mijn moeder verloren 21 maart jl.
Geplaatst: Za 08 Apr 2006 23:20
Hallo,
Condoleerd.Ik ben mijn moeder verloren 21 maart jl. Ook aan kanker, binnen 5 weken was ze overleden. 5 weken geleden had ze een bult in haar nek, daarmee is ze naar de dokter geweest die haar heeft door gestuurd maar die testen gaan niet zo snel, week daarna werd ze opgenomen met een bloedprop in haar arm, trombosearm, en hebben ze de testen versneld, waaruit bleek dat ze kanker had. Mijn moeder gelooft pas in iets als ze letterlijk het woord hoord van een arts. Ze had al een pruik laten aan meten mocht ze kaal worden, want ze wou een chemo proberen. Toen heeft ze een gesprek gehad waarin verteld werd hoe erg de kanker uitzaaiingen waren en waar ze zaten en wat voor kanker ze had. En daarbij werd ook verteld dat ze niet zo lang meer had. Ze heeft nog wel een chemo gehad om toch extra dagen te sparen om bij ons te zijn. Maar dat werd haar niet gegund. Ze is 1 dag na de chemo opgenomen omdat ze heel veel pijn had in haar borstkas, daar zat een tumor aanvast die hem uitelkaar drukte, dat deed zo zeer, dat ze haar euthanasie in werking wou stellen, ze wou geen pijn lijden niet zo als dit, dit was mens onerend. Maar daar werkte het ziekenhuis niet aan mee ondanks dat ze daar haar papieren voor had klaar gemaakt. Ze is donderdag 16 maart op genomen, ze heeft 13 maart chemo gehad. Ze was 17 maart jarig en op die dag is er een morfinepomp aangegaan en heb ik afscheid van haar moeten nemen omdat ze al zo moeilijk kon praten en als ze in coma raakt helemaal niet meer kan praten heb ik toen alles moeten zeggen wat ik kwijt zou omdat het misschien en dag erna niet meer zou kunnen. Ze slikte thuis ook al morfine maar niet zo veel. Er werd gezegt dat ze in een coma zou raken en langszaam weg zou zakken. Maar mijn moeder raakte aan die morfine stand gewend en werd wakker met een paniek aanval en zei dat haar hart er mee uitscheidt, ze was zo in paniek die beelden vergeet ik nooit weer. Ik ben wat gewend ik werk zelf ook in de zorg maar mijn moeder zo zien lijden sloeg alles. Ik heb daar net zolang gelogeerd en dagen bij haar gebleven tot ze stierf in onze armen.Ze heeft op laatst 2 pompen er aan gekregen waarmee ze verder weg zakte.. Ik heb al die tijd gewoon tegen haar gepraat toen ze in coma lag en haar verzorgd. Aan de ene kant ben ik blij voor me moeder dat ze niet meer hoef te lijden, maar ik kan haar gewoon niet missen.Ik weet niet hoe ik me moet gedragen ook niet tegen anderen. Heeft iemand advies voor mij hoe jullie verder zijn gegaan en hoe jullie dingen gedaan hebben zoals weer onder de mensen komen die allerlei vragen stellen waar je geen zin in heb. Nou alvast bedankt dat ik mijn verhaal mag ver tellen.
Oja ps weet iemand iets van hangertjes voor aan een ketting waar je as in kan doen, asmedallion.
Groetjes natascha
Condoleerd.Ik ben mijn moeder verloren 21 maart jl. Ook aan kanker, binnen 5 weken was ze overleden. 5 weken geleden had ze een bult in haar nek, daarmee is ze naar de dokter geweest die haar heeft door gestuurd maar die testen gaan niet zo snel, week daarna werd ze opgenomen met een bloedprop in haar arm, trombosearm, en hebben ze de testen versneld, waaruit bleek dat ze kanker had. Mijn moeder gelooft pas in iets als ze letterlijk het woord hoord van een arts. Ze had al een pruik laten aan meten mocht ze kaal worden, want ze wou een chemo proberen. Toen heeft ze een gesprek gehad waarin verteld werd hoe erg de kanker uitzaaiingen waren en waar ze zaten en wat voor kanker ze had. En daarbij werd ook verteld dat ze niet zo lang meer had. Ze heeft nog wel een chemo gehad om toch extra dagen te sparen om bij ons te zijn. Maar dat werd haar niet gegund. Ze is 1 dag na de chemo opgenomen omdat ze heel veel pijn had in haar borstkas, daar zat een tumor aanvast die hem uitelkaar drukte, dat deed zo zeer, dat ze haar euthanasie in werking wou stellen, ze wou geen pijn lijden niet zo als dit, dit was mens onerend. Maar daar werkte het ziekenhuis niet aan mee ondanks dat ze daar haar papieren voor had klaar gemaakt. Ze is donderdag 16 maart op genomen, ze heeft 13 maart chemo gehad. Ze was 17 maart jarig en op die dag is er een morfinepomp aangegaan en heb ik afscheid van haar moeten nemen omdat ze al zo moeilijk kon praten en als ze in coma raakt helemaal niet meer kan praten heb ik toen alles moeten zeggen wat ik kwijt zou omdat het misschien en dag erna niet meer zou kunnen. Ze slikte thuis ook al morfine maar niet zo veel. Er werd gezegt dat ze in een coma zou raken en langszaam weg zou zakken. Maar mijn moeder raakte aan die morfine stand gewend en werd wakker met een paniek aanval en zei dat haar hart er mee uitscheidt, ze was zo in paniek die beelden vergeet ik nooit weer. Ik ben wat gewend ik werk zelf ook in de zorg maar mijn moeder zo zien lijden sloeg alles. Ik heb daar net zolang gelogeerd en dagen bij haar gebleven tot ze stierf in onze armen.Ze heeft op laatst 2 pompen er aan gekregen waarmee ze verder weg zakte.. Ik heb al die tijd gewoon tegen haar gepraat toen ze in coma lag en haar verzorgd. Aan de ene kant ben ik blij voor me moeder dat ze niet meer hoef te lijden, maar ik kan haar gewoon niet missen.Ik weet niet hoe ik me moet gedragen ook niet tegen anderen. Heeft iemand advies voor mij hoe jullie verder zijn gegaan en hoe jullie dingen gedaan hebben zoals weer onder de mensen komen die allerlei vragen stellen waar je geen zin in heb. Nou alvast bedankt dat ik mijn verhaal mag ver tellen.
Oja ps weet iemand iets van hangertjes voor aan een ketting waar je as in kan doen, asmedallion.
Groetjes natascha