Mijn verhaal

Dit forum is voor jongeren die kanker meemaken in hun directe omgeving
(vader, moeder, broer, zus, vriend(in), goede collega, klasgenoot, enz.)
en daar graag met hun lotgenoten over willen praten.
follow_angels
Lid
Berichten: 3
Lid geworden op: Wo 26 Mei 2010 22:27

Mijn verhaal

Berichtdoor follow_angels » Do 27 Mei 2010 18:03

Hallo allemaal,

Ik wil hier gewoon even mijn verhaal doen, omdat ik denk dat dit voor mij een manier van verwerken is.

Begin november is er bij mij moeder (1964) borstkanker geconstateerd.
Midden november is ze hier voor de eerste geopereerd.
De dokters dachten eerste dat het een kleine tumor was een besloten een kijk operatie uit te voeren.
Toen ze op zoek gingen naar de poortwachtersklier konden ze deze niet vinden. Ze hebben daarvoor alle klieren uit haar oksel weg gehaald.
Na de operatie moest ze voor de zekerheid nog een paar dagen extra in het ziekenhuis blijven.
Enkele dagen later kregen we de uitslag: Van de 19 klieren die ze hebben weggehaald zaten er in 17 uitzaaiingen!!!
De tumor is ook groter dan 5 cm dus moet de hele borst er af.

Begin december werd ze voor de tweede keer geopereerd.
Ik kan me nog goed herinneren hoe ziek ik mijn moeder er uit vond zien. Die avond kwam het leger des Heils kerst muziek in het ziekenhuis zingen en mijn moeder vond het maar niets.
Ze hebben toen gelijk gekeken naar uitzaaiingen. En ook hierbij was het mis. Er zitten uitzaaiingen in haar botten: haar schouders, rug en heupen.

Wij mogen niet vloeken thuis, maar reken maar dat wij wat middagen af hebben zitten vloek en huilen.

24 december kregen we uitslagen over longen en lever.
Na zoveel negatieve berichten lukte mij het haast niet meer om positief te denken en ik had dus ook verwacht dat deze ook aangetast zijn.
Gelukkig zijn deze niet aangetast.

Inmiddels zit ze aan de hormoontherapie.

De dagen werden weken en de weken ging over in maanden. Langzamerhand begon de rust bij ons thuis weder te keren.
Tot op een woensdag middag ik met mijn moeder in de keuken stond en we het over de toekomst hadden.
Mijn moeder maakte een opmerking die ik niet verwachte: 'Pas maar op, ik weet niet of dat ik de 50 haal!'
Ik ben hier later op terug gekomen, maar de kans is klein dat mijn moeder de 55 haalt (dan ben ik waarschijnlijk nog optimistisch!)

Dit viel mij nog het zwaarste op het dak.
Het eerste wat er door mij heen schoot is: Ze zal waarschijnlijk nooit oma worden!

Inmiddels ben ik zo ver dat ik dit verhaal zonder een huilbui kan vertellen.

Ik zal vast nog wat vergeten zijn, maar het belangrijkste heb ik van me af geschreven.

Zoals ik al eerder schreef, ik doe dit omdat ik denk dat het een manier voor mezelf is om dit alles te verwerken.

Zelf heb ik wissende stemmingen hier over. De ene week kan het goed gaan de volgende week luister ik naar een muziek nummer (ik houd nog al veel van muziek) en kan ik 2 weken daarna nog last hebben van hoogzittende tranen. Ik heb voor mezelf nog niet echt een uitlaatklep gevonden waar ik goed zijn familiesituatie in kan verwerken. Ik heb geprobeerd mandala's te tekenen, maar daar ben ik te ongeduldig voor. Op dit moment probeer ik het van me af te schrijven en te tekenen.
Ik heb ook een week of wat last gehad van negatieve gedachten, daar was ik weer van af, maar nu beginnen ze weer.

Bedankt dat ik dit met jullie mag / kan delen.

Mieke

Gebruikersavatar
liddy
Senior Lid
Berichten: 3074
Lid geworden op: Vr 02 Jun 2006 23:27
Locatie: Tilburg/Utrecht

Re: Mijn verhaal

Berichtdoor liddy » Do 27 Mei 2010 18:44

Dat is schrikken voor je.
Heel goed om hier je verhaal op te schrijven.
Heb je er al eens over gedacht om met de huisarts te gaan praten?
Samen met hem/haar zou je kunnen bekijken of je iets hebt aan begeleiding en van wie dan.
Die achtbaan van gevoelens komen zo bekend voor.
Ze horen bij het hele proces. Je zou fijn zijn als je leert hoe er mee om te gaan.
Je bent van harte welkom hier.

follow_angels
Lid
Berichten: 3
Lid geworden op: Wo 26 Mei 2010 22:27

Re: Mijn verhaal

Berichtdoor follow_angels » Do 27 Mei 2010 21:56

Ik heb er nog niet aangedacht om er met mijn huisarts over te praten
Ik loop op dit moment wel bij een psycholoog o.a. hiervoor.
Bedankt voor de tip!
Music is all around us, all you have to do is listen

stoffeltje
Lid
Berichten: 1370
Lid geworden op: Za 17 Feb 2007 23:24
Locatie: bennebroek

Re: Mijn verhaal

Berichtdoor stoffeltje » Zo 30 Mei 2010 00:48

hoi mieke,
goed dat je ook al bij een psycholoog loopt
ik hoop dat het wat klikt tussen jullie,dat scheelt veel.
fijn dat je veel van muziek houd dat kan wat ontspannen en afleiding geven ondanks alles.
sterkte stoffel :wink:


Terug naar “Mijn vader, moeder, broer, zus of vriend heeft kanker”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 16 gasten