Diagnose Kanker lotgenotenforum

Ik ben 30 jaar en heb gisteren gehoord dat mijn moeder van 54 borstkanker heeft. Ik ben helemaal kapot.

Artsen gaan volgende week 1 van haar borsten amputeren. Ook zijn de lymfklieren aangetast.

Ik hou steeds voor ogen dat ze er binnen een paar jaar niet meer is. Is er iemand die voorbeelden kan geven van situaties van mensen met bovenstaande achtergronden die het leven weer 'normaal' hebben kunnen oppakken, zonder grote risico's tot snel overlijden.

Beste Erik, Jammer dat ik je berichtje pas vandaag heb gelezen! Ik ben 44 en 4 jaar geleden geconfronteerd met borstkanker. Er volgde een bortamputatie, een okselruiming (verwijdering van lymfeklieren), chemotherapie en bestralingen. Ik weet hoe ingrijpend dit verdict kan zijn, voor de patiënt zowel als voor het gezin en de omgeving. Ik wil je aanraden van zeker contact te zoeken met mensen die ervaring hebben met kanker (kankertelefoon, inloophuizen, psychologen); het is zeer belangrijk (zowel voor jou als voor jouw moeder) van over de ziekte te praten en het taboe te doorbreken. Kanker staat niet altijd gelijk met doodgaan! Probeer een open dialoog op te bouwen met de artsen en aarzel niet van een second opinion te vragen. Een goede raad: bij elk doktersbezoek schrijf je best al je vragen op een blaadje papier; dat help! We zijn nu 4 jaar verder en ik ben tot nu toe kankervrij. Ik hoop dat voor jouw moeder nog een mooie toekomst is weggelegd. Ik wens jullie heel veel sterkte!

hai erik, ik las je berichtje en wilde graag reageren.
je gevoel van "kapot zijn" ken ik.
toen mijn moeder me vertelde dat ze borstkanker had, dacht ik letterlijk dat ik onderuit ging.
allerlei gevoelens kwamen op me af, en kon de helft er niet van plaatsen laatstaan mee om gaan.
mijn moeder is twee keer geopereerd, heeft bestraling gehad.
Daarna was de uitslag niet goed, er waren uitzaaiingen in de okselklieren, en ook die zijn weg gehaald.
bij de eerste operatie zijn er 5 klieren weg gehaald, waarvan er al 4 besmet waren,met kankercellen.
omdat er toen al zoveel wel besmet was, wilde de artsen geen risico nemen, en hebben ze 18 klieren uit de oksel weg gehaald.
wonder boven wonder,zijn alle 18 klieren schoon.
nu, na de chemo, is ze bezig met nabehandeling, dit bestaat uit psychische hulp, en conditie opbouwen, praatgroepen..
ik begrijp je angst, je gevoel,maar ik wilde mijn verhaal met je delen,om je ook het positieve er van te laten zien.
ik wil jou heel veel sterkte wensen!

beste erik ik weet niet hoe het voeld als ee familie lid kanker heeft ik heb het zelf nog nooit gehad ik ben 11 jaar en hou mijn werkstuk over arts.
ik zag vandaag 5-4-2006 dit berichtje en wens je veel beterschap.Groetjes marie nel