Leven tijdens kanker
Geplaatst: Ma 01 Jan 2007 19:31
Hallo allemaal,
Er is niet alleen leven na kanker, maar ook tijdens kanker.
Ik schrijf dit als 55 jarige echtgenoot van mijn 56 jarige vrouw, die op 25 september 2006 bezoek kreeg van de huisarts, na een zg. 2-jaarlijks busonderzoek. (Mijn vrouw kan zelf niet overweg met een pc, vandaar dat ik dit artikel schrijf)
Borstkanker!
Voor ons was dit ook een klap, zoals dit bij iedereen zal zijn die dit overkomt.
Toch was er al snel de gedachte, dat wij ons er doorheen zouden slaan.
Ik zeg m.n. "ons", omdat ik me vanaf het eerste moment tot op de dag van vandaag totaal betrokken voel bij de hele toestand.
Ik beleef alles op m'n eigen manier, maar wel samen met mijn vrouw.
De pijn en emoties zijn van haar, die kan ik zelf niet voelen, maar ik kan haar wel het gevoel geven dat ik er bén, altijd en overal, onder alle omstandigheden.
Nog niet zo lang geleden - na 2 operaties, t.w. borstbesparende en okselkliertoilet - kwam ik op dit forum terecht; inmiddels zijn we aangeland bij de chemokuren (de 2e is achter de rug).
Ik plaatste in 2 andere rubrieken een artikel met de titel "Mijn vrouw heeft borstkanker" (in Naasten en relaties) en "Veel mogelijkheden" (in Goede ervaringen met alternatieven).
Ik wist niet goed wat ik ermee aan moest, omdat ik blijkbaar een totaal andere visie heb ontwikkeld m.b.t. kanker dan de meesten op dit forum, waarbij ik uiteraard iedere visie volledig respecteer.
Ik kwam via een ander "kanker-geval" (wat oneerbiedig klinkt dit?) in het Familiehuis Daniel den Hoed in R'dam terecht. Daar kreeg ik weer met een heel andere benadering van kanker te maken.
Dat bracht mij tot het schrijven van een artikel met de titel: "Kanker en hoe daar iets moois uit kan ontstaan" (http://www.insavasana.nl/PDF/Ziekte_Gez ... tstaan.pdf)
Er is zeker leven ná kanker, maar hoe mooi kan het leven zijn tijdens kanker?
Ik begrijp, dat dit niet erg gemakkelijk zal zijn, ik ervaar dit nu bij m'n eigen vrouw en zeker.....ik heb gemakkelijk praten, want ik heb zélf geen kanker, maar toch, er blijken zo enorm veel mogelijkheden te zijn om kanker te leren begrijpen, ermee om te gaan, op een "geduchte" manier te "bestrijden", de nieuwe impulsen op te pakken en het leven weer de moeite waard (nog meer de moeite waard) te laten worden en zijn.
Wij leven mét de kanker, maar ook in de gedachte dat de tumor is verwijderd en dat er geen uitzaaiingen zijn. Wij leven in de gedachte, dat er een "reden" is voor deze tumor en alles wat wij ondergaan, zonder dat wij spreken over "schuld" in de zin van verwijt e.d.
Wij weten ook, dat de kanker kan terugkeren.
Wij léven en zijn ons daar heel erg bewust van; dat waren we voor de kanker ook, maar nu is het intenser.
Hoe het leven ná de kanker uit zal zien, is voor ons op dit moment niet zó van belang; dat zou ons alleen maar afleiden van de intensieve beleving van het leven nú, tijdens de kanker.
Als Nieuwjaarswens gun ik iedereen van ganser harte, dat hij of zij de moed en de wilskracht in zichzelf zal vinden om dit nieuwe jaar optimistisch tegemoet te zien, ook al ziet het er somber uit.
Er is altijd licht achter de duisternis.
Het is een cliché, maar er zit zeker ook een kern van optimisme én van genezing in verborgen.
Jacques
www.insavasana.nl
Er is niet alleen leven na kanker, maar ook tijdens kanker.
Ik schrijf dit als 55 jarige echtgenoot van mijn 56 jarige vrouw, die op 25 september 2006 bezoek kreeg van de huisarts, na een zg. 2-jaarlijks busonderzoek. (Mijn vrouw kan zelf niet overweg met een pc, vandaar dat ik dit artikel schrijf)
Borstkanker!
Voor ons was dit ook een klap, zoals dit bij iedereen zal zijn die dit overkomt.
Toch was er al snel de gedachte, dat wij ons er doorheen zouden slaan.
Ik zeg m.n. "ons", omdat ik me vanaf het eerste moment tot op de dag van vandaag totaal betrokken voel bij de hele toestand.
Ik beleef alles op m'n eigen manier, maar wel samen met mijn vrouw.
De pijn en emoties zijn van haar, die kan ik zelf niet voelen, maar ik kan haar wel het gevoel geven dat ik er bén, altijd en overal, onder alle omstandigheden.
Nog niet zo lang geleden - na 2 operaties, t.w. borstbesparende en okselkliertoilet - kwam ik op dit forum terecht; inmiddels zijn we aangeland bij de chemokuren (de 2e is achter de rug).
Ik plaatste in 2 andere rubrieken een artikel met de titel "Mijn vrouw heeft borstkanker" (in Naasten en relaties) en "Veel mogelijkheden" (in Goede ervaringen met alternatieven).
Ik wist niet goed wat ik ermee aan moest, omdat ik blijkbaar een totaal andere visie heb ontwikkeld m.b.t. kanker dan de meesten op dit forum, waarbij ik uiteraard iedere visie volledig respecteer.
Ik kwam via een ander "kanker-geval" (wat oneerbiedig klinkt dit?) in het Familiehuis Daniel den Hoed in R'dam terecht. Daar kreeg ik weer met een heel andere benadering van kanker te maken.
Dat bracht mij tot het schrijven van een artikel met de titel: "Kanker en hoe daar iets moois uit kan ontstaan" (http://www.insavasana.nl/PDF/Ziekte_Gez ... tstaan.pdf)
Er is zeker leven ná kanker, maar hoe mooi kan het leven zijn tijdens kanker?
Ik begrijp, dat dit niet erg gemakkelijk zal zijn, ik ervaar dit nu bij m'n eigen vrouw en zeker.....ik heb gemakkelijk praten, want ik heb zélf geen kanker, maar toch, er blijken zo enorm veel mogelijkheden te zijn om kanker te leren begrijpen, ermee om te gaan, op een "geduchte" manier te "bestrijden", de nieuwe impulsen op te pakken en het leven weer de moeite waard (nog meer de moeite waard) te laten worden en zijn.
Wij leven mét de kanker, maar ook in de gedachte dat de tumor is verwijderd en dat er geen uitzaaiingen zijn. Wij leven in de gedachte, dat er een "reden" is voor deze tumor en alles wat wij ondergaan, zonder dat wij spreken over "schuld" in de zin van verwijt e.d.
Wij weten ook, dat de kanker kan terugkeren.
Wij léven en zijn ons daar heel erg bewust van; dat waren we voor de kanker ook, maar nu is het intenser.
Hoe het leven ná de kanker uit zal zien, is voor ons op dit moment niet zó van belang; dat zou ons alleen maar afleiden van de intensieve beleving van het leven nú, tijdens de kanker.
Als Nieuwjaarswens gun ik iedereen van ganser harte, dat hij of zij de moed en de wilskracht in zichzelf zal vinden om dit nieuwe jaar optimistisch tegemoet te zien, ook al ziet het er somber uit.
Er is altijd licht achter de duisternis.
Het is een cliché, maar er zit zeker ook een kern van optimisme én van genezing in verborgen.
Jacques
www.insavasana.nl