zus ziek en nieuwe vriend
Geplaatst: Vr 27 Jul 2012 02:36
Hoi,
Wist niet goed waar dit te plaatsen maar hoop dat hier goed staat.
Vorige zomer (2011) werd er bij mijn zusje lymfeklierkanker vastgesteld.
Na 16 chemo's dachten we alle dat ze genezen was tot de eerste controle scan anders uitwees.
Na nog een hoop onderzoeken en operaties bleek dat het terug is (of nooit weg geweest is), deze zomer en herfst gaan er nog
aantal zware chemo's komen en een stamceltransplantatie.
In de periode dat we dachten dat het beter ging leerde ik mijn vriend kennen
had toen niet echt behoefte om over zus of kanker te praten
en hij noch ik hadden het erover.
In de periode van de onderzoeken (met elke keer slecht nieuws) kregen we een relatie.
Ik meldde toen wel elke keer de uitslag ervan maar verder hadden we het er weer niet over.
Ondertussen heeft hij mijn familie en zus ontmoet. Hij vindt mijn zusje irritant, snapt niet dat alles zo om haar draait en vindt
dat mijn ouders haar teveel aandacht geven.
Zelf heeft hij een slechte band met zijn zus en hij kan dan ook moeilijk begrijpen dat ik ondanks dat mijn zus de laatste tijd best lastig kan zijn
tijd wil vrijmaken om bij haar te zijn tijdens chemo's of gewoon dagje ermee weg wil.
Vanavond hadden we gesprek via msn, ik gaf aan dat zus maandag weer naar ziekenhuis moest voor chemo en ik misschien dag thuis ging blijven (van vrijwilligerswerk) om mee naar het ziekenhuis te gaan.
Hij begreep niet waarom ik dat wilde doen.
Probeerde hem te vertellen dat zus ook aardig kan zijn en zo irritant is omdat haar toekomstplannen weer ingestort waren na het slechte nieuws.
Hierna gaf hij ook aan niet te weten wat chemo betekend, ik heb het proberen uit te leggen maar het is naast medische termen moeilijk te omschrijven wat het
doet met een gezin. Toen ik zei dat chemo voor spanning zorgt en angst begreep hij dat weer niet.
Hierna zei hij kort van ben naar bed.
Het kwetst mij dat hij er zo licht over gaat, hij lijkt mijn zus alleen te zien als een vervelend en irritant kind en kan precies niet verder naar het hele plaatje zien.
Zijn er hier nog mensen die in zo'n periode een nieuwe partner kregen?
Hoe ging je daarmee om?
Nam je deze partner mee naar het ziekenhuis?
Iemand advies hoe ik met vriend hierover kan praten?
Alvast bedankt,
ellen
Wist niet goed waar dit te plaatsen maar hoop dat hier goed staat.
Vorige zomer (2011) werd er bij mijn zusje lymfeklierkanker vastgesteld.
Na 16 chemo's dachten we alle dat ze genezen was tot de eerste controle scan anders uitwees.
Na nog een hoop onderzoeken en operaties bleek dat het terug is (of nooit weg geweest is), deze zomer en herfst gaan er nog
aantal zware chemo's komen en een stamceltransplantatie.
In de periode dat we dachten dat het beter ging leerde ik mijn vriend kennen
had toen niet echt behoefte om over zus of kanker te praten
en hij noch ik hadden het erover.
In de periode van de onderzoeken (met elke keer slecht nieuws) kregen we een relatie.
Ik meldde toen wel elke keer de uitslag ervan maar verder hadden we het er weer niet over.
Ondertussen heeft hij mijn familie en zus ontmoet. Hij vindt mijn zusje irritant, snapt niet dat alles zo om haar draait en vindt
dat mijn ouders haar teveel aandacht geven.
Zelf heeft hij een slechte band met zijn zus en hij kan dan ook moeilijk begrijpen dat ik ondanks dat mijn zus de laatste tijd best lastig kan zijn
tijd wil vrijmaken om bij haar te zijn tijdens chemo's of gewoon dagje ermee weg wil.
Vanavond hadden we gesprek via msn, ik gaf aan dat zus maandag weer naar ziekenhuis moest voor chemo en ik misschien dag thuis ging blijven (van vrijwilligerswerk) om mee naar het ziekenhuis te gaan.
Hij begreep niet waarom ik dat wilde doen.
Probeerde hem te vertellen dat zus ook aardig kan zijn en zo irritant is omdat haar toekomstplannen weer ingestort waren na het slechte nieuws.
Hierna gaf hij ook aan niet te weten wat chemo betekend, ik heb het proberen uit te leggen maar het is naast medische termen moeilijk te omschrijven wat het
doet met een gezin. Toen ik zei dat chemo voor spanning zorgt en angst begreep hij dat weer niet.
Hierna zei hij kort van ben naar bed.
Het kwetst mij dat hij er zo licht over gaat, hij lijkt mijn zus alleen te zien als een vervelend en irritant kind en kan precies niet verder naar het hele plaatje zien.
Zijn er hier nog mensen die in zo'n periode een nieuwe partner kregen?
Hoe ging je daarmee om?
Nam je deze partner mee naar het ziekenhuis?
Iemand advies hoe ik met vriend hierover kan praten?
Alvast bedankt,
ellen