Diagnose Kanker lotgenotenforum

hallo allemaal
wij hebben op 31 dec 2009 oud en niew gehoord dat mijn broer longkanker heeft met al uitzaaingen naar alle botten
hij lag sinds kerst al plat omdat hij niet kon lopen er is toen een botschan gemaakt en alles was al zwart

hij is niet meer van bed afgekomen
5 keer bestraald maar nu doen ze niets meer

tot overmaat van ramp is door de bestraling zijn onderkant verlamt en
zijn been spontaan gebroken daar doen ze dus niets meer aan
door de verlamming heeft hij geen pijn
hij heeft een morfinepomp
en sinds 2 weken opgenomen in een hospicehuis
das wel fijn hoor gewelige opvang

ik kan er erg moeilijk meee omgaan dat mijn broer zomaar van de een op andere dag niets meer kan en ook 2011 niet zal halen
ik was 10 toen mijn moeder dood ging---18 toen mijn broer van 28 jaar ging---- 26 toen mijn vader ook aan kanker ging --- 2n nu 49 en weer iemand waar je van houd
het is 27 maart mijn broer zijn verjaardag
het word gevierd in het hospicehuis en hij wil iedereen erbij best zwaar je weet feessie maar eignelijk zal het afscheid worden
lang zal ze levne kan niet ---in de gloria al helemaal niet pffffff

hij gaat de laatste week erg hart achteruit dus we hopen dat ij zijn verjaardag haalt
aan de andere kant denk ik lieverd ga maar
maar zijn geest is nog goed lacht nog enzo dus kan je ook niet zeggen ga maar lichamelijk is het niks maar geestelijk nog zeer aanwezig moeilijk allemaal hoor
lieve groeten corrie

Jij krijgt wel heel veel op je bordje.
Kanker is niet eerlijk.
Ik ben blij voor je dat je broer in een hospice is.
Daar kan een meer persoonlijke zorg gegeven worden dan in een ziekenhuis, waar ze aan allerlei regeltjes vastzitten.
Mijn manier om er mee om te gaan was, blij zijn met wat je hebt.
Dus niet 'maren' dit is zijn laatste verjaardag, echter we vieren zijn verjaardag, hij heeft dat gehaald. Hiep hiep hoera!
Ja lang zal hij leven, dat hoop ik voor hem. Want dat betekent dat hij in jullie gedachten blijft en jullie hem niet gaan vergeten.
Voel je de nuance. Ik vertaal de regels nu op een nieuwe manier.
Dit betekent beslist niet dat ik zeg dat het gemakkelijk is.
Verre van dat. Uit je emoties, je woede enz.
Krop het niet op, daar krijg je enkel last van.
Zorg dat je iemand hebt waarmee je kunt praten.
Waar jij je gevoelens kwijt kunt.
Want het is heel normaal als jij niet meer weet hoe je dit ook nog eens moet verwerken.
Ik ging naar een psycholoog, een ander had iemand in de omgeving, weer een ander gaat daarvoor naar de dominee.
Zo kunnen ze in het hospice je ook helpen met de omgang met je broer, mocht je daar behoefte aan hebben.
Je bent in ieder geval al heel goed bezig door het hier op te schrijven.
Heel veel sterkte.

lieve Corriemorrie,

wat een afschuwelijke geschiedenis.
ik kan niet anders doen dan je alle sterkte te wensen in deze barre tijd.
hoe hard het ook klinkt, jouw broer voelt gelukkig geen pijn meer.
krop je gevoelens niet op.
probeer er over te praten, schrijven.
huilen kan opluchten.
niet uiten van je gevoelens kan maken dat je plotseling knapt.
zomaar, ongewild.
vaak op een ongelegen moment.
nogmaals: heel veel sterkte.
Ron Landouw.

dank jullie wel hoor lieve mensen
gelukkig kan ik er wel over praten
en inderdaad als je iets in ander daglicht zet en omdraait kan je het anders bekijken

ik ben zelfs echt nog boos geweest want ik had zelfs gevoelens van
ja ja jullie lekker makkelijk he
ik ben de jongste van het stel en ik sta bij al jullie graf te grienen maarrrrrrrrr
wie staat er bij mij erg he

ikzelf heb toen ik 28 was eierstok kanker gehad en heb diverse kuren en operaties gehad
ik ben officieel genezen verklaard zoals dat heet
nou ja ze zeggen heb nu net zoveel kans als een ander

maar ik weet wel wat iemand voelt als je denkt te gaan

maar goed in het hospice is het inderdaad erg fijn
iedereeen mag in en uit lopen geen bezoektijden en hele grote kamer
voor de kinderen liggen speelgoed zodat je dat gewoon net als thuis door kan doen
ben daar wel erg blij mee

jullie horen nog
lieve groet van corrie

Nou meid, jij hebt je portie ook wel (gehad). Verschrikkelijk hoor.

Ik heb ook aardig wat mensen verloren aan kanker. Wat een hel, al dat verdriet.

Volgens mijn psycholoog heb ik hierdoor nog meer last van Post traumatische stress stoornis, wat ik al had.

Verwerken gaat ook niet goed, ben erg afgevlakt in mijn emoties.

Sterkte, ik weet niet of je broer nog leeft, maar koester in ieder geval de goede herinneringen!!!

Liefs Anne.