moeder ongeneeselijk ziek, sarcoom in d'r buik

[sonjas]

Alles blijf een beetje stabiel nu. Ze heeft goede dagen en mindere dagen. Als er veel visite langst is geweest is ze 's avonds echt gebroken. Wel heeft ze meer last van haar buik, sinds de drain is gezet eigenlijk. Maar of dat met elkaar te maken heeft weet ik niet..

Zelf ben ik gisteren terug naar de ha geweest met mijn nek. De klier is de ene keer meer opgezet dan een andere keer.
Over 2 weken mag ik een echo laten maken. Wel heel spannend dus. Ik denk dat de ha me een beetje tegenmoet wil komen gezien de situatie met mijn moeder, om zo dingen uit te sluiten zeg maar. Verder heb ik geen klachten dus ik vrees niet meteen het ergste, al is het wel spannend natuurlijk.

Gr Sonjas

[anspatje]

Kan me wel voortsellen dat het toch allemaal een beetje spannend is!!
Gelukkig heb je geen verder klachten.
Fijn dat je moeder stabiel blijft.
kan me wel voorstellen dat ze op is als het druk geweest is.
Laat haar goed aangeven wat ze wel niet wil.
Wij zijn wel eens maar 10 min bij dick geweest,
ik vond dat er kort maar voor hem was het eigenlijk al te lang.
Ik denk aan je!

[Meesje]

Mijn ouders hadden op een gegeven moment "bezoek"uren gedaan. Zodat ma het langer vol kon houden en tussendoor kon slapen. Zoals wij bleven vaak ook maar kort, maar vaak als jij geweest bent komt de volgende , daarna weer iemand enzovoorts en dat gaat dan de hele dag door. Dat sloopt je. Mijn moeder vond het ook vervelend om steeds hetzelfde te vertellen. Wat ik mij ook goed kan voorstellen.

Ik duim voor je. Moet zeggen wij lopen hier ook beetje soort van "griepachtig" te zijn. Kan ook stress zijn.

Sterkte!! Blijf genieten!

[sonjas]

Dat is hier ook zo. Na 11.00 kan er iemand komen, dan is ze klaar met wassen endergelijke. Dan na het eten tot 15.00 rusten en 's avonds komt er ook niemand op de kinderen en broer/zussen na. Als er een paar mensen samen komen is het vaak te veel (achteraf). Iedereen bedoelt het natuurlijk goed maar soms moeten ze ook echt een keer 'nee' zeggen.
Vanmidag ga ik weer even langst..

Fijne zondag iedereen!

[Meesje]

Precies, exact dezelfde tijden hielden me ouders aan. Klopt het nee zeggen vinden ze erg moeilijk, ze willen iedereen de kans geven.

Sterkte!

[sonjas]

Gisteren ben ik even geweest, met mijn oudste zoon. Ze was wel moe, bleef ook liggen ipv zitten in bed.
Op zo'n moment ben ik bang dat het snel afgelopen is, terwijl als ze een goede dag heeft lijkt allles best mee te vallen.
Van de week gaan we met z'n allen (ik heb 2 zussen) de uitvaart bespreken. Ik heb het idee dat we niet te lang moeten wachten daarmee voordat het straks te laat is. Later heb ik tegen mijn zoon van 5 gezegt dat de dokter oma niet meer beter kan maken. Dat het bed beneden blijft staan en ze niet meer bij ons op visite kan komen enzo.. Hij snapte er niet veel van volgens mij, bedacht dat als fietsen niet gaat ze toch op een ligfiets langst kan komen...
Zulke momenten doen erg zeer, dan besef je pas wat we moeten gaan missen. Nee, wat we nú al missen..

[Meesje]

Ik denk aan je. En wees eerlijk met de kinderen, ik merk aan mijn familie dat de volwassenen het moeilijk vinden hoe de kinderen er mee om gaan. Ik heb met de mijne helaas al ervaring mee en ondertussen zijn ze al een stuk ouder 17 en 19. Laat ze lekker gaan ( maar dat doe je al) in hun eigen belevingswereld en leg het simpel uit. In mijn familie proberen ze het tot in de details uit te leggen ( de morfinepomp, de ziekte etc) maar daar zijn ze echt nog te klein voor. een 2ling van 5 en twee van 7 en 9. Zolang je maar open en eerlijk bent. De oudste twee gaan er echt goed mee om en hebben zelfs dingetjes gemaakt, die in de kist liggen.

ik probeer al mijn positieve energie naar je te sturen zodat je sterk kan zijn.

[jada]

Hoi Sonjas,

Ik ken het gevoel van verlies terwijl iemand nog niet overleden is. Op sommige dagen denk je idd dat het nog wel maanden kan duren en op sommige dagen denk je dat het elk moment kan gebeuren. Wat nu al een verlies is is het feit dat je weet dat het nooit meer zoals vroeger zal worden, nu al niet.

heel veel sterkte, denk aan je.

[sonjas]

Meesje; dat luchtig brengen doe ik ook wel. Op deze leeftijd zijn ze zich nog nergens van bewust, dat wil ik niet forceren. Ik denk aan je vandaag!

Jada; zo is het precies ja.. Ik heb je verhaal gelezen, heftig. Wel een hele sterke vader heb je!!


Gr Sonjas

[anspatje]

luchtig brengen is inderdaad de beste manier, ze moeten wel wat weten, maar hoeven niet alle ins en outs te weten.
en de oplossingen die kinderen verzinnen zijn best grappig, hun manier van kijk op het leven, zo puur.
ookal doen ze zeer natuurlijk want je word vaak weer met je neus op de feiten gedrukt.

ik denk dat het goed is om al wat dingen op papier te zetten.
dat scheelt een hele boel straks. ik had veel achter op mijn kalender geschreven, bv alle namen die ik wilde uitnodigen,
zo kon ik van te voren alle adressen opzoeken die ik nog niet had. zodat je dat niet meer op het laatste moment hoeft te doen. zelfs de muziekkeus stond er op. Ik was er zo van overtuigt dat ik het t einde van t jaar nodig zou hebben, dus was er vroeg me begonnen in mijn beleving, achter af is het maar goed geweest ook. Dus voorbereidingen kunnen nooit kwaad,
al is het natuurlijk niet het leukste item om over te hebben, maar wel belangrijk.

liefs Angelique

[sonjas]

Ik ben vanavond weer langstgeweest, samen met mijn 2 zussen.
M'n moeder heeft alleen maar liggen slapen. Vanmorgen had ze last van obstipatie en zijn ze zo'n 1,5 uur bezig geweest.
De rest van de dag heeft ze liggen slapen.. Dit is dus zo'n dag dat ik het ergste vrees, dat ze niet meer wakker word.
Het gaat zo snel achteruit weer..,naar de wc en terug is al een hele opgaaf, haast niet te doen. Terwijl ze 4 weken terug nog niet eens bedlegerig was..

[liddy]

Ergens ben je blij dat ze slaapt, dat ze dus niet wakker ligt van de pijn.
Aan de andere kant gaat het veel te snel.
Ze is er nog wel en ook weer niet.
Hopen dat deze situatie niet lang duurt is ook niet wat je wilt.
In alle opzichten is het zo dubbel.
Je staat erbij en kijkt ernaar.
Die machteloosheid kan je razend maken. Daar ben je beslist de enige niet in.
Probeer dicht bij je gevoel te blijven.
Doe wat je intuïtie ingeeft.

[jada]

hi Sonjas,

Soms denk je in de laatste fase te zijn gekomen en ineens zie je ze dan weer een beetje "opknappen". Heel dubbel ben je dan wel blij maar aan de andere kant weer een verlenging van het lijden. Ik weet niet hoe het met je moeder zal gaan maar ik wens je heel erg veel sterkte en ik denk aan je.

liefs jada

[anspatje]

Dat gevoel wat liddy omschrijft is zo herkenbaar, je staat erbij en je kijkt erna en er is niets wat je kunt doen.
Zo frustrerend is dat. En dan alles wat er door je hoofd gaat. Hetgeen van wat je weet wat komen gaat,
de angst dat het moment misschien aangebroken is. Het sloopt je.
Maar wat jada zei; het kan zomaar even een slechte dag zijn, misschien heeft ze de rust even nodig
en is ze morgen weer wat opgeknapt en heeft ze wat meer energie.
Ik kan alleen maar zeggen dat ik aan je denk en erg met je meeleef.
Liefs angelique

[sonjas]

De situatie is ook niet leuk meer te noemen. Niet eens zelf fatsoenlijk naar de wc kunnen, snel moe zijn na een bezoekje en maar weinig meer kunnen eten. Zo is de lol er af.. Ik wil ze niet missen maar om ze zo nog weken te moeten meemaken is ook niets.. Dat is voor iedereen een straf. Volgens mijn vader gaat het wel wat beter vandaag maar slaapt ze nog veel. Veel beter zal het niet meer worden denk ik. Vanmorgen kreeg ik van mijn tante (haar zusje) uit Italie een mail dat ze als verrassing vandaag in nederland aankomen tot zondagochtend. Eerst zouden ze in juli komen, ik denk dat ze zelf ook doorheeft dat m'n moeder dat niet meer gaat halen..
Misschien is dat wel hetgeen waar ze op 'wacht'. Mijn oma (moeder van mijn moeder) is ook plotseling overleden toen mijn tante nog niet in nederland was. Ik weet niet in hoeverre je dat zelf kan 'regelen', maar ik sta er niet van te kijken. Ze heeft al zoveel moeten inleveren, nu is het lichaam gewoon op. Het zal een enorm gemis worden, maar voor mijn moeder is het wel beter..

[liddy]

Wat goed dat je moeders zusje vervroegd overkomt.
Ik denk dat je weleens gelijk kunt krijgen, dat je moeder op haar gewacht heeft.
Als je moeder zich klaar gaat maken voor het heengaan, zul je merken dat ze geen eten meer wil en stopt met drinken.
Ze zal geen honger ervaren en ook geen dorst. Wel kan ze last van haar lippen krijgen.
Dus goed insmeren met lipbalsem en af en toe haar lippen vochtig maken.
Voor jou is de lol eraf, echter de vraag is of je moeder het ook zo ervaart.
Wat vind jouw moeder van deze situatie en laat ze het ook bepraten met de huisarts.
jouw moeders wens is leidinggevend en dat is af en toe heel moeilijk voor de naasten.
Probeer te genieten van haar blijdschap als ze haar zus ziet.

[anspatje]

De situatie nu is inderdaad het verre van leuk te noemen.
En misschien word het ook niet veel beter meer.
Maar zolang ze zelf nog kan genieten van jullie bezoekjes en dat dat voor haar voldoende is,
dan gun ik haar zoveel tijd als mogenlijk.
hoewel dat voor jullie natuurlijk heel zwaar is en ik snap dat je dit niet nog weken wil mee maken.
Ik ben blij dat haar zus eerder naar nederland gekomen is.
Fijn dat ze elkaar nog even kunnen zien en aanraken en zo.
Het zal ook wel heel emotioneel zijn.
Hele dikke knuffel en ik denk aan jullie.

ik ga nu een kaarsjes voor jullie branden.

[lmdehaan]

Ik brand een kaarsje voor jullie. Ik weet helaas hoe verschrikkelijk moeilijk deze laatste fase is, en wat extra kaarsjes kunnen geen kwaad!
Knuffel haar nog zoveel mogelijk...
Liefs Laura

[sonjas]

Dank jullie wel voor de lieve berichtjes!
Straks hebben we de bbq met heel mijn (schoon)familie en aanhang. Ik zie er wel tegenop..
Ik moet zeggen dat de meeste mensen aan mijn man vragen hoe het gaat en niet direct naar mij toe, dat vind ik wel erg prettig. Misschien dat dat vanmiddag ook wel zo is..

[anspatje]

ik hoop ondanks dat je er een beetje tegen opziet,
je toch kan genieten straks.
liefs,
angelique

[jada]

Hoi Sonjas, ik hoop dat het toch gezellig is vandaag. Soms is het ook even goed om uit de situatie weg te zijn. Ben vandaag toevallig ook een hele dag weggeweest voor het eerst sinds lange tijd. En hoewel het geen seconde uit je gedachten is, was het toch even een oppepper, kan er weer even tegen na zo'n leuke dag. (was met onze twee honden naar een soort reunie van de fokker).

Sterkte weer verder en we zitten allemaal in hetzelfde schuitje, daarom niet minder verdriet maar misschien wel gesterkt door de steun van elkaar.

liefs

[sonjas]

Op zich was het wel leuk. Ik heb het er 2x met iemand even over gehad. De meeste willen ons middagje toch ook niet 'verpesten' door er over te beginnen.
Toen we weer thuis waren en de kids op bed lagen ben ik nog even langst thuis gegaan. M'n moeder zat net haar toetje te eten. Haar ogen staan wel heel erg triest, dat is al een paar dagen zo. Ze geeft ook maar kort antwoord en lachen doet ze ook niet veel meer. Na het eten is ze gaan liggen en lag alweer snel te slapen.
Ik vind het ook niet fijn meer om over leuke dingen te praten die we meegemaakt hebben bijvoorbeeld. Dat is zo confronterend nu ze niks meer kan. Ze is lichamelijk wel op maar verder wel bij de tijd. Ze weet zelf ook wat haar te wachten staat, dat maakt het helemaal zo moeilijk..

[jada]

ja he Sonjas hartverscheurend is het zeker als iemand geestelijk nog helemaal bij de tijd is en eigenlijk nog helemaal niet klaar is met het leven. Heel moeilijk om te zien hoe iemand wanhopig is en bang. Je hoopt op een zekere aanvaarding maar als die er niet is dan is het heel erg moeilijk. Mijn vader doet de laatste dagen soms een beetje raar, niet echt heel raar maar wel dat je denkt: "ik weet het niet, maar hij lijkt niet zichzelf". Het zou naar zijn hoofd gegaan kunnen zijn. We willen dat niet weten dus dringen niet aan op een scan of zo. Ik schaam me om te moeten bekennen dat ik soms hoop dat hij geestelijk in de war raakt zodat hij het zelf allemaal niet meer doorheeft, hoe laag kun je zinken he?. Maar veel erger vind ik het dat ik mailtjes krijg van hem dat hij niet dood wil en denkt dat hij de dood te vlug af kan zijn. Ik zie hem namelijk elke dag minder worden en weet dat dit niet gaat gebeuren. Uiteraard zeg ik dat niet tegen hem en speel het spelletje leuk mee.

Dus heel af en toe gaat het wel door me heen was hij geestelijk maar niet zo helder. Misschien slecht maar ik kan er niets aan doen.

[sonjas]

Zo ga je op een gegevenmoment wel denken ja.. Morgen begint bij ons de avondvierdaagse, zeg ik vanmiddag nog van goh, ze houden niet erg best weer van de week, als het s'avonds maar droog blijft. Ten eerste slaapt ze bijna de hele dag dus wat weet ze nou nog van het weer, en daarbij moet ze de 1'ste avondvierdaagse van haar oudste kleinzoon meteen missen. Dan voel ik me meteen bijna schuldig dat ik erover begonnen ben.
Ze had weer een mindere dag, veel moe en slapen. De 4'de achtereenvolgende dag al. Volgens mijn vader eet ze steeds minder en drinken doet ze ook minder. Die flesjes zuivel drinkt ze ook niet meer dagelijks. Vanmiddag had ze 3 lepels soep op en een halve cracker. Da's zeker geen vetpot..
Het gaat wel erg snel maar toch ook gelijdelijk. M'n vader ziet de bui ook al wel hangen dat het misschien nog maar een kwestie van zeer korte tijd is..arme mama.

[liddy]

Voel je beslist niet schuldig dat je erover begonnen bent, want nu heeft ze wat om naar uit te kijken.
Hoezo moet ze die avondvierdaagse missen? Jij kunt erover vertellen, foto's maken en die haar laten zien.
Heb je gelijk iets om over te praten, immers er gebeurt niet veel in haar leven nu.
Je zult misschien nog verbaasd staan hoe lang je moeder het nog volhoudt.
Alleen zal je gevoel heel dubbel zijn, zo hoeft het van jou ook niet.
Leef bij de dag en geniet wat er nog te genieten valt.