Nieuwe relatie, schoonpapa met kanker

[Varia]

Hoi allemaal,

ik heb me aangemeld hier om mijn hart even te luchten... Met mensen te praten die me misschien begrijpen.
Heb het gevoel met weinig mensen hierover te kunnen praten omdat ze me niet begrijpen of zelf teveel aan hun hoofd hebben. Omdat ze zelf in de situatie zitten en daarnaast heb ik het gevoel hier niet over te "mogen" klagen..

Mijn situatie is als volgt..
Ik heb sinds kort (bijna 2 maanden nu) een nieuwe relatie. Helemaal leuk en geweldig en ben echt gek op die jongen.
We kennen elkaar al heel wat jaren en nu is het er eindelijk van gekomen.

Maar er zit een zwart randje om deze nieuwe relatie..
Zijn papa die ik nu ook al wat jaren ken heeft kanker.
Het ging oorspronkelijk om "alleen maar" een tumor in zijn endeldarm.
De tumor is verwijderd, en er is een stoma geplaatst.

De tumor zat vast in zijn bekken en er zijn uit voorzorg ook een aantal lymfeklieren verwijderd die eromheen zaten.

Maar wat blijkt nu...
Het zit ook in zijn lymfeklieren en er is ook kans dat het in zijn botten zit.


Ik vind het heel erg lastig allemaal, en heb er veel verdriet van.
Van een roze wolk ben ik in de keiharde relaiteit geknald waarin mijn schoonpapa heel erg ziek is.
Een relatiteit vol met ziekenhuisbezoeken, bezoekjes thuis, er voor mijn vriend zijn, voor zijn zus zijn..
Gesprekken over behandelingen, eventuele toekomst visies "wat als het goed gaat" & "wat als het mis gaat" ..

Ik kan er lastig over praten met mijn vriend omdat ik vind dat ik en mijn verdriet er even niet toe doen.
Het gaat over zijn papa en hij moet bij mij terecht kunnen ipv dat ik ga huilen over zijn papa.
Ik wil niemand lastig vallen met mijn verdriet hierom, gewoon omdat ik vind dat mijn verdriet er niet toe doet...
Ik ben niet zijn dochter, kind, of vrouw... Ik ga pas 2 maanden met zijn zoon..
Ken het gezin wel al jaren, zijn dochter is al 7 jaar een vriendin van me en heb ze met groot regelmaat gezien..


Pfftt ik vind het zo lastig.. en zit echt even met mezelf in de knoop.

Laat ik wel voorop stellen dat ik echt gek ben op mijn vriend en dit geen invloed heeft op mijn gevoelens voor hem.
Ik wil hem niet kwijt en heb echt het idee mijn ware gevonden te hebben..

[shannon]

Hallo,
Wat een dubbel gevoel moet dat zijn. Je bent verliefd maar door die verliefdheid wordt je geconfronteerd met kanker.
Heel verdrietig voor je vriend maar ook voor jou. Jij vindt dat jouw verdriet er niet toe doet omdat je nog maar 2 maanden een relatie hebt met je vriend en omdat hij bij jou terecht moet kunnen. Maar dat betekent toch niet dat je niet verdrietig mag zijn en er niet met je vriend over mag praten?
Ik denk dat het juist heel goed is als je je verdriet met hem deelt. Zijn verdriet is immers ook jouw verdriet want jij hebt een relatie met hem, ook al is dat nog niet zo lang. Ik heb de ervaring dat het heel fijn is om hier samen over te praten. Natuurlijk is dat moeilijk maar het kan ook heel erg opluchten om samen te huilen en samen verdriet te hebben. Vraag jouw vriend wat hij nodig heeft van jou.
Verder zou ik toch proberen iemand te vinden waar jij je verhaal kwijt kunt. Misschien via dit forum?
Het is zó belangrijk om hierover te praten want ook jij moet je gevoelens kwijt kunnen.
Ik wens jou en je vriend heel veel moed en sterkte.
Liefs, Shannon.