lotgenoten
lotgenoten
Hallo. Mijn moeder is 4 febr. jl. overleden aan kanker. Ze had overal uitzaaingen in de botten. Heel agressief, want 7 weken na de diagnose is ze overleden. 63 jaar. Ikzelf ben 41 jaar. Ik zoek lotgenoten met wie ik kan mailen, want het verdriet is groot!!
hoi antsje, ik begrijp wel geloof ik wat je bedoelt want ik vind het nog steeds na twee jaar moeilijk om erover te praten, mijn vader is degene die er altijd was voor me, we hebben altijd met zijn tweetjes geleefd en nu hij er niet meer is, voel ik me toch heel vaak erg alleen het is toch een beetje eng om alles weer op te halen wat er gebeurd is. je gevoelens bloot te leggen, ik kan dat in ieder geval nog steeds niet.
liefs van linda
liefs van linda
Beste Antsje,
Het is heel erg moelijk voor je, dat begrijp ik heel erg goed. Mijn vader is 9 weken na de diagnose overleden. Dit is nu een half jaar geleden.
Ik praat heel veel met mijn moeder over mijn vader. Over de tijd in het ziekenhuis, zijn ervaringen en ook bijzondere momenten. Die
gesprekken heb ik echt nodig. Ik hoop dat je ook iemand kent, waarmee je die gevoelens kunt delen. Heel veel mensen weten niet hoeveel pijn dat het doet en dat het je zo erg van binnnen raakt. De meeste mensen gaan verder met hun leven en vragen zelden nog naar hoe het met me gaat. Ik vind het jammer, maar begrijp het wel; die mensen hebben dit
intense verdriet zoals ik en zoals jij nog niet meegemaakt. Ik wens je veel sterkte voor nu en voor in de toekomst !!
Liefs Anouk
Het is heel erg moelijk voor je, dat begrijp ik heel erg goed. Mijn vader is 9 weken na de diagnose overleden. Dit is nu een half jaar geleden.
Ik praat heel veel met mijn moeder over mijn vader. Over de tijd in het ziekenhuis, zijn ervaringen en ook bijzondere momenten. Die
gesprekken heb ik echt nodig. Ik hoop dat je ook iemand kent, waarmee je die gevoelens kunt delen. Heel veel mensen weten niet hoeveel pijn dat het doet en dat het je zo erg van binnnen raakt. De meeste mensen gaan verder met hun leven en vragen zelden nog naar hoe het met me gaat. Ik vind het jammer, maar begrijp het wel; die mensen hebben dit
intense verdriet zoals ik en zoals jij nog niet meegemaakt. Ik wens je veel sterkte voor nu en voor in de toekomst !!
Liefs Anouk
mijn moeder is 3 jaar geleden overleden aan borstkanker op 54 jarige leeftijd. Ook bij haar was het zeer agressief en binnen 7 weken was het over. ik vind het zelf ook heel moeilijk, nog steeds. Ook omdat je er met bijna niemand over kan praten (eigenlijk met niemand). Ik hoop op deze site wel wat steun te vinden aan elkaar.
groetjes karin
groetjes karin
ik hoop op dit forum ook steun te krijgen. alhoewel ik hier natuurlijk ook heel veel schrijnende situate's lees. maar ik denk juist daarom hier steun te vinden, en misschien ook nog andere mensen te kunnen helpen. even wat over mijzelf: mijn ouders zijn allebei overleden. mijn vader toen hij32 was en ik 7. mijn moeder toen ze 53 was en ik 29. ik was op dat moment zwanger van mijn tweede zoontje. hij is precies een maand later geboren na mijn moeders overlijden. ik heb me al die tijd heel sterk gevoeld, maar ik moet toegeven dat ik stuk ben van verdriet. ik voel zo veel in mijn lichaam dat ik er eigenlijk niet verder mee kom. ik mis mijn ouders meer als ooit tevoren. er is niemand meer die mij zo goed kende als diegene die mij gemaakt hebben. alleen mijn tweeling zus. en er zijn eigenlijk maar heel weinig mensen waar ik meer van houd als haar. (buiten mijn twee kindjes om)
Ik ben afgelopen 16 januari mijn moeder verloren. Ze had dikke darmkanker. Ze was niet alleen mijn moeder, maar ook mijn maatje.
14 jaar geleden ben ik ook al mijn vader verloren.
Ik voel me nu zo alleen.
Ik heb een hele goede relatie, maar mijn ouderlijk huis is weg. Niemand
meer om even op terug te vallen.
De eerste weken na het overlijden van mijn moeder ging het wel. Je wordt geleefd. Je moet zoveel regelen dat je niet aan verdriet toekomt.
Maar nu zijn we anderhalve maand verder en er komt wat meer rust en ik word zo bang. Ik mis haar zo enorm. Bij alles wat ik doe denk ik aan haar.
Ik wil dan ook graag praten met mensen die ook een verlies van een ouder hebben gehad. Dat ik me kan voorbereiden op wat er nog komen gaat. Ik ben bang dat ik in een zwart gat ga vallen als straks alles achter de rug is en alles geregeld is bij notaris enz.
14 jaar geleden ben ik ook al mijn vader verloren.
Ik voel me nu zo alleen.
Ik heb een hele goede relatie, maar mijn ouderlijk huis is weg. Niemand
meer om even op terug te vallen.
De eerste weken na het overlijden van mijn moeder ging het wel. Je wordt geleefd. Je moet zoveel regelen dat je niet aan verdriet toekomt.
Maar nu zijn we anderhalve maand verder en er komt wat meer rust en ik word zo bang. Ik mis haar zo enorm. Bij alles wat ik doe denk ik aan haar.
Ik wil dan ook graag praten met mensen die ook een verlies van een ouder hebben gehad. Dat ik me kan voorbereiden op wat er nog komen gaat. Ik ben bang dat ik in een zwart gat ga vallen als straks alles achter de rug is en alles geregeld is bij notaris enz.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten