Leven tijdens kanker

Is er leven na de kanker?
M.a.w. hoe ervaar jij het, hoe anderen?


Gebruikersavatar
Jacques Smeets
Lid
Berichten: 34
Lid geworden op: Wo 29 Nov 2006 18:28
Locatie: Elsloo Lb
Contact:

Leven tijdens kanker

Berichtdoor Jacques Smeets » Ma 01 Jan 2007 19:31

Hallo allemaal,

Er is niet alleen leven na kanker, maar ook tijdens kanker.

Ik schrijf dit als 55 jarige echtgenoot van mijn 56 jarige vrouw, die op 25 september 2006 bezoek kreeg van de huisarts, na een zg. 2-jaarlijks busonderzoek. (Mijn vrouw kan zelf niet overweg met een pc, vandaar dat ik dit artikel schrijf)

Borstkanker!

Voor ons was dit ook een klap, zoals dit bij iedereen zal zijn die dit overkomt.
Toch was er al snel de gedachte, dat wij ons er doorheen zouden slaan.
Ik zeg m.n. "ons", omdat ik me vanaf het eerste moment tot op de dag van vandaag totaal betrokken voel bij de hele toestand.
Ik beleef alles op m'n eigen manier, maar wel samen met mijn vrouw.
De pijn en emoties zijn van haar, die kan ik zelf niet voelen, maar ik kan haar wel het gevoel geven dat ik er bén, altijd en overal, onder alle omstandigheden.

Nog niet zo lang geleden - na 2 operaties, t.w. borstbesparende en okselkliertoilet - kwam ik op dit forum terecht; inmiddels zijn we aangeland bij de chemokuren (de 2e is achter de rug).
Ik plaatste in 2 andere rubrieken een artikel met de titel "Mijn vrouw heeft borstkanker" (in Naasten en relaties) en "Veel mogelijkheden" (in Goede ervaringen met alternatieven).
Ik wist niet goed wat ik ermee aan moest, omdat ik blijkbaar een totaal andere visie heb ontwikkeld m.b.t. kanker dan de meesten op dit forum, waarbij ik uiteraard iedere visie volledig respecteer.

Ik kwam via een ander "kanker-geval" (wat oneerbiedig klinkt dit?) in het Familiehuis Daniel den Hoed in R'dam terecht. Daar kreeg ik weer met een heel andere benadering van kanker te maken.
Dat bracht mij tot het schrijven van een artikel met de titel: "Kanker en hoe daar iets moois uit kan ontstaan" (http://www.insavasana.nl/PDF/Ziekte_Gez ... tstaan.pdf)

Er is zeker leven ná kanker, maar hoe mooi kan het leven zijn tijdens kanker?
Ik begrijp, dat dit niet erg gemakkelijk zal zijn, ik ervaar dit nu bij m'n eigen vrouw en zeker.....ik heb gemakkelijk praten, want ik heb zélf geen kanker, maar toch, er blijken zo enorm veel mogelijkheden te zijn om kanker te leren begrijpen, ermee om te gaan, op een "geduchte" manier te "bestrijden", de nieuwe impulsen op te pakken en het leven weer de moeite waard (nog meer de moeite waard) te laten worden en zijn.
Wij leven mét de kanker, maar ook in de gedachte dat de tumor is verwijderd en dat er geen uitzaaiingen zijn. Wij leven in de gedachte, dat er een "reden" is voor deze tumor en alles wat wij ondergaan, zonder dat wij spreken over "schuld" in de zin van verwijt e.d.
Wij weten ook, dat de kanker kan terugkeren.
Wij léven en zijn ons daar heel erg bewust van; dat waren we voor de kanker ook, maar nu is het intenser.
Hoe het leven ná de kanker uit zal zien, is voor ons op dit moment niet zó van belang; dat zou ons alleen maar afleiden van de intensieve beleving van het leven nú, tijdens de kanker.

Als Nieuwjaarswens gun ik iedereen van ganser harte, dat hij of zij de moed en de wilskracht in zichzelf zal vinden om dit nieuwe jaar optimistisch tegemoet te zien, ook al ziet het er somber uit.
Er is altijd licht achter de duisternis.
Het is een cliché, maar er zit zeker ook een kern van optimisme én van genezing in verborgen.

Jacques
www.insavasana.nl :wink:
Kanker is meer dan een ziekte; ga op zoek naar de diepere betekenis.

duifje
Lid
Berichten: 16
Lid geworden op: Ma 01 Jan 2007 22:02

leven tijdens en na kanker

Berichtdoor duifje » Ma 08 Jan 2007 17:58

beste Jaqcues, ik ben duifje, 35 jaar en heb eierstokkanker. Heb in juni een zware operatie achter de rug en daarna 6 chemokuren tot november, dus mijn haar en wimpers komen alweer tevoorschijn. De kans dat mijn aggresieve vorm weer terugkomt is 70% en dan is er geen genezing meer mogelijk. Toch kan ik me wel vinden in dit stukje van jouw. Mijn leven is in veel opzichten ook rijker geworden ondanks mijn ziekte.
Zo heb ik heel veel steun aan mijn christelijk geloof en weet dat God mij in alle situaties vasthoudt. Verder krijg ik zoveel medeleven van iedereen hier bij mij in het dorp omdat ik er heel open mee omgaan en hun reacties maken me alleen maar sterker. Omdat ik na de operatie en de kuren niet veel kon, ik heb een jong gezin met 3 kinderen, werd en wordt ik erg veel geholpen door iedereen. Dit is voor mij zo waardevol, want op dit moment kan ik niets terug doen. Maar de mensen helpen me allemaal belangeloos en met liefde en ik weet nu dat het er omgaat wie je bent en niet wat je doet. Dat maakt dat ik op dit moment veel vrijer en makkelijker in het leven sta. Gelukkig had ik al door andere ervaringen geleerd om met de dag te leven, en nu geniet ik er alleen maar intenser van ook van mijn kinderen.Natuurlijk voel ik mij ook weleens somber, maar ik zie de dingen die wel kunnen en gelukkig is bij mij een glas meestal halfvol en niet halfleeg. Ik wil jullie en vooral je vrouw nog veel sterkte wensen met de volgende kuren.
Groetjes duifje

Gebruikersavatar
Jacques Smeets
Lid
Berichten: 34
Lid geworden op: Wo 29 Nov 2006 18:28
Locatie: Elsloo Lb
Contact:

Vertrouwen

Berichtdoor Jacques Smeets » Ma 08 Jan 2007 21:55

Hallo Duifje.

Zeer indrukwekkend, jouw verhaal.
Ik leef met je mee en spreek vanuit mijn hart de gedachte uit, dat jij de kracht en de moed ook in jezelf zult aantreffen om deze zware confrontatie te kunnen aangaan, zeker nu je ook nog zo jong bent en moeder van 3 kinderen.
Het geeft een warm gevoel te lezen dat jouw leven in veel opzichten ook rijker is geworden, ondanks de ziekte.
Blijkbaar is het een algemeen gegeven, dat dit voor vele kankerpatiënten geldt.

Maar wat is een kans van 70% méér of minder dan dat de kanker wel of niet terug zou keren?
Je vertrouwt vanuit jouw christelijk geloof dat God je in alle situaties vasthoudt, waarmee je waarschijnlijk wil zeggen "lief heeft", wanneer je gezond wordt maar ook als je onverhoopt zou komen te overlijden.
Hier spreekt men niet over "kansen in procenten" nietwaar?
Als je spreekt over de liefde voor jezelf, zoals je bént, onvoorwaardelijk, met of zonder ziekte en je bent in staat jezelf te accepteren, respecteren, waarderen en lief te hebben, dan spreek je ook niet over een kans.

In de medische wereld spreekt men over kansberekening om een ziekte te overleven, maar je hebt toch zeker ook jouw eigen belevingswereld, jouw eigen gedachten en gevoelens, ervaringen?
Je hoeft toch niet uitsluitend te "vertrouwen" op datgene wat de medische wereld te vertellen heeft?
Begrijp me niet verkeerd Duifje, ik ben geen kruisvaarder tegen de medische wetenschap. Ik ben ook geen "aanhanger" van alternatieve geneeswijzen.
ik wil alleen maar zeggen dat ieder "gezond" mens in wezen de wil in zich heeft om iets te accepteren of zich ertegen af te zetten, ook al heeft deze mens een ziekte.
Uiteraard zijn er uitzonderingen, maar dat neemt deze gedachte niet weg.

Wij leven op dit moment niet met een "doodsgedachte" omdat het er zeer hoopvol uitziet; maar ook wij weten niet hoe het morgen is of volgend jaar.
Kanker brengt nu eenmaal met zich mee, dat het leven aan een soort "zijden draadje" komt te hangen, althans zo beleven wij het.
't Leven zelf zal zich daar weinig van aantrekken.

Het gaat er idd om wie je bent Duifje, maar het is wel in orde om je bewust te zijn van wát je doet, want uiteindelijk ben jij het zelf, die het doet. Het kan geen kwaad de redenen proberen te achterhalen en begrijpen van wat je doet of nalaat te doen en waarom.
Baat het niet, dan schaadt het niet.

Ik schrijf op m'n eigen website niet veel over kanker, omdat dit een website is die voornamelijk over het thema "bewustwording" gaat en niet over een specifieke ziekte. Ik spreek wel over (ziekte)symptomen.
Maar het thema heeft wel veel raakvlakken met kanker en welke ziekte dan ook, en er zijn zeker belangrijke samenhangen te ontdekken tussen het persoonlijke bewustwordingsproces en het kankerproces.

Ik spreek de gedachte uit dat je nog vele tientallen jaren met andere mensen van gedachten mag wisselen, over welke thema's dan ook en wens je heel veel sterkte en moed toe in je verdere ontwikkeling.
Hartelijk dank voor jouw wensen aan mijn vrouw en mij.

Jacques
Kanker is meer dan een ziekte; ga op zoek naar de diepere betekenis.

Zwannie
Lid
Berichten: 2
Lid geworden op: Ma 08 Jan 2007 21:46
Locatie: Bellingwolde
Contact:

Berichtdoor Zwannie » Di 09 Jan 2007 22:02

Beste Jaques en Duifje.

Ik vind het voor jullie enorm fijn dat jullie op deze manier over de ziekte kanker kunnen praten en denken. Maar ik kan daar dus echt niets mee. Ik heb zelf 25 jaar geleden kanker gehad. Heb chemokuren en bestralingen gehad en ben meerdere keren geopereerd. Toen hadden ze geen medicijnen om de bijwerkingen wat tegen te gaan. Dus ik ben zeg maar een jaar lang ziek, zwak en misselijk geweest en heb erg veel pijn gehad. Ik was 12 jaar en had geen enkele kwaliteit van leven. En als je dan kankervrij ben, ben je de rest van je leven bezig met het verwerken van lichamelijke ongemakken en psychische problemen die je aan deze periode hebt overgehouden. Het spijt me vreselijk, maar ik kan er ook na 25 jaar niks positiefs inzien. En als het de wil van God is geweest dat ik als kind van 12 jaar kanker kreeg, dan vraag ik me af wat ik toch wel heb gedaan om dat te verdienen.

Ondanks mijn mening wens ik jullie natuurlijk alle goeds en gezondheid.

Groeten,

Zwannie
Geniet elke dag van dingen die niets kosten.

Gebruikersavatar
Jacques Smeets
Lid
Berichten: 34
Lid geworden op: Wo 29 Nov 2006 18:28
Locatie: Elsloo Lb
Contact:

Je bent wie je bent

Berichtdoor Jacques Smeets » Di 09 Jan 2007 22:28

Hallo Zwannie,

Begrijpelijk dat je er niets mee kunt, op dit ogenblik tenminste, maar wie weet komt er een tijd(stip) waarop je er wel iets mee kunt.
Ik gun je in elk geval van harte alle kracht, moed en wijsheid om het vertrouwen en respect in jezelf en de liefde en waarde voor jezelf te beleven.

Overigens gaat het mij niet om iets "positiefs" te laten zien, mij gaat het om bewustwording van mezelf, of dat nu positief of negatief is.

Ik lees jouw verhaal en mis daarin jouw verdere verhaal vanaf jouw genezing op je 13e tot nu. Trouwens toen jij kanker had, werd mijn zoon geboren.
Je zult tijdens het kankerproces en daarna toch ook met een "sociale omgeving" hebben geleefd? Ik lees zware teleurstellingen in jouw woorden, kan dat kloppen?
Ik kan me helemaal niet voorstellen hoe het is om als kind van 12 jaar kanker te hebben, wil je daar ook mee in jouw waarde laten.

Toch is er iets diep in je binnenste dat je nu aanzet om te reageren.
Jouw kankerproces moet idd een zware wissel hebben getrokken op je verdere leven.
Wat ik er van kan zeggen is, dat het wel indruk op me maakt hoe je reageert.
Vooral de vraag die jij je stelt, wat je toch wel hebt gedaan om dat te verdienen, is zeer bijzonder, omdat daar een zwaar schuldgevoel in zit verborgen.

Ik schrijf veel over zo'n begrip als schuld, maar dan in vele verschillende betekenissen en vanuit allerlei perspectieven. Ik heb door de jaren heen wel begrepen, dat er veel meer betekenis achter zit, dan ik ooit had kunnen vermoeden. Om daar achter te komen moest ik eerst muren afbreken en grenzen doorbreken; dat waren muren en grenzen die ik zelf had gebouwd of getrokken.

Nu ik zelf heel dichtbij te maken heb met kanker blijkt, dat er nog altijd zoiets als muren en grenzen bestaan, maar ik heb nu geen angst meer om er mee aan de slag te gaan.

Ik respecteer jouw mening Zwannie en wens je 't allerbeste toe.
Hartelijk dank voor jouw wens.

Jacques
Kanker is meer dan een ziekte; ga op zoek naar de diepere betekenis.

duifje
Lid
Berichten: 16
Lid geworden op: Ma 01 Jan 2007 22:02

Berichtdoor duifje » Do 11 Jan 2007 21:50

Bedankt zwannie en jacques, voor jullie reactie.
Allereerst wil ik zeggen dat het me spijt dat zwannie een verkeerde indruk heeft gekregen van mijn overtuiging dat God dicht bij me staat ondanks alles. Ik heb niet gezegd dat het Gods wil was dat ik of jij ziek bent geworden, integendeel. Maar ik geloof nu eenmaal wel dat hij net als mijn eigen vader me in alles zal steunen en troosten en dat hij me nooit verlaten zal ook niet wanneer we zouden sterven. Maargoed iedereen mag zijn eigen houvast hebben. Ik hoop toch dat jij die ook in de loop van de jaren hebt gekregen. Want voor mijn gevoel zit je er nog helemaal in vast om wat voor reden dan ook. Toen ik in november kankervrij was, sprong ik ook geen gat inde lucht, want ik weet hoe groot bij mij de kans is, dat het terugkomt. Maar ik was wel ontzettend dankbaar, dat ik in ieder geval nog een poosje verder mag gaan met mijn lieve kinderen, die nog geen moeder kunnen missen.
Jij bent lichamelijk al zoveel jaar bevrijd van kanker, dat ik dat ook wel zou willen zeggen, maar ik denk inderdaad zoals jacques zei, dat er geestelijk veel meer met je aan de hand is, je kunt ook proberen iets van je leven te maken natuurlijk ondanks veel ellende. Want dat heb je toevallig wel allemaal zelf in de hand.Leren omgaan met bepaalde dingen,is gewoon heel belangrijk en dat is wat jacques probeerde duidelijk te maken en ik.
Ik hoop ondanks je reactie toch dat het goed met je gaat en je draai weer gevonden hebt in het leven.


Terug naar “Is er leven na de kanker?”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 8 gasten