M'n vader is ziek...
Geplaatst: Vr 09 Okt 2015 23:28
Hallo, mijn naam is vita en ik weet het eigenlijk niet meer. Misschien door mijn verhaal en zorgen hier te delen vind ik herkenning of misschien tips. Ons verhaal:
2 maanden geleden belde mijn vader mij op. Hij vroeg of ik mee wilde naar de huisartsenpost want hij was draaierig ( dronken gevoel) er werd niets raars gevonden. De klachten hielden echter aan waardoor hij 2 weken later een mri kreeg.
Begin september kreeg hij het nieuws. 3 hersentumoren. De bron een longtumor van nu inmiddels 10 bij 13 cm.
Inmiddels is hij 5 maal bestraald op zijn gehele schedel, slikt hij dexamethason en staat de 1e (pallitatieve) chemo gepland voor volgende week.
Mijn vader woont al 30 jaar alleen, leefde een actief leven en werkte zelfs nog begin augustus. Na de bestraling in september is hij enorm achteruit gegaan. Sinds een week verzorgt hij zichzelf niet meer en slaapt hij niet meer in bed. Hij wil kosten wat kost thuis blijven wonen.
Mijn man en ik zijn de enige mantelzorgers. We hebben 3 jong opgroeiende kinderen en de zorg is zwaar. We bezoeken hem gemiddeld 4 keer per dag en proberen het hem zo comfortabel mogelijk te maken. Er is inmiddels thuiszorg, maar mijn vader zit in de ontkenning en accepteert geen hulp bij het douchen of wassen en overige zaken vd thuiszorg. Mijn man doucht hem nu. Het is verschrikkelijk om hem zo snel achteruit te zien gaan ondanks bestraling en we vragen ons ook meteen af of het niet meer kwaad dan goed heeft gedaan.
Elke keer als ik de deur achter mij dicht trek ben ik bang, bang dat hij valt ( al gebeurd) bang dat hij pijn krijgt of benauwheidsklachten ( al gebeurd en gelukkig ging mijn man s avonds laat nog langs). In die situaties kan mijn vader ons niet bellen en hij staat er niet bij stil op zijn alarm bel te drukken.
We maken ons enorm veel zorgen wat er gebeurd na zijn eerste chemo. Gezien zijn conditie kunnen we verwachten dat hij bijwerkingen krijgt al is daar nooit zekerheid over. We lopen met vragen zoals wanneer kun je hem niet meer laten thuiswonende ondanks dat hij het zelf wel wil, in hoeverre kan hij dat zelf nog beoordelen. Voor en nadelen van een verpleeghuis, wat is kwaliteit van leven enz.
Zijn er mensen die dit herkennen? Het snelle ziekte proces, de vragen en keuzes die gemaakt moeten worden soms tegen de wil van degene in waar je veel van houdt.
2 maanden geleden belde mijn vader mij op. Hij vroeg of ik mee wilde naar de huisartsenpost want hij was draaierig ( dronken gevoel) er werd niets raars gevonden. De klachten hielden echter aan waardoor hij 2 weken later een mri kreeg.
Begin september kreeg hij het nieuws. 3 hersentumoren. De bron een longtumor van nu inmiddels 10 bij 13 cm.
Inmiddels is hij 5 maal bestraald op zijn gehele schedel, slikt hij dexamethason en staat de 1e (pallitatieve) chemo gepland voor volgende week.
Mijn vader woont al 30 jaar alleen, leefde een actief leven en werkte zelfs nog begin augustus. Na de bestraling in september is hij enorm achteruit gegaan. Sinds een week verzorgt hij zichzelf niet meer en slaapt hij niet meer in bed. Hij wil kosten wat kost thuis blijven wonen.
Mijn man en ik zijn de enige mantelzorgers. We hebben 3 jong opgroeiende kinderen en de zorg is zwaar. We bezoeken hem gemiddeld 4 keer per dag en proberen het hem zo comfortabel mogelijk te maken. Er is inmiddels thuiszorg, maar mijn vader zit in de ontkenning en accepteert geen hulp bij het douchen of wassen en overige zaken vd thuiszorg. Mijn man doucht hem nu. Het is verschrikkelijk om hem zo snel achteruit te zien gaan ondanks bestraling en we vragen ons ook meteen af of het niet meer kwaad dan goed heeft gedaan.
Elke keer als ik de deur achter mij dicht trek ben ik bang, bang dat hij valt ( al gebeurd) bang dat hij pijn krijgt of benauwheidsklachten ( al gebeurd en gelukkig ging mijn man s avonds laat nog langs). In die situaties kan mijn vader ons niet bellen en hij staat er niet bij stil op zijn alarm bel te drukken.
We maken ons enorm veel zorgen wat er gebeurd na zijn eerste chemo. Gezien zijn conditie kunnen we verwachten dat hij bijwerkingen krijgt al is daar nooit zekerheid over. We lopen met vragen zoals wanneer kun je hem niet meer laten thuiswonende ondanks dat hij het zelf wel wil, in hoeverre kan hij dat zelf nog beoordelen. Voor en nadelen van een verpleeghuis, wat is kwaliteit van leven enz.
Zijn er mensen die dit herkennen? Het snelle ziekte proces, de vragen en keuzes die gemaakt moeten worden soms tegen de wil van degene in waar je veel van houdt.