dag,
Op de dag dat mijn broer vader werd, en mijn moeder oma, kregen wij ook te horen dat onze moeder borstkanker had. Er werd ons gezegd dat het een heel klein gezwelletje was dat met de hand nog maar amper te voelen was. Dit gezwelletje is nu 2 weken geleden weggehaald samen met de schildwachtklieren. Vanmiddag zou ze de uitslag krijgen of der uitzaaingen waren, was dit niet het geval dan zouden ze beginnen met bestralen(min. 6 weken). Nou heeft ze vanmiddag te horen gekregen dat er geen vormen van uitzaaiingen zijn in der schildwachtklieren, maar het was een heel snel groeiende soort kanker. Daarom krijgt ze nu eerst 3 maanden chemotherapie en daarna word ze nog eens bestraald. Aangezien ik GODS GRUWELIJK veel van mijn moeder hou maar zij der gewoon bijna niet met mij over wil praten wil ik vragen of dit normaal is, en wat ik kan doen, en wat me te wachten staat???
Gr. Marcel
Wie kan mij helpen?
-
- Lid
- Berichten: 19
- Lid geworden op: Di 15 Jul 2003 09:01
Beste Marcel,
Ik heb geen ervaring met een moeder die kanker heeft (ik heb zelf kanker "gehad"), je kunt denk ik niet meer doen dan klaar staan voor je moeder wanneer zij wel de behoefte heeft om hierover met je te praten.
Ik denk dat je moeder je niet wil belasten met de zorg. Weet je of ze er wel met je vader (als deze er is) of met een goede vriend(in) over praat?
Veel sterkte.
Willeke
Ik heb geen ervaring met een moeder die kanker heeft (ik heb zelf kanker "gehad"), je kunt denk ik niet meer doen dan klaar staan voor je moeder wanneer zij wel de behoefte heeft om hierover met je te praten.
Ik denk dat je moeder je niet wil belasten met de zorg. Weet je of ze er wel met je vader (als deze er is) of met een goede vriend(in) over praat?
Veel sterkte.
Willeke
sterkte
beste marcel
toen ik jou berichtje hier las dacht ik meteen: hierm oet ik op antwoorden
Mijn moeke (amper 52 jaar) heeft namelijk krak hetzelfde meegemaakt
ook een zeer agressief en snel groeiende tumor, maar (voorlopig nog ) geen uitzaaiingen..
Aarzel vooral nie om me te contacteren
a_friend_4_life_2@hotmail.com, macht je daar behoefte aan hebben!
voor de rest kan ik je enkel véél sterkte en ontzettend veel moed toewensen! probeer er in elk geval met iemand over te praten,
en wees niet verlegen om je ware gevoelens te tonen.
er zullen mooie, maar ook zware momenten volgen
take care en good luck
Inge, 21 jaar, Antwerpen
toen ik jou berichtje hier las dacht ik meteen: hierm oet ik op antwoorden
Mijn moeke (amper 52 jaar) heeft namelijk krak hetzelfde meegemaakt
ook een zeer agressief en snel groeiende tumor, maar (voorlopig nog ) geen uitzaaiingen..
Aarzel vooral nie om me te contacteren
a_friend_4_life_2@hotmail.com, macht je daar behoefte aan hebben!
voor de rest kan ik je enkel véél sterkte en ontzettend veel moed toewensen! probeer er in elk geval met iemand over te praten,
en wees niet verlegen om je ware gevoelens te tonen.
er zullen mooie, maar ook zware momenten volgen
take care en good luck
Inge, 21 jaar, Antwerpen
-
- Lid
- Berichten: 6
- Lid geworden op: Wo 11 Aug 2004 15:38
bericht gelezen
Beste Marcel,
ik heb je bericht gelezen, ik heb gewoon zoveel vragen gesteld dat geen andere kant op konden dan antwoord geven. Ik heb ook gedichten geschreven zodat ik mijn gevoel kwijt kon. ik hoop dat hier wat aan hebt.
sterkte
corina
ik heb je bericht gelezen, ik heb gewoon zoveel vragen gesteld dat geen andere kant op konden dan antwoord geven. Ik heb ook gedichten geschreven zodat ik mijn gevoel kwijt kon. ik hoop dat hier wat aan hebt.
sterkte
corina
Beste Marcel,
Volgens mij houdt jouw moeder ook ontzettend veel van jou en wil ze dat jij je geen zorgen maakt.
Ik denk dat zij ook tijd nodig heeft om haar verdriet (van het hebben van deze ziekte) te verwerken. Probeer haar te laten merken dat ze altijd bij je terecht kan en dat je haar die tijd geeft. Een arm om haar schouder, een kus; dat zijn gebaren die zij nu misschien nodig heeft. Praten komt wel.
Liefs Anouk
Volgens mij houdt jouw moeder ook ontzettend veel van jou en wil ze dat jij je geen zorgen maakt.
Ik denk dat zij ook tijd nodig heeft om haar verdriet (van het hebben van deze ziekte) te verwerken. Probeer haar te laten merken dat ze altijd bij je terecht kan en dat je haar die tijd geeft. Een arm om haar schouder, een kus; dat zijn gebaren die zij nu misschien nodig heeft. Praten komt wel.
Liefs Anouk
Terug naar “Mijn vader, moeder, broer, zus of vriend heeft kanker”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 41 gasten