Mama met alvleesklierkanker

[Lianda]

Lieve lotgenoten,

Al een tijdje ben ik aan het twijfelen of ik mijn verhaal wel moet delen hier. Ik lees veel van jullie verhalen en herken zoveel gevoelens en situaties die daarin beschreven worden.
Daarom heb ik nu besloten om het toch even van me af te schrijven en misschien in contact kan komen met mensen die snappen wat ik doormaak.

Een goede twee jaar geleden werd er bij mijn moeder borstkanker gevonden. Even dacht ik dat onze wereld in ging storten, wat natuurlijk ook een paar dagen het geval was. Gelukkig was mama er op tijd bij en kon er met chemo en bestralingen een hoop gebeuren. Tijdens de eerste chemokuren werd er in haar andere borst ook een tumor ondekt, het bleek geen uitzaaiing te zijn maar een hele nieuwe tumor.
Weer goed geschrokken maar weer geluk, het kon behandeld worden.
Net voor de kerst ging alles weer goed met haar, de behandeling was klaar en mama kon weer lekker gaan werken en alles doen en laten wat ze wilde.

Dit duurde een paar weken en toen kreeg ze last van pijn in haar buik. Onderzoeken leverde niks op en weken werden maanden..
Uiteindeijk werd ze doorgestuurd naar het AMC, hier bleek het dan toch zo te zijn dat het alvleesklierkanker was en dat ze er veel te laat bij waren.
Ze zit nu wel aan de chemo maar het is alleen nog maar tijd rekken.. Ze kunnen niks meer doen voor de rest.

Ik ben bang, heel erg bang voor wat er komen gaat.

Hopelijk mag ik nog lang van mijn lieve mama genieten.
Alvast bedankt voor het lezen van mijn verhaal en ik wens iedereen het beste.

[liddy]

Heel begrijpelijk dat je bang bent.
Het is niet niks, alvleesklierkanker.
Ik kan het niet mooier maken, deze vorm van kanker kent vaak een snel verloop.
Natuurlijk zijn er uitzonderingen en ik hoop dat je moeder er een van is.
Leef daarom nu, geniet nu met je moeder.
En nu komt iets heel moeilijks, echter hoe langer je het uitstelt hoe moeilijker het wordt.
Praat met je moeder over later. Wat zijn haar wensen, wat heeft ze geregeld.
Nu kunnen jullie er nog over praten in de zin van het zal wel niet nodig zijn, maar dan weten we het vast.
Het zal zo'n opluchting geven als je hierover gepraat hebt, tenminste bij mij wel.
Schrijven kan je helpen om alles meer op een rijtje te krijgen.
Hier begrijpt men waar je over praat.