Operatie van Alvleesklier kanker

Rouwverwerking: Hoe ga jij ermee om? Hoe gaan anderen ermee om?

(Voor gedichten zie: http://www.diagnose-kanker.nl/zakendieraken )
Dotje13
Lid
Berichten: 4
Lid geworden op: Do 07 Aug 2008 14:09
Contact:

Operatie van Alvleesklier kanker

Berichtdoor Dotje13 » Vr 08 Aug 2008 15:46

Alvleesklier kanker
Dit is mijn verhaal van mijn man :cry:
Mijn man had in november 2007 last van maagpijn en omdat hij al eens een maagbacterie heeft gehad wist hij wat het was,hij sukkelde de winter er mee uit maar in maart ging hij toch te veld naar de specialist, Deze liet een goede screening verichten en daar kwam uit dat de maagbacterie er zat en tevens een lichte vorm van osteoperose in zijn rug dat was dat maar zei de arts er is nog iets en dat is minder plezierig U heeft een vlek op de alvleesklier die moet nader worden onderzocht.Dan zakt de stoel dubbel waar je op zit en het wordt zwart voor je ogen .Een scan volgde en een echo na de scan stond ik mijn man op te wachten en ik keek hem aan en hij zei Hanneke het is gebeurd met me er zitten 3 vlekjes op :?: er gaan weken overheen voor je alles weet dat is een hele spannende tijd en heel veel onrust.14 dagen later op 12 maart de dag van zijn verjaardag konden we bij de specialist terug komen voor de uitslag mijn man had het goed gezien het was een kanker vlekje en de andere 2 was niets van betekenis .Hij legde ons uit dat mijn man in aanmerking kwam voor een operatie wat op zich heel uniek is want meestal word alvleesklier kanker pas te laat ondekt dus we kregen een kans.Die werd geboden in Maastricht eerst een telefoontje voor de afspraak afwachten dat kwam na een paar dagen van de internist die zei zelf deed ze deze operatie niet maar in haar team zat een hele goede chirurg die dit soort operaties als specialisme had ze maakte voor ons een consult bij hem.Wachten maar weer.Op 14 april een afspraak met de chirug in Maastricht ondertussen moesten we de scan op een CD laten zetten om mee te nemen wij naar Maastricht de chirurg was een vrij jonge knappe
charismatische man en we hadden er vertrouwen in dat alles goed zou komen er werd netjes alles uitgelegd wat of ze gingen doen en dat was niet mis een opratie van zo,n 5 a 6 uur ook de risico,s zijn aan bod geweest maar je hoort toch het liefste wat je graag hoort dus hoorde mijn man alleen maar dat de kanker er uit kon toen kwam de CD op de proppen en daar moest nog even naar worden gekeken wij wachten en toen hij terug kwam was het een ander verhaal er zaten vlekjes op de lever en als die niet goed waren ging er niets door.Naar huis met de mededeling hij belde ons volgende week op wat deze vlekjes waren en of de operatie door ging. :roll: 25 April belde de chirug terug dat die vlekjes niets van betekenis waren dat de operatie door ging nu was het wachten op wanneer.Alles ging een een snel tempo toen en van toen af kon ik het niet meer verwerkt krijgen op 1 mei werd gebeld door de chirurg dat hij op 5 juni zou opereren mijn man was niet om te houden dat ding moest er eerder uit zei hij eigelijk vond de chirurg dit ook wel wat lang en hij zou met zijn superioren contact opnemen en terug bellen dat deed hij ook die dezelfde avond nog en het werd 5 mei
o zo gelukkig was mijn man op bevrijdingsdag zou hij van zijn kanker worden verlost.Ik bracht mijn man naar het station want hij wou niet dat ik alleen van Maastricht terug moest naar huis.De volgende perioden is er een die ik waarschijnlijk nooit meer vergeet en mijn verdere leven blijft beinvloeden
5 mei de dag van de operatie wachtte ik op een telefoontje van de chirug en om 2,30 belde hij dat de opratie goed was verlopen en mijn man was gedurende de hele operatie stabiel gebleven 's avonds mocht ik 20 minuten bij hem en hij was goed bij en heeft nog gezegd de kanker is er uit Hanneke dinsdag ging hij naar de zaal en van toen af is het mis gegaan wat dat weet ik nog niet daar wacht ik al drie maanden op woensdag moest opnieuw worden geopereerd en is hij op IC beland en ik heb hem niet meer gesproken wat ze daar allemaal uitspoken dat laat ik maar zitten want ik wil niemand bang maken die er voor komt te staan maar ze halen alles uit de kast om iemand nog te redden voor mijn man was er niets meer te redden hij stierf vrijdagsmorgens om 7,30 in mijn armen het allerzwaarste wat je als vrouw kan mee maken.
Ik wilde mijn verhaal kwijt en hoop er niemand verdriet mee te hebben gedaan want ik blijf allleen achter we hadden geen kinderen
heel veel hoop en veel sterkte voor alle die dit ook hebben mee gemaakt groetjes van Hannie
Laatst gewijzigd door Dotje13 op Di 12 Aug 2008 15:32, 2 keer totaal gewijzigd.
veel sterkte voor alle patienten en nabestaande Hannie

Gebruikersavatar
liddy
Senior Lid
Berichten: 3074
Lid geworden op: Vr 02 Jun 2006 23:27
Locatie: Tilburg/Utrecht

Berichtdoor liddy » Vr 08 Aug 2008 19:02

Gecondoleerd met het verlies van je man.
Dit wens je niemand toe, ook jou niet.
Wat heb ik een geluk gehad dat tussen de diagnose en zijn overlijden 7 maanden zat.
Heb je al eens met de huisarts gepraat? Wie weet dat hij informatie heeft over wat er gebeurde toen je man op zaal lag.
Je huisarts kan wellicht je tot steun zijn.
Heel veel sterkte, want het is een hele opgave om alles zijn plek te kunnen geven.

Dotje13
Lid
Berichten: 4
Lid geworden op: Do 07 Aug 2008 14:09
Contact:

Berichtdoor Dotje13 » Di 12 Aug 2008 15:41

Hallo Liddy
ik dank je voor het reageren op mijn verhaal
met de huisarts heb ik een goede band maar die kan mijn eenzaamheid toch niet oplossen dit alles moet zijn tijd hebben ik zit niet bij de pakken neer maar plezier beleef ik nergens aan
veel liefs van Hannie
veel sterkte voor alle patienten en nabestaande Hannie

Gebruikersavatar
liddy
Senior Lid
Berichten: 3074
Lid geworden op: Vr 02 Jun 2006 23:27
Locatie: Tilburg/Utrecht

Berichtdoor liddy » Wo 13 Aug 2008 01:03

Het kan nog wel een tijdje duren, voordat je plezier weer terugkomt.
Net wat je zegt, het moet zijn tijd hebben.
Nu ben je alleen bezig met overleven en daar heb je je handen vol aan.
Voor jou is de wereld stil blijven staan en je kunt amper bevatten dat de rest van de wereld doordraait.
Heel langzaam gaat het beter, een stapje vooruit, een stapje achteruit, twee stapjes vooruit, eentje achteruit.
Neem vooral je tijd, af en toe goed huilen en dan het toch weer een beetje proberen.
Tenminste zo heb ik het ervaren.
Heel veel sterkte.

nathalieelisabeth
Lid
Berichten: 17
Lid geworden op: Di 17 Jul 2007 10:54

Berichtdoor nathalieelisabeth » Do 04 Sep 2008 13:19

hoi hoi

ook ik ben mijn man vorige week maandag verloren aan alvleesklierkanker wij hebben 5 kinderen waarvan de jongste 5 maanden oud is ik wens je heel veel sterkte toe kan je helaas niet vertellen hoe nu verder omdat ik dat zelf ook écht niet weet

veel liefs nathalie

Dotje13
Lid
Berichten: 4
Lid geworden op: Do 07 Aug 2008 14:09
Contact:

Berichtdoor Dotje13 » Vr 05 Sep 2008 13:19

Hallo
Dat je reageerd op mijn verhaal doet me heel erg goed ook ik wens je heel veel sterkte toe maar dat doet iedereen alleen wil ik er bij schijven dat niemand weet hoeveel verdriet je kunt hebben en hoe radeloos je je kunt voelen als je dit niet zelf hebt meegemaakt.
Als je het niet alleen kunt zoek hulp je krijgt die dan ook.
Mij heeft het veel geholpen want ik kon het niet alleen af en ik denk jij ook niet met 5 kleine kinderen .
Schrijf je verhaal dat doet anderen weer goed ze staan dan niet alleen er voor en hebben lotgenoten.
Ik ben inmiddels 4 maanden verder en geloof het of niet maar met de tijd zal het iets beter gaan je kunt je verdriet beter verwerken.
de zon schijnt niet maar de tranen heb ik in bedwang.
en ben vrijwilligers werk gaan zoeken en gevonden.
heel veel groetjes van mij en veel liefde voor je kinderen die lijden met je mee.
Hannie
veel sterkte voor alle patienten en nabestaande Hannie

nathalieelisabeth
Lid
Berichten: 17
Lid geworden op: Di 17 Jul 2007 10:54

Berichtdoor nathalieelisabeth » Di 09 Sep 2008 14:00

hoi hannie

bedankt voor je berichtje ik krijg gelukkig heel veel hulp en de zon ben bang dat ik die voorlopig niet zal zien, iedereen zegt wel dat het beter word en dat het verdriet minder word ik betwijfel dat denk dat het iets is waar wij mee moeten leren leven

nogmaals bedankt

groetjes nathalie
OP 25-08-2008 MIJN LIEVE MAN EN VADER VAN MIJN KINDEREN VERLOREN AAN DE VRESELIJKE ZIEKTE DIE ALVLEESKLIERKANKER HEET MJIN SCHAT MOCHT 40 JAAR WORDEN


Terug naar “Rouwverwerking”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 4 gasten