Papa, i miss you!

[Tishaa]

Hoi Allemaal,

Dit is mijn eerste keer hier en ik vind het knap dat jullie jullie verhalen zo goed kunnen verwoorden.
Ik ben zelf 18 jaar en mijn vader is op 29 september jl, overleden. Hij is in April ziek geworden en heeft daarna
ontzettend hard gevochten, maar hij mocht helaas niet ouder worden als 41 jaar .. het is allemaal zo snel gegaan,
Hij heeft mij, mijn jongere zusje en mijn moeder achtergelaten..
Ik vind dit ontzettend moeilijk, ik ben altijd vaderskindje geweest en met alles kon ik bij hem terecht,
ik kan het geen plekje geven en weet niet hoe ik ermee om moet gaan. Sinds hij is overleden is mijn
leven een groot zwart gat geworden, ik heb nergens meer zin in, doe niks meer en wil alleen nog maar in
bed liggen.
Hoe hebben jullie het beetje bij beetje een plekje weten te geven?

Bedankt voor het lezen van mijn verhaal.

[liddy]

Nog gecondoleerd met het verlies van je vader.
Logisch dat je het nog geen plaatsje hebt kunnen geven, het is nog maar zo kort geleden.
En het is niet normaal om op die leeftijd al je vader te moeten verliezen.
Je leert van alles, echter niet hoe je moet rouwen.
Dus het is een kwestie van vallen en weer opstaan. Soms een stapje vooruit en dan weer terug.
Heb je iemand om mee te praten?
Wellicht is het een idee om eens te gaan praten met de huisarts. Bekijk samen met hem/haar wat je nodig hebt.
Schrijven is een goede manier om meer zicht te krijgen op je emoties en om dingen van je af te schrijven.
Voel jezelf welkom hier.