang voor je kind als het je even teveel wordt?
al is het maar voor een paar uurtjes!
hoop voor je dat er lotgenoten komen .
je kan hier altijd komen iig.,al is het maar om het even van je af te schrijven.
veel sterkte stoffel..

[lindathijmen]

Hallo Stoffel,

Bedankt voor je reactie. Met mijn zoontje gaat het nu redelijk. Het is erg jammer dat hij nog niet duidelijk kan vertellen wat hem dwarszit.
Ik heb het consultatieburo gebeld of ze wat adviezen hadden wat betreft rouwverwerking bij kinderen. Heb een paar goede tips gehad.
Ook heb ik een paar boekjes aangeschaft over het onderwerp rouwverwerking.
Heb er nooit bij stilgestaan wat een moeilijk proces het is terwijl iedere dag wel iemand een dierbare verliest.
Vroeger zag je duidelijk dat er iemand in rouw was qua kleding etc. Soms vind ik het jammer dat dat nu niet meer is want we kunnen elkaars steun goed gebruiken in de moeilijke tijd.

Mijn zoontje heb ik opgegeven voor de peuterspeelzaal. Ik denk dat het goed voor hem is even tussen de andere kinderen te zijn want de spanning hier in huis is uiteraard aanwezig. Dan heb ik ook even een paar uurtjes voor mezelf.

[stoffeltje]

hoi linda ,
dat is heel verstandig,even wat ontspanning voor jullie beide.
de druk voor jou even van de ketel ivm je zoontje.
met de verwerking duurdt het bij de 1 langer dan bij de ander.
veel praten en je gevoel uiten!
maar onthoudt ook dan de mooie momenten,hou deze blijvend.
op de momenten als ik mijn moeder mis denk ik aan prettige periode"s met haar.
deze zal je ook hebben.
laat haar altijd in je hart aanwezig blijven.
het verdriet mag niet je leven leiden,de scherpe punten zullen afvlakken.
helemaal weg gaan ze niet.
ik hoop dat je goede hulp bij je rouwverwerking krijgt.
dat alles in de loop der tijd een plekje vindt.
het is nu nog zo kort geleden,gun jezelf de tijd.
sterkte stoffel...