Mijn vader heeft uitzaaiingen in de hersenen na longkanker
Geplaatst: Wo 26 Feb 2014 00:46
Hallo,
Nooit gedacht dat ik hier iets zou moeten schrijven, maar ik kwam dit forum tegen en wil mijn verhaal van mij afschrijven.
In juni 2013 kreeg mijn vader te horen dat hij longkanker heeft. Hier is hij toen voor behandeld met chemo en bestraling. We kregen hierna positieve berichten, de behandeling was aangeslagen en het leek erop dat er alleen nog een stukje littekenweefsel zat. In November werd er ter controle nogmaals een scan gemaakt en ook hierop was te zien dat de tumor bij de longen weg was. Hier waren we natuurlijk erg blij mee. Mijn vader, moeder en ik kregen weer wat meer vertrouwen. Tot gisteren. Vorige week moest mijn vader ter controle voor een ct. scan van de longen en gisteren hadden wij een afspraak voor de uitslag. De laatste weken kreeg mijn vader meer klachten, hij werd stiller, wat somber en trager in zijn doen en laten. Geestelijk ging het ook wat minder, hij begon zich steeds meer te beseffen wat er de afgelopen periode was gebeurd. We dachten dat zijn klachten hieruit voort kwamen. Maar op een gegeven moment werd zijn motoriek ook minder, het lukte bijvoorbeeld niet goed meer om zijn overhemd dicht te knopen, een broodje smeren kostte heel veel concentratie, etc. Deze klachten besproken met de longarts en die regelde gelijk een ct. scan van het hoofd. We kregen hierna gelijk de uitslag en het was helemaal mis. Er zitten 6 uitzaaiingen verspreid in zijn hoofd. Dit was echt een klap in het gezicht. De wereld staat meteen op zijn kop. De ct scan van de longen zag er trouwens prima uit.
Mijn vader moet nu as maandag voor de 1e van de 5 bestralingen om het leven te rekken en is gestart met dexamethason. Ze hebben het over een levensverwachting van 6 tot 9 maanden. Het is zo onwerkelijk!! Hoe moet je hier mee omgaan? Er wordt dan gezegd u moet er het mooiste van maken. Maar hoe kan je hier iets moois van maken? Ik heb straks geen vader meer... En hoeveel tijd is er nog? Moeten we nu alles plannen wat we nog willen doen? Hoe zal het verloop zijn? Kan hij straks nog thuis blijven. Zoveel vragen gaan er op dit moment door mijn hoofd. Ik weet het gewoon niet...
Gr. Bianca
Nooit gedacht dat ik hier iets zou moeten schrijven, maar ik kwam dit forum tegen en wil mijn verhaal van mij afschrijven.
In juni 2013 kreeg mijn vader te horen dat hij longkanker heeft. Hier is hij toen voor behandeld met chemo en bestraling. We kregen hierna positieve berichten, de behandeling was aangeslagen en het leek erop dat er alleen nog een stukje littekenweefsel zat. In November werd er ter controle nogmaals een scan gemaakt en ook hierop was te zien dat de tumor bij de longen weg was. Hier waren we natuurlijk erg blij mee. Mijn vader, moeder en ik kregen weer wat meer vertrouwen. Tot gisteren. Vorige week moest mijn vader ter controle voor een ct. scan van de longen en gisteren hadden wij een afspraak voor de uitslag. De laatste weken kreeg mijn vader meer klachten, hij werd stiller, wat somber en trager in zijn doen en laten. Geestelijk ging het ook wat minder, hij begon zich steeds meer te beseffen wat er de afgelopen periode was gebeurd. We dachten dat zijn klachten hieruit voort kwamen. Maar op een gegeven moment werd zijn motoriek ook minder, het lukte bijvoorbeeld niet goed meer om zijn overhemd dicht te knopen, een broodje smeren kostte heel veel concentratie, etc. Deze klachten besproken met de longarts en die regelde gelijk een ct. scan van het hoofd. We kregen hierna gelijk de uitslag en het was helemaal mis. Er zitten 6 uitzaaiingen verspreid in zijn hoofd. Dit was echt een klap in het gezicht. De wereld staat meteen op zijn kop. De ct scan van de longen zag er trouwens prima uit.
Mijn vader moet nu as maandag voor de 1e van de 5 bestralingen om het leven te rekken en is gestart met dexamethason. Ze hebben het over een levensverwachting van 6 tot 9 maanden. Het is zo onwerkelijk!! Hoe moet je hier mee omgaan? Er wordt dan gezegd u moet er het mooiste van maken. Maar hoe kan je hier iets moois van maken? Ik heb straks geen vader meer... En hoeveel tijd is er nog? Moeten we nu alles plannen wat we nog willen doen? Hoe zal het verloop zijn? Kan hij straks nog thuis blijven. Zoveel vragen gaan er op dit moment door mijn hoofd. Ik weet het gewoon niet...
Gr. Bianca