mijn moeder verloren 21 maart jl.

Ben je tussen de 18 en 26 jaar en heb je een van je ouders verloren? Dan kun je hier terecht.

Heb je behoefte aan mailcontact met anderen,
Surf naar: http://www.diagnose-kanker.nl/lotgenote ... verwerking
Er is daar een speciale mailgroep voor jullie.
Deze mailgroep heet "Rouwverwerking kinderen van een overleden ouder, broer of zus" afgekort "Rouwverwerking-KvOOBZ" en is bedoeld voor "Kinderen van overleden ouders, broers en zussen".
natascha1984
Lid
Berichten: 1
Lid geworden op: Za 08 Apr 2006 21:47
Locatie: meeden
Contact:

mijn moeder verloren 21 maart jl.

Berichtdoor natascha1984 » Za 08 Apr 2006 23:20

Hallo,
Condoleerd.Ik ben mijn moeder verloren 21 maart jl. Ook aan kanker, binnen 5 weken was ze overleden. 5 weken geleden had ze een bult in haar nek, daarmee is ze naar de dokter geweest die haar heeft door gestuurd maar die testen gaan niet zo snel, week daarna werd ze opgenomen met een bloedprop in haar arm, trombosearm, en hebben ze de testen versneld, waaruit bleek dat ze kanker had. Mijn moeder gelooft pas in iets als ze letterlijk het woord hoord van een arts. Ze had al een pruik laten aan meten mocht ze kaal worden, want ze wou een chemo proberen. Toen heeft ze een gesprek gehad waarin verteld werd hoe erg de kanker uitzaaiingen waren en waar ze zaten en wat voor kanker ze had. En daarbij werd ook verteld dat ze niet zo lang meer had. Ze heeft nog wel een chemo gehad om toch extra dagen te sparen om bij ons te zijn. Maar dat werd haar niet gegund. Ze is 1 dag na de chemo opgenomen omdat ze heel veel pijn had in haar borstkas, daar zat een tumor aanvast die hem uitelkaar drukte, dat deed zo zeer, dat ze haar euthanasie in werking wou stellen, ze wou geen pijn lijden niet zo als dit, dit was mens onerend. Maar daar werkte het ziekenhuis niet aan mee ondanks dat ze daar haar papieren voor had klaar gemaakt. Ze is donderdag 16 maart op genomen, ze heeft 13 maart chemo gehad. Ze was 17 maart jarig en op die dag is er een morfinepomp aangegaan en heb ik afscheid van haar moeten nemen omdat ze al zo moeilijk kon praten en als ze in coma raakt helemaal niet meer kan praten heb ik toen alles moeten zeggen wat ik kwijt zou omdat het misschien en dag erna niet meer zou kunnen. Ze slikte thuis ook al morfine maar niet zo veel. Er werd gezegt dat ze in een coma zou raken en langszaam weg zou zakken. Maar mijn moeder raakte aan die morfine stand gewend en werd wakker met een paniek aanval en zei dat haar hart er mee uitscheidt, ze was zo in paniek die beelden vergeet ik nooit weer. Ik ben wat gewend ik werk zelf ook in de zorg maar mijn moeder zo zien lijden sloeg alles. Ik heb daar net zolang gelogeerd en dagen bij haar gebleven tot ze stierf in onze armen.Ze heeft op laatst 2 pompen er aan gekregen waarmee ze verder weg zakte.. Ik heb al die tijd gewoon tegen haar gepraat toen ze in coma lag en haar verzorgd. Aan de ene kant ben ik blij voor me moeder dat ze niet meer hoef te lijden, maar ik kan haar gewoon niet missen.Ik weet niet hoe ik me moet gedragen ook niet tegen anderen. Heeft iemand advies voor mij hoe jullie verder zijn gegaan en hoe jullie dingen gedaan hebben zoals weer onder de mensen komen die allerlei vragen stellen waar je geen zin in heb. Nou alvast bedankt dat ik mijn verhaal mag ver tellen.

Oja ps weet iemand iets van hangertjes voor aan een ketting waar je as in kan doen, asmedallion.
Groetjes natascha

yvonne31

Berichtdoor yvonne31 » Do 27 Apr 2006 21:23

hallo,

Allereerst gecondoleerd met het verlies van jouw moeder, helaas weet ik hoe het voelt.

mijn moeder is vorig jaar 11 aug overleden en pas nu kan ik zeggen dat ik weer kan genieten van de allerdaagse dingen. Nog steeds heb ik veel verdriet en mis ik haar heel erg. Ik pak elke dag zoals die komt. Soms heb ik hele emotionele dagen en dat zeg ik dan ook bijv tegen mijn collega's. Ook mijn moeder had op het laatst 2 pompen, 1 met morfine en 1 met dormicom (ofzoiets een kalmerend middel, omdat mijn moeder heel onrustig was). Uiteindelijk is zij rustig ingeslapen met haar man en dochters om haar heen. Nu kan ik ook over haar praten zonder in huilen uit te barsten en ik kan met eengoed gevoel terugkijken over het jaar dat zij ziek is geweest en veel pijn gehad heeft. Ik heb alles kunnen vragen en bespreken met haar en daar put ik nu veel kracht uit.
ik hoop dat jij hier iets aan hebt; leef bij de dag en voel je zoals jij je voelt. Laat alle emoties toe en hou je niet groot voor anderen.
En herinner je moeder zoals zij was voor haar ziekte en denk aan haar niet alleen met je gedachten maar ook met jouw hart.

heel veel kracht en liefs Yvonne

anke

Berichtdoor anke » Ma 22 Mei 2006 23:48

hai Natascha,

Gecondoleerd met het verlies van je moeder. Je maakt een erg moeilijke tijd door nu. Ik heb zelf mijn moeder verloren op 31 jan. 2006.

Het is erg lastig om verder te gaan met je leven. Bij mij ging het eigenlijk vanzelf. Langzaam alles weer oppakken.

Dit is erg moeilijk en ik heb ook genoeg periodes dat het even niet wil, vooral als ik onder de mensen ben, bijvoorbeeld gezellig op een verjaardag. Als mensen mij vragen hoe het met mij gaat weet ik weinig te zeggen dan wel goed.
Veel praten met je familie helpt. Mijn vader , broer, en zusje, we helpen elkaar allemaal. Als je elkaar niet verteld wat je voelt is het erg moeilijk om elkaar te begrijpen. Neem iemand in vertrouwen met wie je er goed over kunt praten. Dan wordt het ook makkelijker om op bijv. een verjaardag iemand te vertellen hoe het nu eigenlijk met jou gaat.

Ik hoop dat je er wat aan hebt, en ik wens je heel veel sterkte toe,

Groetjes anke

Jan1977
Lid
Berichten: 27
Lid geworden op: Do 19 Mei 2005 21:11
Locatie: Apeldoorn
Contact:

Berichtdoor Jan1977 » Wo 07 Jun 2006 23:35

Tja....ik las jullie verhalen...gecondoleerd en ik zal maar eerlijk zijn want ik krijg de tranen in mijn ogen als ik het lees..vorig jaar ben ook ik mijn moeder kwijt geraakt aan kanker, binnen een kort jaar was ik haar kwijt, alles geprobeerd maar het mocht niet helpen. Iedere dag is sindsdien anders voor me....ik dacht dat het beter met me ging maar sinds een paar weken krijg ik het weer veel moeilijker en ik mis haar ontzettend en ik begrijp niet waarom het zo moest gaan......mijn moeder heeft zoveel voor me gedaan.....ik denk ook dat veel praten helpt maar soms is het zo moeilijk. Heel erg veel sterkte toegewenst allemaal en hou alsjeblieft de moed erin, al is het soms erg moeilijk...
groeten, Jan

nancy11071977
Lid
Berichten: 1
Lid geworden op: Ma 30 Mar 2009 11:07

Re: mijn moeder verloren 21 maart jl.

Berichtdoor nancy11071977 » Ma 30 Mar 2009 11:34

Beste Natasja,

Het is raar maar het schept een band met mensen die je helemaal niet kende of kent.
Mijn moeder is vorig jaar 20 feb. overleden aan de gevolgen van kanker.
Ook zij heeft een morfine pomp gehad, alleen in haar geval was het toen al gauw einde verhaal want haar lichaam was helemaal op.
Na het lezen van jou verhaal moest ik je even schrijven.
Het is heel normaal dat je deze gevoelens allemaal hebt, en zal je dan ook aanraden er over te praten met andere mensen.
Iedereen kan luisteren en met je mee leven, alleen de mensen die het zelfde mee hebben gemaakt begrijpen precies wat je bedoelt.
In mijn geval is het zo dat de meeste mensen om mij heen het (vergeten) zijn, het is al weer een jaar geleden.
Maar voor mij voelt het nog als de dag van gisteren.
Dat het nog steeds moeilijk is met de dagelijke dingen staan de meesten niet bij stil.
Ik ga nu alleen boodschappen doen, eerder deden wij het samen.
S'morgens even een bakje thee bij elkaar drinken.(ze woonde tegenover me) zit er niet meer in.
Zo kan ik nog vele dingen noemen.
Mensen zien je door leven. Ja, dat doe je omdat het moet, maar het gewoon doorgaan is er af het woordje gewoon bestaat niet meer.
Ik laat mij er niet onder krijgen en geniet dan nu ook wel weer van man en kinderen en de dingen om me heen.
Wat ook weer gevoelens bij je op roepen want je voelt je alleen verdrietig en tegelijk gelukkig met wat je nog hebt.
Je hebt een leeg plekje in je hart en dat zal zo blijven.
Elke dag denk je er aan, maar elke dag is anders, de ene dag kun je het een beetje naast je neer leggen en de andere dag heb je nergens geen zin in en wil je weg van al je gevoel en verdriet.
Misschien zul je het gevoel ook wel kennen, blij zijn dat ze niet meer hoeft te lijden. Maar aan de andere kant een beetje boos op je zelf zijn, want deze gedachte houd wel in dat ze er niet meer is. Het is allemaal zo dubbel.
Mijn boodschap aan jou is, om er toch wel over te blijven praten met vrienden familie kennisen maar als je er behoefte aan hebt ook met mensen die het zelfde mee hebben gemaakt.
Voor vrienden en kennisen houd het een keer op die gaan echt door met leven en staan er vaak niet zo bij stil wat je bezig houd en hoe je je voelt.
Dat is niets om ze kwalijk te nemen want zo zit de mens nu eenmaal in elkaar.
Dat heeft mij ook wel moeite gekost en me af en toe boos gemaakt, van hoe kunnen ze nou zulke dingen tegen me zeggen. (voorbeeld. nou dan ga ik zaterdag lekker met mijn moeder na de stad) bam dat doet pijn, want jij kunt dat niet meer.
Je wilt ook dat je vrienden zulke dingen tegen je kunnen zeggen, maar je gevoel geeft aan hoe pijnlijk het eigenlijk ligt.
Bij lotgenoten is dat enigzins anders, want hun leven is ook blijvent verranderd het zal nooit meer zoals vroeger zijn.

Natasja, er zal een tijd zijn dat je het een plekje zult geven, gevoelig zal het altijd blijven.

Bij deze wil ik je een dikke knuffel geven, want ook dat kan een mens zo nodig hebben.
liefs Nancy

Ik leer nu dat deze gevoelens heel (normaal) zijn en dat ik er ook aan toe mag geven.


Terug naar “Rouwverwerking jonge volwassenen”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten