Hoofdwebsite Stichting DiagnosekankerDit is mijn verhaal van mijn man
Mijn man had in november 2007 last van maagpijn en omdat hij al eens een maagbacterie heeft gehad wist hij wat het was,hij sukkelde de winter er mee uit maar in maart ging hij toch te veld naar de specialist, Deze liet een goede screening verichten en daar kwam uit dat de maagbacterie er zat en tevens een lichte vorm van osteoperose in zijn rug dat was dat maar zei de arts er is nog iets en dat is minder plezierig U heeft een vlek op de alvleesklier die moet nader worden onderzocht.Dan zakt de stoel dubbel waar je op zit en het wordt zwart voor je ogen .Een scan volgde en een echo na de scan stond ik mijn man op te wachten en ik keek hem aan en hij zei Hanneke het is gebeurd met me er zitten 3 vlekjes op
er gaan weken overheen voor je alles weet dat is een hele spannende tijd en heel veel onrust.14 dagen later op 12 maart de dag van zijn verjaardag konden we bij de specialist terug komen voor de uitslag mijn man had het goed gezien het was een kanker vlekje en de andere 2 was niets van betekenis .Hij legde ons uit dat mijn man in aanmerking kwam voor een operatie wat op zich heel uniek is want meestal word alvleesklier kanker pas te laat ondekt dus we kregen een kans.Die werd geboden in Maastricht eerst een telefoontje voor de afspraak afwachten dat kwam na een paar dagen van de internist die zei zelf deed ze deze operatie niet maar in haar team zat een hele goede chirurg die dit soort operaties als specialisme had ze maakte voor ons een consult bij hem.Wachten maar weer.Op 14 april een afspraak met de chirug in Maastricht ondertussen moesten we de scan op een CD laten zetten om mee te nemen wij naar Maastricht de chirurg was een vrij jonge knappe
charismatische man en we hadden er vertrouwen in dat alles goed zou komen er werd netjes alles uitgelegd wat of ze gingen doen en dat was niet mis een opratie van zo,n 5 a 6 uur ook de risico,s zijn aan bod geweest maar je hoort toch het liefste wat je graag hoort dus hoorde mijn man alleen maar dat de kanker er uit kon toen kwam de CD op de proppen en daar moest nog even naar worden gekeken wij wachten en toen hij terug kwam was het een ander verhaal er zaten vlekjes op de lever en als die niet goed waren ging er niets door.Naar huis met de mededeling hij belde ons volgende week op wat deze vlekjes waren en of de operatie door ging.
25 April belde de chirug terug dat die vlekjes niets van betekenis waren dat de operatie door ging nu was het wachten op wanneer.Alles ging een een snel tempo toen en van toen af kon ik het niet meer verwerkt krijgen op 1 mei werd gebeld door de chirurg dat hij op 5 juni zou opereren mijn man was niet om te houden dat ding moest er eerder uit zei hij eigelijk vond de chirurg dit ook wel wat lang en hij zou met zijn superioren contact opnemen en terug bellen dat deed hij ook die dezelfde avond nog en het werd 5 mei
o zo gelukkig was mijn man op bevrijdingsdag zou hij van zijn kanker worden verlost.Ik bracht mijn man naar het station want hij wou niet dat ik alleen van Maastricht terug moest naar huis.De volgende perioden is er een die ik waarschijnlijk nooit meer vergeet en mijn verdere leven blijft beinvloeden
5 mei de dag van de operatie wachtte ik op een telefoontje van de chirug en om 2,30 belde hij dat de opratie goed was verlopen en mijn man was gedurende de hele operatie stabiel gebleven 's avonds mocht ik 20 minuten bij hem en hij was goed bij en heeft nog gezegd de kanker is er uit Hanneke dinsdag ging hij naar de zaal en van toen af is het mis gegaan wat dat weet ik nog niet daar wacht ik al drie maanden op woensdag moest opnieuw worden geopereerd en is hij op IC beland en ik heb hem niet meer gesproken wat ze daar allemaal uitspoken dat laat ik maar zitten want ik wil niemand bang maken die er voor komt te staan maar ze halen alles uit de kast om iemand nog te redden voor mijn man was er niets meer te redden hij stierf vrijdagsmorgens om 7,30 in mijn armen het allerzwaarste wat je als vrouw kan mee maken.
Ik wilde mijn verhaal kwijt en hoop er niemand verdriet mee te hebben gedaan want ik blijf allleen achter we hadden geen kinderen
heel veel hoop en veel sterkte voor alle die dit ook hebben mee gemaakt groetjes van Hannie
