Mijn kanker, een positief verhaal!!
Geplaatst: Do 18 Jun 2009 14:23
Ook ik kreeg kanker; iets wat ik niet verwachtte omdat ik iemand was die gezond leefde en bijna nooit (meer) ziek was.
Uiteraard was het een moeilijke tijd maar het was ook een tijd die mij veel heeft geleerd!
Toen ik hoorde dat ik kanker had was ik in eerste instantie laconiek. Iets wat ik geleerd had om te doen in dit soort situaties om mijzelf te beschermen.
Daarna was het ‘Waarom ik’ en daarna weer was ik erg bang.
Ik had een trauma voor ziekenhuizen; ook iets uit mijn jeugd. Ik praat er niet graag over maar die was niet leuk. Ik was vaak in het ziekenhuis toen ik jong was en vooral wat er gebeurde toen ik 12 was, heeft mij erg geraakt.
De onderzoeken die ik kreeg waren verschrikkelijk voor me.
Het foldertje dat ik kreeg waarin stond dat 75% met een Grawitz tumor overlijdt binnen 3 jaar als het gezwel groter is dan 10 cm deed mij besluiten dat ik toch dood zou gaan. Ik wilde niet meer voelen. Ik was daar toch al niet zo goed in maar toen ik hoorde dat mijn gezwel 12 cm was, wist ik het wel.
De gespreken met de anesthesist die sprak over allerlei slangen die ik in mijn lichaam zou krijgen na de operatie maakte mij nog angstiger en ook het idee me te moeten overgeven aan het ziekenhuis. Ik kon me niet overgeven aan iets en wilde altijd alle touwtjes zelf in handen houden.
Achteraf viel de operatie erg mee en was het AVL top.
De mensen waren erg lief voor me en de sfeer in dat ziekenhuis was erg goed. Ik kreeg ook veel aandacht van vrienden wat me erg goed deed; ze namen vaak ook gekke en leuke dingen voor me mee. Mijn kamer was vol ballonnen!
Met mijn gevoelsleven ging het minder.
Ik was erg depressief en voelde me net een kas plantje.
Ik had totaal geen energie en de katheder die ik had vond ik zo mensonwaardig
Ik huilde veel.
Toen ik weer thuis kwam had ik totaal geen energie.
Ik kreeg een verschrikkelijk anti-kanker therapie die me nog verder uitputte.
Ik was mijn mentale-, emotionele en fysieke kracht helemaal kwijt.
Dat duurde maanden.
Maanden na mijn operatie ging ik nog kruipend naar het toilet omdat ik bang was om te vallen.
Omdat ik een echte doener ben en dacht alleen maar gelukkig te kunnen zijn als ik bezig was, was ik zeer ongelukkig. Ik kon niks.
Ik huilde om van alles en was bang dat het niet meer goed zou komen.
Later, toen ik alles op een rijtje kon zetten hoe mijn leven er eigenlijk uit heeft gezien die tijd kwam ik tot de volgende conclusie.
Als je met extreme vermoeidheid te maken krijgt zal eerst je fysieke kracht verdwijnen. Je bent lichamelijk moe.
Daarna gaat je mentale kracht weg; je heb nergens meer zin in.
De emotionele kracht, die je stabiel houd in het leven, verdwijnt als laatste.
Dat laatste bracht mij erg van mijn stuk; ik was niet meer in staat om emotioneel stabiel te zijn en dat maakte me bang.
Ik ben in therapie gegaan en heb dat ongeveer 1 jaar geleden afgesloten.
Kanker heeft mijn leven veranderd en ik kan nu zeggen dat het positief was.
Het is voor mijn als een diepgaande psychoanalyse geweest omdat ik contact heb moeten maken met me gevoel. Dit contact heeft me veel angst aangejaagd omdat ik veel dingen heb hergevoeld of herbeleefd. Ik heb mezelf gevonden.
Het was erg moeilijk om dit te moeten meemaken maar de vorming heeft mij een beter mens gemaakt.
Het was echt een herbeleving omdat ik alles kon loslaten, misschien zoiets wat gebeurd bij mensen onder hypnose, psychotherapie of andere herbelevings therapieën.
Ik hoefde niets, ik was ziek. Ik kon niets; ik was ziek.
Alle emoties en gevoelens gingen hun gang omdat er niets was wat hun tegenhield; ik was ziek en had geen energie om iets tegen te houden.
Het was een herbeleving gecombineerd met een diepe vorm van meditatie en verwerking.
Ik heb mezelf beter leren kennen en weet waarom ik dingen doe. Ik weet welke ervaringen hebben geleid tot wie ik ben en kan daar beter mee omgaan.
Ik heb veel dingen overwonnen en kan nu zelfs mensen helpen en ze aanmoedigen.
Het heeft mij ook geleerd om nog beter om te gaan met de goede dingen in het leven en veel meer te genieten van het leven.
Ik ben gelukkiger geworden!
Iemand die ik dit vertelde merkte op: “Dus eigenlijk had je het niet willen missen?”
Uiteraard was het een moeilijke tijd maar het was ook een tijd die mij veel heeft geleerd!
Toen ik hoorde dat ik kanker had was ik in eerste instantie laconiek. Iets wat ik geleerd had om te doen in dit soort situaties om mijzelf te beschermen.
Daarna was het ‘Waarom ik’ en daarna weer was ik erg bang.
Ik had een trauma voor ziekenhuizen; ook iets uit mijn jeugd. Ik praat er niet graag over maar die was niet leuk. Ik was vaak in het ziekenhuis toen ik jong was en vooral wat er gebeurde toen ik 12 was, heeft mij erg geraakt.
De onderzoeken die ik kreeg waren verschrikkelijk voor me.
Het foldertje dat ik kreeg waarin stond dat 75% met een Grawitz tumor overlijdt binnen 3 jaar als het gezwel groter is dan 10 cm deed mij besluiten dat ik toch dood zou gaan. Ik wilde niet meer voelen. Ik was daar toch al niet zo goed in maar toen ik hoorde dat mijn gezwel 12 cm was, wist ik het wel.
De gespreken met de anesthesist die sprak over allerlei slangen die ik in mijn lichaam zou krijgen na de operatie maakte mij nog angstiger en ook het idee me te moeten overgeven aan het ziekenhuis. Ik kon me niet overgeven aan iets en wilde altijd alle touwtjes zelf in handen houden.
Achteraf viel de operatie erg mee en was het AVL top.
De mensen waren erg lief voor me en de sfeer in dat ziekenhuis was erg goed. Ik kreeg ook veel aandacht van vrienden wat me erg goed deed; ze namen vaak ook gekke en leuke dingen voor me mee. Mijn kamer was vol ballonnen!
Met mijn gevoelsleven ging het minder.
Ik was erg depressief en voelde me net een kas plantje.
Ik had totaal geen energie en de katheder die ik had vond ik zo mensonwaardig
Ik huilde veel.
Toen ik weer thuis kwam had ik totaal geen energie.
Ik kreeg een verschrikkelijk anti-kanker therapie die me nog verder uitputte.
Ik was mijn mentale-, emotionele en fysieke kracht helemaal kwijt.
Dat duurde maanden.
Maanden na mijn operatie ging ik nog kruipend naar het toilet omdat ik bang was om te vallen.
Omdat ik een echte doener ben en dacht alleen maar gelukkig te kunnen zijn als ik bezig was, was ik zeer ongelukkig. Ik kon niks.
Ik huilde om van alles en was bang dat het niet meer goed zou komen.
Later, toen ik alles op een rijtje kon zetten hoe mijn leven er eigenlijk uit heeft gezien die tijd kwam ik tot de volgende conclusie.
Als je met extreme vermoeidheid te maken krijgt zal eerst je fysieke kracht verdwijnen. Je bent lichamelijk moe.
Daarna gaat je mentale kracht weg; je heb nergens meer zin in.
De emotionele kracht, die je stabiel houd in het leven, verdwijnt als laatste.
Dat laatste bracht mij erg van mijn stuk; ik was niet meer in staat om emotioneel stabiel te zijn en dat maakte me bang.
Ik ben in therapie gegaan en heb dat ongeveer 1 jaar geleden afgesloten.
Kanker heeft mijn leven veranderd en ik kan nu zeggen dat het positief was.
Het is voor mijn als een diepgaande psychoanalyse geweest omdat ik contact heb moeten maken met me gevoel. Dit contact heeft me veel angst aangejaagd omdat ik veel dingen heb hergevoeld of herbeleefd. Ik heb mezelf gevonden.
Het was erg moeilijk om dit te moeten meemaken maar de vorming heeft mij een beter mens gemaakt.
Het was echt een herbeleving omdat ik alles kon loslaten, misschien zoiets wat gebeurd bij mensen onder hypnose, psychotherapie of andere herbelevings therapieën.
Ik hoefde niets, ik was ziek. Ik kon niets; ik was ziek.
Alle emoties en gevoelens gingen hun gang omdat er niets was wat hun tegenhield; ik was ziek en had geen energie om iets tegen te houden.
Het was een herbeleving gecombineerd met een diepe vorm van meditatie en verwerking.
Ik heb mezelf beter leren kennen en weet waarom ik dingen doe. Ik weet welke ervaringen hebben geleid tot wie ik ben en kan daar beter mee omgaan.
Ik heb veel dingen overwonnen en kan nu zelfs mensen helpen en ze aanmoedigen.
Het heeft mij ook geleerd om nog beter om te gaan met de goede dingen in het leven en veel meer te genieten van het leven.
Ik ben gelukkiger geworden!
Iemand die ik dit vertelde merkte op: “Dus eigenlijk had je het niet willen missen?”