Diagnose Kanker lotgenotenforum

hallo

ik ben maarten dame.
het begon allemaal 2 jaar geleden mijn vader plaste bloed. we zijn naar de dokter toe gegaan. hij zei dat het waarschijnlijk niks was omdat hij geen pijn voelde.maar naar lang aandringen werdern we toch door verwezen. het bleek dat de rtechter nier niet meer werkte. hij moets er uit gehaald worden. tijdens die operatie werd er de kankercellen ondekt. het zat in een leiding tussen de nieren en de blaas. hier hebben we plus minus 1,5 jaar mee gesukkelt in tilburg. maar naar weer lang zeuren konde we naar nijmegen. daar zijn we accuut aan de chemo begonnen. die heeft 6 maanden geduurd. de 6 maanden hebben niks opgeleverd .
hij had vorige week veel pijn. hij werd opgenomen en ze gingen fotos maken. het bleek dat het verspreid was naar de longen en dat er al veel knaker weefsel aanwezig was. het is heel agresief want 2 maanden geleden was er nog niks te zien. ze konden hem niet meer beter maken alleen meschien wat tijd rekken door bestralingen als wij dat willen ik vind het moeilijk om er over te praten het is pas een week geleden. ik moet gewoon verder maar laat het wel ever rusten. ik ga gewoon nog naar school en werk "gewoon" verder. we weten nog niet goed wat we er mee moeten. jullie hebben er ook ervaring mee hoe zijn jullie er mee omgegaan??

alvast bedankt voor het lezen van mijn bericht en de sugesties die jullie er op gaven

(ps let niet op de typ fouten ben dislectie's)

maartuh schreef:hallo

ik ben maarten dame.
het begon allemaal 2 jaar geleden mijn vader plaste bloed. we zijn naar de dokter toe gegaan. hij zei dat het waarschijnlijk niks was omdat hij geen pijn voelde.maar naar lang aandringen werdern we toch door verwezen. het bleek dat de rtechter nier niet meer werkte. hij moets er uit gehaald worden. tijdens die operatie werd er de kankercellen ondekt. het zat in een leiding tussen de nieren en de blaas. hier hebben we plus minus 1,5 jaar mee gesukkelt in tilburg. maar naar weer lang zeuren konde we naar nijmegen. daar zijn we accuut aan de chemo begonnen. die heeft 6 maanden geduurd. de 6 maanden hebben niks opgeleverd .
hij had vorige week veel pijn. hij werd opgenomen en ze gingen fotos maken. het bleek dat het verspreid was naar de longen en dat er al veel knaker weefsel aanwezig was. het is heel agresief want 2 maanden geleden was er nog niks te zien. ze konden hem niet meer beter maken alleen meschien wat tijd rekken door bestralingen als wij dat willen ik vind het moeilijk om er over te praten het is pas een week geleden. ik moet gewoon verder maar laat het wel ever rusten. ik ga gewoon nog naar school en werk "gewoon" verder. we weten nog niet goed wat we er mee moeten. jullie hebben er ook ervaring mee hoe zijn jullie er mee omgegaan??

alvast bedankt voor het lezen van mijn bericht en de sugesties die jullie er op gaven

(ps let niet op de typ fouten ben dislectie's)

Daar is moeilijk een passend antwoord op te geven. Omdat ieder het op zijn manier probeert te verwerken.
Ik ben mijn vader, en pas mijn vrouw verloren. Het verdriet is anders, ik kan mij herinneren van mijn vader, van mijn vrouw is het tien keer zo erg.
Je kan een paar dingen doen, maar dat moet je zekf willen. Of het gelijk helpt, ik denk het niet. Het meeste zal je zelf een plaats moeten geven. Je kan denken, ik doe het zelf. Dus alle emoties zelf proberen te verwerken. Je kan hulp zoeken. Dat kan zijn bij een psycholoog of een rouwvwerkingsgroepje. Ik zou zeggen zoek hulp. Of in groepsverband of alleen met iemand, wat jij wil. Ik weet natuurlijk niet hoeveel verdriet er bij jou is. Maar alleen oplossen kan moeilijk worden. Ga eens praten met je huisarts, en vertel je gevoelens. Misschien stuurt hij je door. Wees niet bang om je gevoelens te tonen.
Sterkte

Hoi Maarten,

Ik heb jouw verhaal gelezen en ik herken veel van het verloop van de ziekte van jouw vader. Het is inderdaad heel moeilijk om hiermee om te gaan. Het belangrijkste is de mening van je vader. Wat wil hij ? Wil hij nog wel behandeld worden of niet. Kan hij erover praten of wil hij er liever niet zo vaak over praten. Respecteer zijn mening en ga als hij dat wil elke dag bezoeken. Geef hem alle aandacht en luister goed.
Onderneem samen nog iets als dit nog kan. Probeer van deze momenten te genieten. Ik wens jou en je vader en familie heel veel sterkte toe de komende tijd.

Liefs Anouk