zus ziek en nieuwe vriend

[ellendr]

Hoi,

Wist niet goed waar dit te plaatsen maar hoop dat hier goed staat.
Vorige zomer (2011) werd er bij mijn zusje lymfeklierkanker vastgesteld.
Na 16 chemo's dachten we alle dat ze genezen was tot de eerste controle scan anders uitwees.
Na nog een hoop onderzoeken en operaties bleek dat het terug is (of nooit weg geweest is), deze zomer en herfst gaan er nog
aantal zware chemo's komen en een stamceltransplantatie.

In de periode dat we dachten dat het beter ging leerde ik mijn vriend kennen
had toen niet echt behoefte om over zus of kanker te praten
en hij noch ik hadden het erover.

In de periode van de onderzoeken (met elke keer slecht nieuws) kregen we een relatie.
Ik meldde toen wel elke keer de uitslag ervan maar verder hadden we het er weer niet over.

Ondertussen heeft hij mijn familie en zus ontmoet. Hij vindt mijn zusje irritant, snapt niet dat alles zo om haar draait en vindt
dat mijn ouders haar teveel aandacht geven.
Zelf heeft hij een slechte band met zijn zus en hij kan dan ook moeilijk begrijpen dat ik ondanks dat mijn zus de laatste tijd best lastig kan zijn
tijd wil vrijmaken om bij haar te zijn tijdens chemo's of gewoon dagje ermee weg wil.

Vanavond hadden we gesprek via msn, ik gaf aan dat zus maandag weer naar ziekenhuis moest voor chemo en ik misschien dag thuis ging blijven (van vrijwilligerswerk) om mee naar het ziekenhuis te gaan.
Hij begreep niet waarom ik dat wilde doen.
Probeerde hem te vertellen dat zus ook aardig kan zijn en zo irritant is omdat haar toekomstplannen weer ingestort waren na het slechte nieuws.
Hierna gaf hij ook aan niet te weten wat chemo betekend, ik heb het proberen uit te leggen maar het is naast medische termen moeilijk te omschrijven wat het
doet met een gezin. Toen ik zei dat chemo voor spanning zorgt en angst begreep hij dat weer niet.
Hierna zei hij kort van ben naar bed.

Het kwetst mij dat hij er zo licht over gaat, hij lijkt mijn zus alleen te zien als een vervelend en irritant kind en kan precies niet verder naar het hele plaatje zien.

Zijn er hier nog mensen die in zo'n periode een nieuwe partner kregen?
Hoe ging je daarmee om?
Nam je deze partner mee naar het ziekenhuis?

Iemand advies hoe ik met vriend hierover kan praten?

Alvast bedankt,

ellen

[Lini]

Lieve Ellen,

Had een heel bericht getypt, sluit mijn computer ineens uit zichzelf af! Ik typ het nog een keer maar misschien ietsje korter

Allereerst: wat een ongelooflijke rotsituatie voor jou en je gezin. Iemand zo ziek te zien en misschien moeten verliezen, dat is nogal wat. Verschrikkelijk dat je niet op de steun van je vriend kunt rekenen...

Ikzelf heb geen ervaring met het krijgen van een vriend in een moeilijke periode. Ik had de mijne al voordat deze begon. En wat ik geleerd heb in de afgelopen 1.5 jaar, is dat je relatie maar beter goed kan zijn voordat je samen allerlei narigheid aangaat. Ik heb mijn -nu- man meer nodig dan ooit. Ook merk ik zelf dat hij mijn veilige haven is, waar omstanders die verder van me afstaan soms onbegrip tonen. Dat legt natuurlijk een zekere druk op een relatie die op zich goed was (en intussen ook nog beter is geworden). Die relatie moet die druk wel aankunnen.

Wat ik uit jouw verhaal begrijp is dat jouw vriend jouw situatie niet wil of kan begrijpen. Heeft hij zelf iets traumatisch meegemaakt waardoor hij zijn gevoel afsluit? Of is hij gewoon heel erg jong en heeft hij nog niet echt iets meegemaakt, heeft tot nu toe de wereld alleen om hem gedraaid en lang-leve-de-lol? Hoe het ook zij, het lijkt me voor jou echt moeilijk. Zoals ik hierboven al beschreef, heb ik mijn vriend nu echt nodig. Als hij óók nog eens energie zou vragen doordat ik hem steeds moest uitleggen waarom ik verdrietig ben, weet ik niet of we nog bij elkaar zouden zijn... Op dit moment heb ik namelijk niet veel energie over.

Wat jij denk ik kunt doen, is hem in het vervolg niet alleen de klinische updates geven, maar er ook bij vertellen en laten zien hoe je je voelt. Wat ik begrijp heb je dat tot nu toe vaak achterwege gelaten (misschien omdat hij er ook niet echt enthousiast op reageerde en er niet echt ruimte werd gemaakt voor jouw gevoel?). Dan kan hij er niet omheen en moet hij er wel mee omgaan. Probeer de communicatie op te zoeken waar hij wegloopt en kijk of hij het langzaam maar zeker wel gaat begrijpen.

Als hij het dan nog steeds niet begrijpt, zou ik denk ik geen energie meer in deze jongen steken. Jij hebt je energie nu wel ergens anders voor nodig, namelijk voor jezelf, en voor je zus. Het is nu al moeilijk, en wordt misschien nog veel moeilijker. Je kunt daar niet iemand bij gebruiken die niet begrijpt dat jij daar verdrietig om bent, die zich niet kan voorstellen wat chemo is zelfs niet als je het hem uitlegt, die je zus maar irritant vindt omdat ze zoveel aandacht vraagt. Ongelooflijk, dacht ik toen ik je verhaal las, hoe moeilijk is dat om te begrijpen??? Natuurlijk zal hij het nooit helemáál begrijpen, zeker niet omdat hij zelf niet zo'n zus heeft. Maar je kunt je toch wel een klein beetje inleven? Onvoorstelbaar... En triest, dat het voor jou nu zo moet lopen.

Ik hoop niet dat ik je heb beledigd oid met deze reactie, maar ik móest er gewoon op reageren en vertellen wat ik erover denk. Zorg goed voor jezelf! En steek je energie niet in de verkeerde zaken/personen! Want in deze tijd is zuinig omgaan met je energie echt van levensbelang, wil je er niet aan onderdoor gaan.

Heel veel sterkte,
Liefs,
Lini