Verloren
Geplaatst: Di 19 Sep 2006 02:44
Hallo
mijn naam is anthony
ik ben 20 jaar
Ons gezin bestond uit mijn moeder (55jaar) en mijn zus (20 jaar)
ik ben mijn moeder verloren op 11-02-2006 aan slokdarm/long kanker
Op de dag dat we het te horen kregen van het ziekenhuis storte mijn wereld in..
ik wist niet wat ik moets doen
het leek of ik geen lucht meer kreeg, alles om me heen vervaagde en ik van binnen gilde ik om hulp en steun maar niemand die me kon helpen..
de eerste 3 maanden na dat we het gehoord hadden probeerde ik mijn moeder te ontwijken, ik wou haar niet meer zien of spreken, ik dacht bij me zelf als ik haar ontwijk dan zie ik het vast niet in of dan is het niet waar wat er gebeurde..
maar na die tijd begon mijn moeder verschijnselen te krijgen dat zo echt achteruit ging.. en toen kwam bij mij de klap zo hard aan ik moest het in me hoofd een plek gaan geven dat het echt was.. geen geintje .. maar pure waarheid..
en sinds de dag dat ik die dingen zag ben ik haar gaan helpen.. ik had mijn school een bericht gestuurd dat ik vanaf die betreffende dag niet meer zou komen in verband met mijn moeder..
Toen begon de hell...
steeds sneller en sneller begon mijn moeder dingen niet meer te kunnen.. tot momenten dat ze zelfs weg viel en stukken niet meer wist..
dat heeft ongeveer 2 maanden geduurt. na die 2 maanden begon zelfs haar lichaam te weigeren.. ze kom niet meer staan of lopen,
maar hoe verder we gingen in de tijd hoe slaper en kwetsbaarder mijn moedere werd en opeen gegeven moment kom mijn moedere niet meer praten of kijken.. ze was op dat moment denk ik niet meer aanwezig..
Er was zelfs een keer dat ik haar verplaatste en haar ogen waren altijd gesloten omdat ze ze niet meer kon open houden.
dat door de beweging haar ogen open vielen en ik keek haar aan..
DIE BLIK die ik in haar ogen zag.. dat was totale afwezigheid het voelde of ze dwars door me heen keek. en dat deed mij zoveel pijn van binnen DIE BLIK WAS HET MES STEEK DOOR MIJN HART,
ik ben uit verdriet naar me kamer gerent en ben toen totaal door het lint gegaan. ik ben uit verdriet en boosheid op mijn muur gaan slaan en ging door tot er op een gegeven moment bloed op mijn muur zat en er stukken beton uit de muur vielen, me vuisten waren helemaal kapot ,,zo boos en verdrietig was ik >>ik had het niet meer..
mijn lieve moeder is overleden op 11-02-2006.. en tot op de dag van vandaag kan ik me zelf nog steeds niet plaatsen.. heel mijn leven is compleet veranderd.. ik ben de jongen niet meer die ik was.. ik ben compleet 100% omgeslagen van lieve rustig jongen tot zeer agressieve snel geirriteerde jongen als het iets fout gaat raak ik zo snel uit me vel en word zo boos dat ik helemaal door het lint gaat alles om me heen gaat kapot omdat ik boos word:S
Heel me kamer alles was kapot gegaan stoelen vlogen door me kamer, ik sloeg uit boosheid stukken beton uit de muus:( gewoon om me af te reageren en niemand in me omgeving te pijnigen.
Me pc en beeldscherm was me alles. me hobby me bezig heid..
zelfs die ging door me kamer, me beeldscherm heb ik door 2je geslagen in zoon driftbui.
Ook voelde ik me nergens meer zo als vroeger..
vroeger kon ik lachen om alles nu leef ik met een constante pijn in me hart en met de gedachten waar doe ik het allemaal voor.
ik moet me zelf nu laten dwingen door andere om verder te gaan
ik zelf het zo iets van het zal allemaal wel... ik was zelfs zo wanhopig geworden dat ik zelfs bij het spoor ben gaan staan.. in de hoop dat ik geraakt zou worden en dichter bij mijn moeder kon zijn.. maar toch hield me iets tegen, de gedachte dat mijn zus alleen zou zijn op deze (SORRY) Graf planeet..voor haar wil ik nog wel blijven..
maar ik weet echt niet meer wat ik moet doen. om weer de oude ik van vroeger te worden en dit alles een plaats te geven.. om dit te verwerken
Praten helpt niet bij mij want hoe meer ik er over prate wat erallemaal was gebeurt met onze huis arts hoe meer boosheid het in me opwekte.
de enige manier hoe ik me kan uiten was met agressie. dat is de enige manier hoe ik me TIJDELIJK beter ginge voelen..
maar NU verder.. ik weet niet meer wat ik moet doen..
ik wil niks meer ik kan niet meer
alles voor niets en voor niemand
Ik had belooft aan mijn moeder dat ik later een goede baan zou krijgen en me school zou afmaken..
Resultaat.? school gaat slecht omdat ik me intresse in alles ben verloren.
Prive gaat alles slecht omdat ik me geen houding meer kan geven.
mijn gevoel is nu waarom nog waar doe ik het voor.
ik deed altijd zo me best op school en overal om te laten zien dat ik het toch wel kon want ik ben nooit het makkelijkste kind geweest.
Maar mijn moeder heeft me zo super en fantastiche opgevoed dat ik met veel moeite verder moet..
MAAR IK KAN NIET MEER>> MIJN KAARSJE (MIJN MOEDER) IS GEDOOFD
mijn naam is anthony
ik ben 20 jaar
Ons gezin bestond uit mijn moeder (55jaar) en mijn zus (20 jaar)
ik ben mijn moeder verloren op 11-02-2006 aan slokdarm/long kanker
Op de dag dat we het te horen kregen van het ziekenhuis storte mijn wereld in..
ik wist niet wat ik moets doen
het leek of ik geen lucht meer kreeg, alles om me heen vervaagde en ik van binnen gilde ik om hulp en steun maar niemand die me kon helpen..
de eerste 3 maanden na dat we het gehoord hadden probeerde ik mijn moeder te ontwijken, ik wou haar niet meer zien of spreken, ik dacht bij me zelf als ik haar ontwijk dan zie ik het vast niet in of dan is het niet waar wat er gebeurde..
maar na die tijd begon mijn moeder verschijnselen te krijgen dat zo echt achteruit ging.. en toen kwam bij mij de klap zo hard aan ik moest het in me hoofd een plek gaan geven dat het echt was.. geen geintje .. maar pure waarheid..
en sinds de dag dat ik die dingen zag ben ik haar gaan helpen.. ik had mijn school een bericht gestuurd dat ik vanaf die betreffende dag niet meer zou komen in verband met mijn moeder..
Toen begon de hell...
steeds sneller en sneller begon mijn moeder dingen niet meer te kunnen.. tot momenten dat ze zelfs weg viel en stukken niet meer wist..
dat heeft ongeveer 2 maanden geduurt. na die 2 maanden begon zelfs haar lichaam te weigeren.. ze kom niet meer staan of lopen,
maar hoe verder we gingen in de tijd hoe slaper en kwetsbaarder mijn moedere werd en opeen gegeven moment kom mijn moedere niet meer praten of kijken.. ze was op dat moment denk ik niet meer aanwezig..
Er was zelfs een keer dat ik haar verplaatste en haar ogen waren altijd gesloten omdat ze ze niet meer kon open houden.
dat door de beweging haar ogen open vielen en ik keek haar aan..
DIE BLIK die ik in haar ogen zag.. dat was totale afwezigheid het voelde of ze dwars door me heen keek. en dat deed mij zoveel pijn van binnen DIE BLIK WAS HET MES STEEK DOOR MIJN HART,
ik ben uit verdriet naar me kamer gerent en ben toen totaal door het lint gegaan. ik ben uit verdriet en boosheid op mijn muur gaan slaan en ging door tot er op een gegeven moment bloed op mijn muur zat en er stukken beton uit de muur vielen, me vuisten waren helemaal kapot ,,zo boos en verdrietig was ik >>ik had het niet meer..
mijn lieve moeder is overleden op 11-02-2006.. en tot op de dag van vandaag kan ik me zelf nog steeds niet plaatsen.. heel mijn leven is compleet veranderd.. ik ben de jongen niet meer die ik was.. ik ben compleet 100% omgeslagen van lieve rustig jongen tot zeer agressieve snel geirriteerde jongen als het iets fout gaat raak ik zo snel uit me vel en word zo boos dat ik helemaal door het lint gaat alles om me heen gaat kapot omdat ik boos word:S
Heel me kamer alles was kapot gegaan stoelen vlogen door me kamer, ik sloeg uit boosheid stukken beton uit de muus:( gewoon om me af te reageren en niemand in me omgeving te pijnigen.
Me pc en beeldscherm was me alles. me hobby me bezig heid..
zelfs die ging door me kamer, me beeldscherm heb ik door 2je geslagen in zoon driftbui.
Ook voelde ik me nergens meer zo als vroeger..
vroeger kon ik lachen om alles nu leef ik met een constante pijn in me hart en met de gedachten waar doe ik het allemaal voor.
ik moet me zelf nu laten dwingen door andere om verder te gaan
ik zelf het zo iets van het zal allemaal wel... ik was zelfs zo wanhopig geworden dat ik zelfs bij het spoor ben gaan staan.. in de hoop dat ik geraakt zou worden en dichter bij mijn moeder kon zijn.. maar toch hield me iets tegen, de gedachte dat mijn zus alleen zou zijn op deze (SORRY) Graf planeet..voor haar wil ik nog wel blijven..
maar ik weet echt niet meer wat ik moet doen. om weer de oude ik van vroeger te worden en dit alles een plaats te geven.. om dit te verwerken
Praten helpt niet bij mij want hoe meer ik er over prate wat erallemaal was gebeurt met onze huis arts hoe meer boosheid het in me opwekte.
de enige manier hoe ik me kan uiten was met agressie. dat is de enige manier hoe ik me TIJDELIJK beter ginge voelen..
maar NU verder.. ik weet niet meer wat ik moet doen..
ik wil niks meer ik kan niet meer
alles voor niets en voor niemand
Ik had belooft aan mijn moeder dat ik later een goede baan zou krijgen en me school zou afmaken..
Resultaat.? school gaat slecht omdat ik me intresse in alles ben verloren.
Prive gaat alles slecht omdat ik me geen houding meer kan geven.
mijn gevoel is nu waarom nog waar doe ik het voor.
ik deed altijd zo me best op school en overal om te laten zien dat ik het toch wel kon want ik ben nooit het makkelijkste kind geweest.
Maar mijn moeder heeft me zo super en fantastiche opgevoed dat ik met veel moeite verder moet..
MAAR IK KAN NIET MEER>> MIJN KAARSJE (MIJN MOEDER) IS GEDOOFD