Hoofdwebsite Stichting DiagnosekankerAnonymous schreef:Mijn moeder heeft ook alvleesklierkanker. Vorig jaar januari werd zij geel en de huisarts heeft haar per direct laten opnemen in het ziekenhuis. Ze is 2 keer geopereerd omdat er gedacht werd (en gehoopt) dat ze er op tijd bij zouden zijn. Helaas mocht dat niet zo zijn. Het grootste gedeelte van de alvleesklier is verwijderd, haar galblaas en een gedeelte van de darm. Eveneens zijn er omleidingen geplaatst. Mijn moeder heeft te horen gekregen dat ze nog maximaal een jaar te leven zou hebben maar gelukkig zijn we nu toch alweer ruim dat jaar voorbij. Helaas gaat het de laatste tijd wel slechter met haar. Ze heeft inmiddels ook morfinepleister en pillen tegen de pijn welke ook toch wel regelmatig verhoogd worden. Haar eetlust is bijna nihil en daardoor is ze ook ontzettend vermagerd. Gelukkig hebben we in de tijd die we in ieder geval al gehad hebben heel veel leuke dingen gedaan, waaronder 2x op vakantie met mijn vader en man erbij. Dat kunnen ze ons in ieder geval niet meer afnemen. Ik heb het er wel heel erg moeilijk mee met de wetenschap dat mijn moeder er straks niet meer zal zijn. Ik kan dat ook heel slecht bevatten. Ik besef heel goed dat ze ongeneeslijk ziek is maar ze is er nog wel en dat ze er straks niet meer zal zijn vind ik moeilijk te verwerken.
Sandra.
mij broer heeft alvleesklier en leverkanker met uitzaaiingen
-
Gast
Beste sandra. Mijn moeder had ook alvleesklierkanker en is na slechts 5 en een halve week hieraan overleden. Gelukkig hebben we die 5 weken nog gehad. Het was kort en oneerlijk meer zelfs nu, 6 dagen na haar overlijden ben ik daar vreselijk blij mee.Ze heeft gelukkig niet al te veel pijn gehad en tot het laatst helder geweest.Nu verder zonder haar. Ondenkbaar bijna maar dankzij haar eigen wil en woorden iets waaraan ik positief ga werken. Het was haar wil en levensinstelling om met de tijd die je hier hebt zuinig om te springen en dus toch van elke minuut te genieten.Sterkte met je moeder en geniet van elke minuut. Niets is zo belangrijk!!!!
-
Gast
helaas heeft ook mijn moeder alvleesklierkanker
Hallo allemaal,
Ik vraag geen antwoorden ik wil alleen maar mijn verhaal kwijt.
sinds 6 weken weten wij dat mijn moeder alvleesklierkanker heeft.
Zij werd geel en er werd eerst gedacht aan Hepatitis. Helaas na 2 dagen kregen wij te horen dat er een tumor op de alvleesklier zat.
Nu blijkt dat er geen uitzaaiingen zijn, maar dat de tumor ook niet operatief weg gehaald kan worden. Volgende week heeft zij een afspraak bij een oncoloog voor chemotherapie en/of bestraling.
Mijn moeder is afgelopen zondag 55 jaar geworden en heeft al 2keer eerder kanker gehad ( borstkanker ( 28 jaar oud) en baarmoederkanker een paar jaar later).
Ik weet dat de vooruitzichten totaal niet gunstig zijn en wij hopen met z'n alle dat ze er nog een aantal jaar zal zijn. Wij praten en proberen vooral ook positief te blijven. Mijn moeder is wel heel realistisch en heeft haar crematie enzo al geregeld. Ik kan mijn verdriet niet zo goed uiten in het bijzijn van andere mensen. En ik ben vooral ook BOOS op iedereen en de hele wereld. Waarom zij ??? Zij heeft al zoveel door moeten maken.
Haar kleinkinderen zijn op dit moment alles voor haar, zij vormen een soort van afleiding. Gelukkig is mijn moeder nog goed. Ze heeft weliswaar zwaar suikerziekte en is al 20 kilo afgevallen maar ze heeft geen pijn ofzo. En ze valt nu ook niet meer af. Gelukkig was zij een forse vrouw dus kon ze het wel hebben. Zij zelf is erg nuchter en dat helpt ons ook om wel realistisch te blijven. Maar ik kan er nog niet aan denken dat ze er volgend jaar misschien niet meer zal zijn. Hoe moet je hier toch mee om gaan ??
Zo, bedankt dat ik mijn hart hier mocht luchten en ik wens iedereen heel veel sterkte met zijn/haar verlies/verdriet.
Yvonne
Ik vraag geen antwoorden ik wil alleen maar mijn verhaal kwijt.
sinds 6 weken weten wij dat mijn moeder alvleesklierkanker heeft.
Zij werd geel en er werd eerst gedacht aan Hepatitis. Helaas na 2 dagen kregen wij te horen dat er een tumor op de alvleesklier zat.
Nu blijkt dat er geen uitzaaiingen zijn, maar dat de tumor ook niet operatief weg gehaald kan worden. Volgende week heeft zij een afspraak bij een oncoloog voor chemotherapie en/of bestraling.
Mijn moeder is afgelopen zondag 55 jaar geworden en heeft al 2keer eerder kanker gehad ( borstkanker ( 28 jaar oud) en baarmoederkanker een paar jaar later).
Ik weet dat de vooruitzichten totaal niet gunstig zijn en wij hopen met z'n alle dat ze er nog een aantal jaar zal zijn. Wij praten en proberen vooral ook positief te blijven. Mijn moeder is wel heel realistisch en heeft haar crematie enzo al geregeld. Ik kan mijn verdriet niet zo goed uiten in het bijzijn van andere mensen. En ik ben vooral ook BOOS op iedereen en de hele wereld. Waarom zij ??? Zij heeft al zoveel door moeten maken.
Haar kleinkinderen zijn op dit moment alles voor haar, zij vormen een soort van afleiding. Gelukkig is mijn moeder nog goed. Ze heeft weliswaar zwaar suikerziekte en is al 20 kilo afgevallen maar ze heeft geen pijn ofzo. En ze valt nu ook niet meer af. Gelukkig was zij een forse vrouw dus kon ze het wel hebben. Zij zelf is erg nuchter en dat helpt ons ook om wel realistisch te blijven. Maar ik kan er nog niet aan denken dat ze er volgend jaar misschien niet meer zal zijn. Hoe moet je hier toch mee om gaan ??
Zo, bedankt dat ik mijn hart hier mocht luchten en ik wens iedereen heel veel sterkte met zijn/haar verlies/verdriet.
Yvonne
-
klaar
mijn broer heeft alvleesklierkanker met uitzaaiingen naar le
hallo stoffeltje,
hopelijk ben ik niet te laat met mijn reactie......
mijn moeder is op 21 dec. overleden aan deze kanker soort, vreselijke rotziekte.
dat was 3 maanden na de diagnose.
ik heb haar meteen in huis genomen, gelukkig had ik daar de ruimte en middelen voor, en niet onbelangrijk, de steun van mijn man en 2 kinderen.
maar wat ik iedereen wil toeschreeuwen, die deze ziekte heeft of iemand in de fam. met deze ziekte, er bestaat een behandeling, waarmee ze de pijn bijna weg kunnen halen !!!!!!
je kan niet genezen, of het leven ermee verlengen, maar je komt van die vreselijke pijnenn af, helaas kwam deze behandeling voor mijn moeder te laat.
ze was zo bang geworden voor de pijn, dat ze zelf gestopt is met eten en drinken,ook na de behandeling, en ze dus pijn vrij was, heeft ze dit doorgezet.
ik weet zeker, dat als ze de behandeling eerder hadden gedaan, en mijn moeder dus minder lang die helse pijnen had gehad, ze niet zo snel opgegeven had.
het is een pijnlijke ingreep, maar het duurt maar even en word poliklinisch gedaan.
ze spuiten pure alcohol in de zenuwknoop van de albvleesklier, en maken daarmee de zenuw dood, waardoor de pijn weg is.
na de inspuiting, moest ze een paar uur op een kamer blijven om bij te komen, omdat ze "dronken"was van de alcohol.
we hebben daarna de morfine enorm kunnen afbouwen, waardoor de stoelgang e.d. weer beter werd.
ik vond het heel byzonder dat ik mijn moeder 3 maanden in huis heb kunnen hebben en 24 uur per dag met haar bezig kon zijn.
we hebben veel gepraat, gehuild maar ook gelachen.
en uitgebreid afscheid kunnen nemen.
ik heb enorm veel steun gehad, van mijn huisarts,mijn moeder woonde in een andere stad, dus het was voor haar een nieuwe dokter, maar hij was geweldig.
stond met raad en daad paraat, en kwam wekelijks op bezoek, om te kijken en te praten en te adviseren.
ik hoop dat je hier iets aan hebt, en dat het niet te laat komt.
ik zit nog midden in het rouwproses, en vandaar dat ik op deze site kom.
klaar
hopelijk ben ik niet te laat met mijn reactie......
mijn moeder is op 21 dec. overleden aan deze kanker soort, vreselijke rotziekte.
dat was 3 maanden na de diagnose.
ik heb haar meteen in huis genomen, gelukkig had ik daar de ruimte en middelen voor, en niet onbelangrijk, de steun van mijn man en 2 kinderen.
maar wat ik iedereen wil toeschreeuwen, die deze ziekte heeft of iemand in de fam. met deze ziekte, er bestaat een behandeling, waarmee ze de pijn bijna weg kunnen halen !!!!!!
je kan niet genezen, of het leven ermee verlengen, maar je komt van die vreselijke pijnenn af, helaas kwam deze behandeling voor mijn moeder te laat.
ze was zo bang geworden voor de pijn, dat ze zelf gestopt is met eten en drinken,ook na de behandeling, en ze dus pijn vrij was, heeft ze dit doorgezet.
ik weet zeker, dat als ze de behandeling eerder hadden gedaan, en mijn moeder dus minder lang die helse pijnen had gehad, ze niet zo snel opgegeven had.
het is een pijnlijke ingreep, maar het duurt maar even en word poliklinisch gedaan.
ze spuiten pure alcohol in de zenuwknoop van de albvleesklier, en maken daarmee de zenuw dood, waardoor de pijn weg is.
na de inspuiting, moest ze een paar uur op een kamer blijven om bij te komen, omdat ze "dronken"was van de alcohol.
we hebben daarna de morfine enorm kunnen afbouwen, waardoor de stoelgang e.d. weer beter werd.
ik vond het heel byzonder dat ik mijn moeder 3 maanden in huis heb kunnen hebben en 24 uur per dag met haar bezig kon zijn.
we hebben veel gepraat, gehuild maar ook gelachen.
en uitgebreid afscheid kunnen nemen.
ik heb enorm veel steun gehad, van mijn huisarts,mijn moeder woonde in een andere stad, dus het was voor haar een nieuwe dokter, maar hij was geweldig.
stond met raad en daad paraat, en kwam wekelijks op bezoek, om te kijken en te praten en te adviseren.
ik hoop dat je hier iets aan hebt, en dat het niet te laat komt.
ik zit nog midden in het rouwproses, en vandaar dat ik op deze site kom.
klaar
-
stoffel
lever en alvleesklierkanker bij mijn broer.
hallo ,
mijn broer kreeg eerst medicijnen uit amerika.
nu nu mogen ze niet meer gimporteerd worden .
daar kan ik zo boos om zijn,ze hielpen bij mijn broer beter dan de plaatsvervangers die hij toen kreeg.
hij kreeg bijwerkingen en die waren bij de anderen medicijnen juist onderdrukt.
nu slikt hij die niet meer.
hij zegt dat het niets uithaalt en slikt ze niet meer.
waarom maken ze nou geen uitzonderingen voor mensen die ze al slikken en er wat baadt bij hebben.
daar kan ik zo boos en verdrietig om worden.
denken ze dan helemaal niet na dat er mensen zijn die er het laatst van
hun leven er nog wat aan hebben..........?????????????
afz.stoffel
mijn broer kreeg eerst medicijnen uit amerika.
nu nu mogen ze niet meer gimporteerd worden .
daar kan ik zo boos om zijn,ze hielpen bij mijn broer beter dan de plaatsvervangers die hij toen kreeg.
hij kreeg bijwerkingen en die waren bij de anderen medicijnen juist onderdrukt.
nu slikt hij die niet meer.
hij zegt dat het niets uithaalt en slikt ze niet meer.
waarom maken ze nou geen uitzonderingen voor mensen die ze al slikken en er wat baadt bij hebben.
daar kan ik zo boos en verdrietig om worden.
denken ze dan helemaal niet na dat er mensen zijn die er het laatst van
hun leven er nog wat aan hebben..........?????????????
afz.stoffel
-
stoffelt
moeilijk reageren.
hallo,
bij andere reageer ik zelf weinig al wil ik dat wel.
maar ik lees dan zo veel verdriet en pijn dat ik niet weet wat ik moet zeggen.
meevoelen,meeleven maar een goede reaktie geven kan ik niet .
maar ik wilde wel laten weten dat ik graag ook wil reageren.
maar sorry het zit bij mij zo vast.
stoffel
bij andere reageer ik zelf weinig al wil ik dat wel.
maar ik lees dan zo veel verdriet en pijn dat ik niet weet wat ik moet zeggen.
meevoelen,meeleven maar een goede reaktie geven kan ik niet .
maar ik wilde wel laten weten dat ik graag ook wil reageren.
maar sorry het zit bij mij zo vast.
stoffel
-
Gast
Re: moeilijk reageren.
stoffelt schreef:hallo,
bij andere reageer ik zelf weinig al wil ik dat wel.
maar ik lees dan zo veel verdriet en pijn dat ik niet weet wat ik moet zeggen.
meevoelen,meeleven maar een goede reaktie geven kan ik niet .
maar ik wilde wel laten weten dat ik graag ook wil reageren.
maar sorry het zit bij mij zo vast.
stoffel
-
stoffeltje
mijn broer heeft alvleesklier en lever kanker .
hallo ,
met mijn broer gaat alles langsaam achteruit.
hij probeert toch positief te blijven.
zijn oudste kleinkind is 6 jaar geworden ,dit mag hij gelukkig meemaken.
ook dat hij meemaakt dat er een dik pak sneeuw ligt , wat de kleintjes nog niet meegemaakt hebben.
zijn fam. hebben zelfs nog een vak. geplant.
wel met voorzieningen voor hem.
dit wou ik als iets positiefs schrijven.
hij geniet van kleine dingen,daar leer je zelf ook van.
hoe lang kan iemand met deze aandoeningen leven.
zelf ben ik iedere dag blij dat hij er nog is.
maar mijn gevoelens daaromheen blijven hetzelfde.
hoelang mag mijn broer nog leven?
kennen jullie ook iemand die zo lang er sterk tegen vecht.
ik hoop het echt,zoniet probeer die persoon bij te staan.
dit wou ik even kwijt ,dat soms na een diagnose een langere levens tijd kan zijn ,helaas in de meeste gevallen niet maar wees dankbaar voor iesere dag.
sterkte stoffel
met mijn broer gaat alles langsaam achteruit.
hij probeert toch positief te blijven.
zijn oudste kleinkind is 6 jaar geworden ,dit mag hij gelukkig meemaken.
ook dat hij meemaakt dat er een dik pak sneeuw ligt , wat de kleintjes nog niet meegemaakt hebben.
zijn fam. hebben zelfs nog een vak. geplant.
wel met voorzieningen voor hem.
dit wou ik als iets positiefs schrijven.
hij geniet van kleine dingen,daar leer je zelf ook van.
hoe lang kan iemand met deze aandoeningen leven.
zelf ben ik iedere dag blij dat hij er nog is.
maar mijn gevoelens daaromheen blijven hetzelfde.
hoelang mag mijn broer nog leven?
kennen jullie ook iemand die zo lang er sterk tegen vecht.
ik hoop het echt,zoniet probeer die persoon bij te staan.
dit wou ik even kwijt ,dat soms na een diagnose een langere levens tijd kan zijn ,helaas in de meeste gevallen niet maar wees dankbaar voor iesere dag.
sterkte stoffel
-
yvonne31
-
stoffeltje
m
hallo yvonne,
met mijn broer <wat moet ik zeggen>.
op dit moment weer een stuk slechter,en even later gaat het weer iets.
hij blijft sterk t.o.v. de buitenwereld.
bij mijn broer is het ook zo van <het is nou zo eenmaal>.
hij probeert zoveel mogelijk positief te blijven.
en heeft zelfs weer een vakantie geplandt,dit komt nooit van hem zelf uit.
nu is het dat hij zegt ik ben al heel lang niet op texel geweest.
net of hij dat nog eens mag meemaken.
hij heeft weer een mri scanner gehad,veel meer uitlopers.
hij is ook bijna constant misselijk
op zijn verjaardag liet hij ieder , in de kamer zitten.
hij voele zich erg ziek,mijn schoonzus heeft de hele nacht bij hem gezeten en hem zitten verzorgen.
hij zegt steeds dat hij gewoon griep heeft.
overgeven met het eten is toch ook niet goed.
steeds minder goed bewegen.
als hij hoort dat er iemand aan die ziekte is overleden blijft hij erg lang stil en somber.
mijn zus en ik praten er wel over ,maar niet veel tegen mijn moeder,
tenzij ze er zelf over begint.
het is nu ruim anderhalf jaar dat hij kanker heeft ze gaven hem plusminus 3 weken.
het is zo een raar gevoel,je denkt er iedere dag aan <het kan zo gebeuren>
je leeft met de dag en bent er blij mee als het weer een dag was dat hij zich redelijk voelt.
mijn broer klaagt nooit.
zelf zou ik het al lang opgegeven hebben.
mijn gevoel zelf is heel wisselend.
erg bang boos onzeker en af en toe ook dankbaar.
groetjes stoffeltje
met mijn broer <wat moet ik zeggen>.
op dit moment weer een stuk slechter,en even later gaat het weer iets.
hij blijft sterk t.o.v. de buitenwereld.
bij mijn broer is het ook zo van <het is nou zo eenmaal>.
hij probeert zoveel mogelijk positief te blijven.
en heeft zelfs weer een vakantie geplandt,dit komt nooit van hem zelf uit.
nu is het dat hij zegt ik ben al heel lang niet op texel geweest.
net of hij dat nog eens mag meemaken.
hij heeft weer een mri scanner gehad,veel meer uitlopers.
hij is ook bijna constant misselijk
op zijn verjaardag liet hij ieder , in de kamer zitten.
hij voele zich erg ziek,mijn schoonzus heeft de hele nacht bij hem gezeten en hem zitten verzorgen.
hij zegt steeds dat hij gewoon griep heeft.
overgeven met het eten is toch ook niet goed.
steeds minder goed bewegen.
als hij hoort dat er iemand aan die ziekte is overleden blijft hij erg lang stil en somber.
mijn zus en ik praten er wel over ,maar niet veel tegen mijn moeder,
tenzij ze er zelf over begint.
het is nu ruim anderhalf jaar dat hij kanker heeft ze gaven hem plusminus 3 weken.
het is zo een raar gevoel,je denkt er iedere dag aan <het kan zo gebeuren>
je leeft met de dag en bent er blij mee als het weer een dag was dat hij zich redelijk voelt.
mijn broer klaagt nooit.
zelf zou ik het al lang opgegeven hebben.
mijn gevoel zelf is heel wisselend.
erg bang boos onzeker en af en toe ook dankbaar.
groetjes stoffeltje
-
yvonne31
Hallo stoffeltje,
tja dat van de gemengde gevoelens begrijp ik erg goed.
Ook ik ben boos maar ook bang en gefrustreerd dat ik niets kan doen voor mijn moeder, behalve er zijn. Zij klaagt ook nooit en als ik vraag hoe het gaat, dan gaat het altijd wel.
Hou vol en praat als je er behoefte aan hebt !!
Ik denk aan je !
liefs Yvonne
tja dat van de gemengde gevoelens begrijp ik erg goed.
Ook ik ben boos maar ook bang en gefrustreerd dat ik niets kan doen voor mijn moeder, behalve er zijn. Zij klaagt ook nooit en als ik vraag hoe het gaat, dan gaat het altijd wel.
Hou vol en praat als je er behoefte aan hebt !!
Ik denk aan je !
liefs Yvonne
-
stoffelje
mijn broer heeft alvleesklierkanker en leverkanker.
hallo yvonne,
op dit moment als ik s"nachts in bed lig ik gewoon te janken.
dit had ik daarvoor niet.
ben ook met mijn antrepesifa gestopt,een week geleden ong..
alles komt dan op mij af,met het overlijden van mijn vader en alle toestanden in de fam.,we hadden toen ook pas gehoord van mijn broer.
door het langere leven van mijn broer heeft hij nog zoveel kunnen regelen.
mijn zus en ik konden dat niet.
mijn moeder zegt ook steeds dat ze haar in een psychiatrische zh.
kunnen opnemen ,het leven houdt dan voor haar op.
zelf wil ik geen pillen doos woorden ,ik heb epilepsie en slik daar al veel voor.
ik weet hier ook niet mee om te gaan,anders gaat mijn fam. mij ontzien,wat achteruit gaan van mijn broer betreft.
dat wil ik niet , dus zeg dat met mij alles goed gaat.
sorry dat ik het over mij zelf heb maar ik wist er geen raad mee en tegen wie zeg je zoiets??????????
liefs en sterkte stoffel
op dit moment als ik s"nachts in bed lig ik gewoon te janken.
dit had ik daarvoor niet.
ben ook met mijn antrepesifa gestopt,een week geleden ong..
alles komt dan op mij af,met het overlijden van mijn vader en alle toestanden in de fam.,we hadden toen ook pas gehoord van mijn broer.
door het langere leven van mijn broer heeft hij nog zoveel kunnen regelen.
mijn zus en ik konden dat niet.
mijn moeder zegt ook steeds dat ze haar in een psychiatrische zh.
kunnen opnemen ,het leven houdt dan voor haar op.
zelf wil ik geen pillen doos woorden ,ik heb epilepsie en slik daar al veel voor.
ik weet hier ook niet mee om te gaan,anders gaat mijn fam. mij ontzien,wat achteruit gaan van mijn broer betreft.
dat wil ik niet , dus zeg dat met mij alles goed gaat.
sorry dat ik het over mij zelf heb maar ik wist er geen raad mee en tegen wie zeg je zoiets??????????
liefs en sterkte stoffel
-
yvonne31
He stoffeltje,
geen probleem hoor !! praat gewoon van je af tegen mij.
Iedereen heeft soms een uitlaatklep nodig ook jij !!
Je maakt iets mee wat gewoon niet te beschrijven valt. En alle dierbaren om jou heen maken hetzelfde mee. Maar ze beleven het allemaal op hun eigen manier.
En dat jou moeder nu zulke opmerkingen maakt, is niet leuk voor jou maar wel begrijpelijk. Geen enkele ouder wil haar/zijn kind naar het graf brengen. Maar dat neemt niet weg dat het voor jou pijnlijk is om te horen.
Als kind zijnde ( ookal ben je volwassen) wil je je ouders gelukkig zien en niet verdrietig.
En dat is niet egoistisch, maar menselijk hoor!!
Ik ben een aantal jaren geleden, zwaar overspannen geweest en de huisarts had ook antidepri pillen voor geschreven. Gelukkig na een aantal weken kon ik daar weer vanaf, want het werkt verslavend.
Ik heb nu wel "inslaaptabletten", omdat ik soms niet kan slapen. Door de stress. Maar nu sport ik 2/3 keer in de week en dat werkt beter om alle stress van mij af te gooien. Ook daarin zul jij jou eigen weg moeten vinden.
Heel veel succes en sterkte en je weet mij te vinden.
liefs Yvonne
geen probleem hoor !! praat gewoon van je af tegen mij.
Iedereen heeft soms een uitlaatklep nodig ook jij !!
Je maakt iets mee wat gewoon niet te beschrijven valt. En alle dierbaren om jou heen maken hetzelfde mee. Maar ze beleven het allemaal op hun eigen manier.
En dat jou moeder nu zulke opmerkingen maakt, is niet leuk voor jou maar wel begrijpelijk. Geen enkele ouder wil haar/zijn kind naar het graf brengen. Maar dat neemt niet weg dat het voor jou pijnlijk is om te horen.
Als kind zijnde ( ookal ben je volwassen) wil je je ouders gelukkig zien en niet verdrietig.
En dat is niet egoistisch, maar menselijk hoor!!
Ik ben een aantal jaren geleden, zwaar overspannen geweest en de huisarts had ook antidepri pillen voor geschreven. Gelukkig na een aantal weken kon ik daar weer vanaf, want het werkt verslavend.
Ik heb nu wel "inslaaptabletten", omdat ik soms niet kan slapen. Door de stress. Maar nu sport ik 2/3 keer in de week en dat werkt beter om alle stress van mij af te gooien. Ook daarin zul jij jou eigen weg moeten vinden.
Heel veel succes en sterkte en je weet mij te vinden.
liefs Yvonne
-
stoffeltje
mijn broer heeft alvleesklier en leverkanker
hallo yonne,
nog iemand overleden in de fam.,niet aan kanker,maar mijn broer stond er wel bij .
het was de moeder van zijn vrouw.
er zal heel wat door hem heen gaan.
hij wil voorlopig met niemand contact.
tot hij zelf weer wat van zich laat horen.
ben erg bezorgt om hem.
hij moest dat weer toezien.
ik hoop dat ze elkaar goed kunnen steunen.
zelf heb ik geen puf meer .
alles van de laatste ruim anderhalf jaar draait door mijn hoofd.
soms slaap ik dag en nacht en soms draait mijn hoofd door.
wil geen andere anti-depri,m.s. is het een afkick ervan.
dat alles weer terug komt ,ik weet het niet.
krijg nu wel meer epileptische aanvalletjes.
afwachten of het weg gaat ,en dat het in eerste plaats met mijn broer goed blijft gaan.
zie het zelf anders ook niet zo erg meer zitten.
sterkte yvonne.
nog iemand overleden in de fam.,niet aan kanker,maar mijn broer stond er wel bij .
het was de moeder van zijn vrouw.
er zal heel wat door hem heen gaan.
hij wil voorlopig met niemand contact.
tot hij zelf weer wat van zich laat horen.
ben erg bezorgt om hem.
hij moest dat weer toezien.
ik hoop dat ze elkaar goed kunnen steunen.
zelf heb ik geen puf meer .
alles van de laatste ruim anderhalf jaar draait door mijn hoofd.
soms slaap ik dag en nacht en soms draait mijn hoofd door.
wil geen andere anti-depri,m.s. is het een afkick ervan.
dat alles weer terug komt ,ik weet het niet.
krijg nu wel meer epileptische aanvalletjes.
afwachten of het weg gaat ,en dat het in eerste plaats met mijn broer goed blijft gaan.
zie het zelf anders ook niet zo erg meer zitten.
sterkte yvonne.
-
stoffeltje
mijn broer heeft alvleesklierkanker en leverkanker.
hoi yvonne,
ben nu 2 weken gestopt met zoloft<anti depri>.
zit in een flinke dip,ze willen weer dat ik met zoloft begin.
mijn epilepsie aanvallen zijn ook daardoor vermeerdert.
heb gelezen op internet dat je een terugslag kan krijgen.
maar dat die ook weer weg gaat.
zie nu alles in het negatieve,soms wil ik gewoon niet meer.
wil zelf ook niet weer aan zoloft beginnen.
mijn broer blijft er toch niet langer van leven.
wat zou jij doen in mijn geval?
dit buiten een mening van een arts om.
alles draait door mij heen en ik weet het zelf niet meer.
sorry dat dit nu even mijzelf is.
mijn broer is veel belangrijker.
voel mezelf alleen zo klote en alleen.
liefs anita
ben nu 2 weken gestopt met zoloft<anti depri>.
zit in een flinke dip,ze willen weer dat ik met zoloft begin.
mijn epilepsie aanvallen zijn ook daardoor vermeerdert.
heb gelezen op internet dat je een terugslag kan krijgen.
maar dat die ook weer weg gaat.
zie nu alles in het negatieve,soms wil ik gewoon niet meer.
wil zelf ook niet weer aan zoloft beginnen.
mijn broer blijft er toch niet langer van leven.
wat zou jij doen in mijn geval?
dit buiten een mening van een arts om.
alles draait door mij heen en ik weet het zelf niet meer.
sorry dat dit nu even mijzelf is.
mijn broer is veel belangrijker.
voel mezelf alleen zo klote en alleen.
liefs anita
-
yvonne31
Hallo Anita,
Jeetje meid wat een ellende !!
Ik weet niet wat ik zou doen in jouw geval. Maar misschien is het beter om met jouw huisarts een ander middel ( lichtere anti-depri) te bespreken.
Op deze manier kun je er ook niet zijn voor jouw broer. En die heeft jou nu wel heel hard nodig. Afkicken kun je altijd nog van die antidepri.
Je kunt denk ik persoonlijk pas echt van de anti depri af komen als je er ook aan toe bent. En ik weet dat je het volgende misschien niet wilt horen, maar ik denk dat je er nog niet aan toe bent om te stoppen met die antidepri pillen. Er is nog te veel aan de hand in jouw leven. En om af te bouwen met antidepri moet je sterk in je schoenen staan en door alle emotionele gebeurtenissen van dit moment kan dat nog niet.
Ik hoop dat je goed kunt praten met jouw huisarts want die weet het beste wat je kunt doen. Misschien ku je met een maatschappelijkwerker praten of met een soort van verwerkingsgroep die ook lotgenoot zijn.
Heb je een partner die achter jou staat, praat daar dan ook mee.
Je bent niet alleen !!
heel veel succes en hou vol !!!! al is het alleen voor jou broer.
groetjes Yvonne
Jeetje meid wat een ellende !!
Ik weet niet wat ik zou doen in jouw geval. Maar misschien is het beter om met jouw huisarts een ander middel ( lichtere anti-depri) te bespreken.
Op deze manier kun je er ook niet zijn voor jouw broer. En die heeft jou nu wel heel hard nodig. Afkicken kun je altijd nog van die antidepri.
Je kunt denk ik persoonlijk pas echt van de anti depri af komen als je er ook aan toe bent. En ik weet dat je het volgende misschien niet wilt horen, maar ik denk dat je er nog niet aan toe bent om te stoppen met die antidepri pillen. Er is nog te veel aan de hand in jouw leven. En om af te bouwen met antidepri moet je sterk in je schoenen staan en door alle emotionele gebeurtenissen van dit moment kan dat nog niet.
Ik hoop dat je goed kunt praten met jouw huisarts want die weet het beste wat je kunt doen. Misschien ku je met een maatschappelijkwerker praten of met een soort van verwerkingsgroep die ook lotgenoot zijn.
Heb je een partner die achter jou staat, praat daar dan ook mee.
Je bent niet alleen !!
heel veel succes en hou vol !!!! al is het alleen voor jou broer.
groetjes Yvonne
-
STOFFELTJE
mijn broer heeft alvleesklier en leverkanker
HALLO YVONNE,
HOE GAAT HET MET JOU?
JE REAGEERT VEEL OP ANDERE EN OOK OP MIJ.
WORDT DAT NIET TE VEEL VOOR JE?
LIEFS STOFFELTJE.
HOE GAAT HET MET JOU?
JE REAGEERT VEEL OP ANDERE EN OOK OP MIJ.
WORDT DAT NIET TE VEEL VOOR JE?
LIEFS STOFFELTJE.
-
yvonne31
Hallo Stoffeltje ( anita)
als het mij te veel zou worden, dan zou ik niet reageren.
Het gaat de laatste tijd wel oke !
Geen veranderingen, moeders is nu sinds eind febr. vrij van medicatie ( chemo en bestraling) en voelt zich beter dan daarvoor dus eigenlijk gaat het boven verwachting. Ze krijgt binnenkort ook een scootmobiel omdat ze niet te lang kan lopen ( te vermoeiend).
Het is nu wel spannend aan het worden. 24 april krijgen wij de uitslag van het experiment. dus duimen !!
Hoe gaat het met jou???
En met jou broer????
groetjes Yvonne
als het mij te veel zou worden, dan zou ik niet reageren.
Het gaat de laatste tijd wel oke !
Geen veranderingen, moeders is nu sinds eind febr. vrij van medicatie ( chemo en bestraling) en voelt zich beter dan daarvoor dus eigenlijk gaat het boven verwachting. Ze krijgt binnenkort ook een scootmobiel omdat ze niet te lang kan lopen ( te vermoeiend).
Het is nu wel spannend aan het worden. 24 april krijgen wij de uitslag van het experiment. dus duimen !!
Hoe gaat het met jou???
En met jou broer????
groetjes Yvonne
-
STOFFELTJE
mijn broer heeft alvleesklier en leverkanker
HOI YVONNE,
FIJN TE HOREN DAT HET MET JOU MOEDER NAAR OMSTANDIGHEDEN GOED GAAT.
EN DAT JE HET ZELF ZO REDT .
IK VINDT HET KNAP DAT JE TOCH ZO OP ANDERE ONDERSTEUNEND
KAN REAGEREN.
ZELF HEB IK VEEL AAN JOU REACTIES.
HET GEVOEL DAT JE ER NIET IN JE EENTJE VOORSTAAT BETEKEND VOOR MIJ VEEL.
EEN SOORT PLEKJE WAAR IK MIJN GEVOEL KWIJT KAN.
MET MIJN BROER IS HET VOLGENS DE DOKTERS STEEDS SLECHTER,
ZE GEVEN HEM STEEDS TOT DE DEUR EN NIET VERDER.
HET KLINKT RAAR,MAAR HET IS ECHT EEN WONDER,ZO LOOPT HIJ NU AL MEER DAN EEN HALF JAAR.
ALLES GAAT ACHTERUIT MAAR VEEL LANGZAMER DAN ZE DACHTEN.
HIJ HEEFT DE BEGRAFENIS VAN ZIJN SCHOONMOEDER OOK WEER ACHTER DE RUG.
ZELF SLIK IK GEEN ANTI DEPRI MEER.
KREEG HIER EEN STERKE TERUGSLAG VAN.
DIT SLOEG OOK WEER OP MIJN EPILEPSIE.
MIJN MED. HIERVOOR ZIJN WEER BIJGESTELD.
ZE WERKTE OP ELKAAR.
DUS MET MIJ GAAT ALLES GELUKKIG WEER GOED.
TROUWENS AF EN TOE STA IK ER VAN TE KIJKEN WAT EEN ROT ZIEKTE
DIT IS EN HOEVEEL MENSEN DAAR LAST VAN HEBBEN,
EN HOEVEEL MENSEN DIT VERDRIET DOET.
YNONNE IK HOOP DAT HET MET JOU MOEDER EN MET JOU GOED BLIJFT GAAN ,EN IK BEN BENIEUWD NAAR DE UITSLAG.
STERKTE EN LIEFS ANITA
FIJN TE HOREN DAT HET MET JOU MOEDER NAAR OMSTANDIGHEDEN GOED GAAT.
EN DAT JE HET ZELF ZO REDT .
IK VINDT HET KNAP DAT JE TOCH ZO OP ANDERE ONDERSTEUNEND
KAN REAGEREN.
ZELF HEB IK VEEL AAN JOU REACTIES.
HET GEVOEL DAT JE ER NIET IN JE EENTJE VOORSTAAT BETEKEND VOOR MIJ VEEL.
EEN SOORT PLEKJE WAAR IK MIJN GEVOEL KWIJT KAN.
MET MIJN BROER IS HET VOLGENS DE DOKTERS STEEDS SLECHTER,
ZE GEVEN HEM STEEDS TOT DE DEUR EN NIET VERDER.
HET KLINKT RAAR,MAAR HET IS ECHT EEN WONDER,ZO LOOPT HIJ NU AL MEER DAN EEN HALF JAAR.
ALLES GAAT ACHTERUIT MAAR VEEL LANGZAMER DAN ZE DACHTEN.
HIJ HEEFT DE BEGRAFENIS VAN ZIJN SCHOONMOEDER OOK WEER ACHTER DE RUG.
ZELF SLIK IK GEEN ANTI DEPRI MEER.
KREEG HIER EEN STERKE TERUGSLAG VAN.
DIT SLOEG OOK WEER OP MIJN EPILEPSIE.
MIJN MED. HIERVOOR ZIJN WEER BIJGESTELD.
ZE WERKTE OP ELKAAR.
DUS MET MIJ GAAT ALLES GELUKKIG WEER GOED.
TROUWENS AF EN TOE STA IK ER VAN TE KIJKEN WAT EEN ROT ZIEKTE
DIT IS EN HOEVEEL MENSEN DAAR LAST VAN HEBBEN,
EN HOEVEEL MENSEN DIT VERDRIET DOET.
YNONNE IK HOOP DAT HET MET JOU MOEDER EN MET JOU GOED BLIJFT GAAN ,EN IK BEN BENIEUWD NAAR DE UITSLAG.
STERKTE EN LIEFS ANITA
-
yvonne31
Hallo anita.
nog 2 dagen en dan horen wij of het experiment heeft geholpen of niet.
Het is best spannend en ik heb dus geen lange nagels meer aan mijn vingers van de zenuwen. Mijn ouders zijn ook op van de zenuwen.
Ik ben ook nog erg verkouden ( alle holtes in mijn kop zitten verstopt) en dat werkt ook niet echt mee. Maar goed ik voel mij dus zowel geestelijk als lichamelijk niet topfit zeg maar.
Hoe gaat het met jou??
Ik laat zo snel mogelijk wat van mij horen, zodra ik iets meer weet
Veel succes !!
groetjes Yvonne
nog 2 dagen en dan horen wij of het experiment heeft geholpen of niet.
Het is best spannend en ik heb dus geen lange nagels meer aan mijn vingers van de zenuwen. Mijn ouders zijn ook op van de zenuwen.
Ik ben ook nog erg verkouden ( alle holtes in mijn kop zitten verstopt) en dat werkt ook niet echt mee. Maar goed ik voel mij dus zowel geestelijk als lichamelijk niet topfit zeg maar.
Hoe gaat het met jou??
Ik laat zo snel mogelijk wat van mij horen, zodra ik iets meer weet
Veel succes !!
groetjes Yvonne
-
stoffelje
mijn broer heeft alvleesklier en lever kanker .
hoi yvonne,
hoe gaat het met jou?
en de uitslag van je moeder?
ik heb echt voor jullie zitten duimen.
ben er zelf een paar dagen niet geweest.
was bij mijn moeder.
met mijzelf gaat het op dit moment z"n gangetje.
ik hoop dat het bij jullie goed gaat .
sterkte stoffel<anita>.
hoe gaat het met jou?
en de uitslag van je moeder?
ik heb echt voor jullie zitten duimen.
ben er zelf een paar dagen niet geweest.
was bij mijn moeder.
met mijzelf gaat het op dit moment z"n gangetje.
ik hoop dat het bij jullie goed gaat .
sterkte stoffel<anita>.
-
yvonne31
hallo Anita,
Helaas kregen wij geen goed nieuws ! Er is 1 uitzaaiingen gevonden in haar lever. Dus wij moesten allemaal even tijd nemen om dit slechte nieuws te verwerken. Mijn moeder voelt zich gelukkig nog steeds goed en gaat er gewoon voor. Ze heeft een scootmobiel sinds vandaag, en wij gaan binnekort met de gehele familie naar disneyland Parijs. Dit zouden wij nml over 2 jaar doen als mijn ouders 40 jaat getrouwd zouden zijn. Maar de kans dat mijn moeder dat nog mee gaat maken is zo klein dat wij het nu alvast doen. Lees mijn topic maar ( mijn moeder heeft alvleesklierkanker).
Maar er is zoveel gebeurd de afgelopen 2 weken en dat staat in mijn topic.
groetjes Yvonne
Helaas kregen wij geen goed nieuws ! Er is 1 uitzaaiingen gevonden in haar lever. Dus wij moesten allemaal even tijd nemen om dit slechte nieuws te verwerken. Mijn moeder voelt zich gelukkig nog steeds goed en gaat er gewoon voor. Ze heeft een scootmobiel sinds vandaag, en wij gaan binnekort met de gehele familie naar disneyland Parijs. Dit zouden wij nml over 2 jaar doen als mijn ouders 40 jaat getrouwd zouden zijn. Maar de kans dat mijn moeder dat nog mee gaat maken is zo klein dat wij het nu alvast doen. Lees mijn topic maar ( mijn moeder heeft alvleesklierkanker).
Maar er is zoveel gebeurd de afgelopen 2 weken en dat staat in mijn topic.
groetjes Yvonne
-
yvonne31
Hallo Anita,
hoe gaat het met jou???? En uiteraard jouw broer?????
Met mij gaat het met ups en downs. Soms heb ik giga rotdagen met huibuien en dan voel ik mij weer vrij "normaal" voor zover dat kan als je weet dat je moeder dood gaat.
Mijn moeder en ik praten heel veel, en mijn vader komt er dan altijd gezellig bij zitten. Hij kan er niet over praten dus via onze gesprekken weet hij dan weer wat er in mijn moeder omgaat. Zij is zo ongelofelijk sterk, ik weet niet hoe lang zij dit volhoud, haar kende tot het bittere eind.
Ze weet precies wat ze straks op het einde wel en niet wil. Ze heeft al een gesprek met de huisarts gehad en hij staat volkomen achter haar. Ze neemt geen chemokuur en ook geen pillen die nog nooit getest zijn op kankerpatienten.
Redt jij het nog steeds??
Ben je nog steeds gestopt met die pillen???
Kun jij met iemand praten??? En jouw broer wordt die al wat opener???
nou ik hoor het wel weer,
groetjes Yvonne
hoe gaat het met jou???? En uiteraard jouw broer?????
Met mij gaat het met ups en downs. Soms heb ik giga rotdagen met huibuien en dan voel ik mij weer vrij "normaal" voor zover dat kan als je weet dat je moeder dood gaat.
Mijn moeder en ik praten heel veel, en mijn vader komt er dan altijd gezellig bij zitten. Hij kan er niet over praten dus via onze gesprekken weet hij dan weer wat er in mijn moeder omgaat. Zij is zo ongelofelijk sterk, ik weet niet hoe lang zij dit volhoud, haar kende tot het bittere eind.
Ze weet precies wat ze straks op het einde wel en niet wil. Ze heeft al een gesprek met de huisarts gehad en hij staat volkomen achter haar. Ze neemt geen chemokuur en ook geen pillen die nog nooit getest zijn op kankerpatienten.
Redt jij het nog steeds??
Ben je nog steeds gestopt met die pillen???
Kun jij met iemand praten??? En jouw broer wordt die al wat opener???
nou ik hoor het wel weer,
groetjes Yvonne
-
stoffeltje
mijn broer heeft alvleesklierkanker en leverkanker.
hoi yvonne
fijn dat jou moeder er zo goed over kan praten.
wat jij beschrijft over hoe jij je voelt,dat beleef ik ook zo.
de ene dag voel je het sterker dan de andere dag.
ergens hou ik mij nog aan mijn broer vast.
hij kijkt er tegen aan van een dag niet gelachen is een dag niet geleefd.
hoewel er vaak voor hem erg weinig te lachen valt.
hoe sterk iemand kan zijn met zo een aandoening.
mijn moeder praat er niet over,ze zegt alleen dat als er wat met mijn broer gebeurd dat ze haar dan weg kunnen halen.
zelf is ze er nl. ook niet goed aan toe na mijn vaders dood.
ze woont nog alleen.
zelf ben ik vaak bij haar ze is 74 jaar.
ga ook vaak naar mijn broer toe ,mijn zus ook.
eigelijk zonder er over te praten.
zo gewoon mogelijk zoals mijn broer dat wil.
maar als ik dan thuis kom voel ik mij ook zoals jij beschrijft.
maar voor jou moeder vindt ik het zo fijn dat ze een scootermobiel heeft.
dan kan ze er nog uit ,dat is erg belangrijk ,er gewoon buiten bij te horen.
probeer zo veel mogelijk bij haar te zijn.
er zijn is heel belangrijk.
dat merk ik steeds vaker aan mijn broer.
het aanwezig zijn van fam. om hem heen.
en het begrip.
zelf laat ik mij tegenover hem niet veel uit over mijn verdriet.
hij krijgt er volgens mij dan een last bij.
ik hoop dat jij wat op de been kan blijven joh.
al valt het niet altijd mee.
zelf heb ik weinig of geen mensen om er mee over te praten.
de meeste mensen weten er niet goed op te reageren.
dus laat ik het maar zo.
nou yvon hou je sterk en ik hoor nog wel ok?
anita
fijn dat jou moeder er zo goed over kan praten.
wat jij beschrijft over hoe jij je voelt,dat beleef ik ook zo.
de ene dag voel je het sterker dan de andere dag.
ergens hou ik mij nog aan mijn broer vast.
hij kijkt er tegen aan van een dag niet gelachen is een dag niet geleefd.
hoewel er vaak voor hem erg weinig te lachen valt.
hoe sterk iemand kan zijn met zo een aandoening.
mijn moeder praat er niet over,ze zegt alleen dat als er wat met mijn broer gebeurd dat ze haar dan weg kunnen halen.
zelf is ze er nl. ook niet goed aan toe na mijn vaders dood.
ze woont nog alleen.
zelf ben ik vaak bij haar ze is 74 jaar.
ga ook vaak naar mijn broer toe ,mijn zus ook.
eigelijk zonder er over te praten.
zo gewoon mogelijk zoals mijn broer dat wil.
maar als ik dan thuis kom voel ik mij ook zoals jij beschrijft.
maar voor jou moeder vindt ik het zo fijn dat ze een scootermobiel heeft.
dan kan ze er nog uit ,dat is erg belangrijk ,er gewoon buiten bij te horen.
probeer zo veel mogelijk bij haar te zijn.
er zijn is heel belangrijk.
dat merk ik steeds vaker aan mijn broer.
het aanwezig zijn van fam. om hem heen.
en het begrip.
zelf laat ik mij tegenover hem niet veel uit over mijn verdriet.
hij krijgt er volgens mij dan een last bij.
ik hoop dat jij wat op de been kan blijven joh.
al valt het niet altijd mee.
zelf heb ik weinig of geen mensen om er mee over te praten.
de meeste mensen weten er niet goed op te reageren.
dus laat ik het maar zo.
nou yvon hou je sterk en ik hoor nog wel ok?
anita
-
yvonne31
Hallo Anita,
tuurlijk hoor je nog van mij. daar is dit forum toch voor.
Het gevoel kan niemand weg nemen, MAAR het helpt wel om er met iemand over te praten.
Mensen die dit nog nooit hebben mee gemaakt kunnen het zich ook niet voorstellen. Sommige zeggen van wel, maar dat is niet zo.
Ik leg het altijd als volgt uit: Ik voel mij alsof ik in een achtbaan van emoties zit. En als die gaat rijden dan stopt het voorlopig niet.
Mensen denken ook altijd dat je uitbarst in tranen, maar dat kan ik niet meer. Alleen nog in privesfeer huil ik en soms alleen. Zet ik lekker jankmuziek op en huilen maar. Alles eruit, adem halen, vooral diep adem halen. Sinds ik weet dat mijn moeder dood gaat, heb ik het idee dat ik niet kan adem halen, vooral als ik alleen ben en er over na ga denken. Wat er nog komen gaat ! Ach niemand weet hoe jij je voelt tenzij ze het hebben meegemaakt.
Ik heb sinds kort weer kontakt met een oudklasgenootje, 16 jaar niet gezien en haar moeder is 3 jaar gelden overleden aan alvleesklierkanker.
Zij had nog maar 6 wkn na diagnose met haar moeder, dus ben ik allang blij dat het bij mijn moeder niet zo snel gaat.
Mijn vriend en ik hebben wel besloten om eerder te gaan trouwen, deze zomer nog ipv over een paar jaar. ( wij zijn al 17 jaar samen).
Dus ik hoop dat mijn moeder dat allemaal nog mee mag gaan maken!
Groetjes Yvonne
tuurlijk hoor je nog van mij. daar is dit forum toch voor.
Het gevoel kan niemand weg nemen, MAAR het helpt wel om er met iemand over te praten.
Mensen die dit nog nooit hebben mee gemaakt kunnen het zich ook niet voorstellen. Sommige zeggen van wel, maar dat is niet zo.
Ik leg het altijd als volgt uit: Ik voel mij alsof ik in een achtbaan van emoties zit. En als die gaat rijden dan stopt het voorlopig niet.
Mensen denken ook altijd dat je uitbarst in tranen, maar dat kan ik niet meer. Alleen nog in privesfeer huil ik en soms alleen. Zet ik lekker jankmuziek op en huilen maar. Alles eruit, adem halen, vooral diep adem halen. Sinds ik weet dat mijn moeder dood gaat, heb ik het idee dat ik niet kan adem halen, vooral als ik alleen ben en er over na ga denken. Wat er nog komen gaat ! Ach niemand weet hoe jij je voelt tenzij ze het hebben meegemaakt.
Ik heb sinds kort weer kontakt met een oudklasgenootje, 16 jaar niet gezien en haar moeder is 3 jaar gelden overleden aan alvleesklierkanker.
Zij had nog maar 6 wkn na diagnose met haar moeder, dus ben ik allang blij dat het bij mijn moeder niet zo snel gaat.
Mijn vriend en ik hebben wel besloten om eerder te gaan trouwen, deze zomer nog ipv over een paar jaar. ( wij zijn al 17 jaar samen).
Dus ik hoop dat mijn moeder dat allemaal nog mee mag gaan maken!
Groetjes Yvonne
-
stoffeltje
mijn broer heeft alvleesklier en leverkanker
hoi yvonne,
er is een spreuk die mij altijd bij blijft.
.
Trachten leven toe te voegen aan de dagen, waar geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven.
deze spreuk lijkt echt op mijn broer te slaan.
en zo ik van jou hoor ook wat op jou moeder.
hoe gaat het met jullie?
groetjes anita[/b]
er is een spreuk die mij altijd bij blijft.
.
Trachten leven toe te voegen aan de dagen, waar geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven.
deze spreuk lijkt echt op mijn broer te slaan.
en zo ik van jou hoor ook wat op jou moeder.
hoe gaat het met jullie?
groetjes anita[/b]
Terug naar “Mijn vader, moeder, broer, zus of vriend heeft kanker”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 18 gasten