rouwverwerking

[Riemke]

Hoi allemaal,
Het moet me eventjes allemaal van het hart Ik ben nu ruim 2 jaar verder. Ik zit hier nog steeds in ons huis, met de kleintjes. Nu bijna 10 en een van 7 jaar. Ik heb de afgelopen tijd keihard gewerkt dat alles blijft reilen en zeilen. Kinderen school, naar mijn baas (15 uur per week), naschoolse aktiviteiten, het huishouden, de boerderij _ landbouw en camping_ Maar ik ben ingestort. Mijn psychologe en dokter wilden me al maanden in de ziektewet. Maar ja. druk. druk en druk. Nu ben ik bijna al weer 2 weken thuis en alles vliegt me aan. Komt niks meer uit. Mijn maatje is gewoon echt weg. Ik ga hem nooit meer knuffelen, hij remt me niet meer af, helpt niet meer mee in de bollen, kan niet meer boos op hem worden. Het enige wat rest zijn de herinneringen, de foto's, de kinderen die zo op hem lijken. Ik ben uitgeput. Ik weet het ook niet meer. Ik wil hier blijven. Ik wil op het land aan de gang. Maar er moet ook inkomen zijn. Er is ruzie van buren nabij. Niet met mij maar mijn tractor is de inzet. Allemaal xtra shit waar ik niet op zit te wachten. (ook een erg ingewikkeld verhaal) Wanneer houd het gewoon is op. Ik wil verder. Het huilen ben ik zat, het verdriet, de gemis, de pijn, .................
Sorry als het geheel wat wazig is, maar het moet eruit.

TJa hoe verwerk je het nou?

Dank xxx Riemke[color=darkred]

[Anya]

Ik ben verre van een expert, maar ik denk dat je instorting het begin is.
Geef je over aan je gevoel. Blijf lekker thuis, doe niets, laat de boel de boel. Probeer het niet te forceren, want dan stort je nog een keer in.
Waarschijnlijk te makkelijk gezegd, in de praktijk is dit gewoon heel moeilijk, zeker als je 2 kleintjes hebt en een bedrijf.

Wellicht dat iemand anders nog tips heeft?

In ieder geval heel veel sterkte en neem je tijd, je rust!!