mijn lieve moeder verloren

Op dit forum kun je praten over het verlies van een van je ouders. Dit forum is voor jonge mensen van 10 tot 35 jaar.
davanschaik
Lid
Berichten: 3
Lid geworden op: Za 24 Jan 2015 20:26

mijn lieve moeder verloren

Berichtdoor davanschaik » Zo 25 Jan 2015 22:54

Goede avond Mijn naam in Daphne.Een vriend van mij gaf de tip om mijn verhaal te doen en verhalen kon lezen op dit forum.In de hoop dat het mij zal helpen met de verwerking van het overlijden van mijn lieve moeder.
in mei 2014 werd ons leven nog mooier. Door de komst van ons dochtertje.mijn moeder was de hele tijd bij me en was gek van Celia en zij ook van oma.ons jaar kon niet meer stuk (dachten we) tot september we belanden in een nachtmerrie.mijn moeder kreeg de diagnose longkanker en uit gezaaid in de bijnier en lever.( nooit wat gemerkt)Beter worden kon niet meer, enige wat kon was tijd rekken met chemotherapie.mijn moeder bedacht haar geen moment en begon snel met chemotherapie.Ze ging snel achteruit en kon al heel snel niet meer alleen zijn door de grote hoeveelheden morfine en ander medicijnen.ook kregen we toch voor ons goed nieuws begin december. De chemotherapie was aangeslagen.De kanker was gestopt met groeien. Wat waren we blij en opgelucht. Zo op deze manier kon ze het lang volhouden.Met oud en nieuw werd mij heel duidelijk dat mijn moeder niet de goeie kant op ging. en vanaf dat moment ging het heel snel.Ze at niet meer en kon niet meer lopen. mijn vader vertrouwde het niet en belde de longarts.Ze werd met spoed opgehaald met een ambulance. 2 uur later werd de hele familie gebeld. Iedereen moest met spoed komen. me moeder lag in kritieke toestand. nieren en lever deden het bijna tot niet meer.De volgende dag ben ik gelukkig nog 3 uurtjes alleen geweest met me moeder en dat koester ik heel erg.het waren de laatste uurtjes met zijn 2 tjes.Toen riep de longarts me op de gang en kreeg ik het nieuws waar ik al bang voor was. me moeder was stervende.De kanker was toch door gegroeid in de lever die zat nu helemaal vol en de lever hadden het begeven.dat was vreselijk nieuws om aan mijn vader te moeten vertellen. al wisten we al dat het einde er aan zat te komen.mijn moeder zei tegen me sorry schat ik kan niet meer vechten .ik heb toen gezegd dat ik super trots op haar was en dat ze niet meer hoefde te vechten.mijn ouders namen samen het besluit dat het genoeg geweest was .Alle behandelingen werden stop gezet en iedereen werd weer gebeld met de mededeling zo snel mogelijk terug te komen omdat me moeder snel kon overlijden.mijn dochtertje werd met spoed naar het ziekenhuis gebracht omdat me moeder er nog 1 keer wou zien.Dat moment was voor mij de ergste. wetende toen ik weg liep dat Celia der oma waar ze zo gek van was nooit meer zou zien.Op 9 januari om 16:30 ging de morfinepomp aan en werd er besloten om me moeder in slaap te brengen met een slaapmiddelpomp.Ze was namelijk vreselijk bang. nadat ze van iedereen nog een kus hadden gekregen werd ze in slaap gebracht.De helft van de familie in toen naar huis gegaan.me vader,oom,mijn man en ik bleven waken bij me moeder.bij me moeder was bekend dat zij altijd veel meer medicijnen moest hebben voor iets werkte.Dus heeft ze 2x der ogen open gedaan en kreeg ze adem- en spierspasmes.Ze trok de hoofd omhoog schudden met haar schouders en maakte ze een heel hard geluid als of ze geen adem meer kreeg.die beelden zie ik de hele dag voor me en weet niet hoe ik daar mee om moet gaan.uit eindelijk in mijn lieve moeder van 56 10 januari om 10:49 overleden en hebben we haar afgelopen maandag 19 januari begraven.Na maandag heb ik het vreselijk zwaar. ik dacht dinsdagavond ik ga me moeder even bellen dat was heel pijnlijk.mijn moeder was niet alleen me moeder maar ook mijn maatje en me beste vriendin.we belden minimaal 1x per dag en zagen elkaar minimaal 3 x in de week.Ik ben nu 32 en had nooit verwacht dat ik me moeder al zo snel moest gaan missen.mijn dochtertje zal haar oma nooit herinneren. Ik weet niet hoe ik met dit verlies moet omgaan. ik slaap niet en heb nergens geen zin meer in.hopelijk door dit van me af te schrijven en door andere verhalen te lezen hoop ik dat ik het ooit een plekje kan geven.groetjes Daphne

Gebruikersavatar
liddy
Senior Lid
Berichten: 3074
Lid geworden op: Vr 02 Jun 2006 23:27
Locatie: Tilburg/Utrecht

Re: mijn lieve moeder verloren

Berichtdoor liddy » Wo 28 Jan 2015 21:39

Gecondoleerd met het verlies van je moeder.
Het is allemaal nog heel recent voor je.
Heel begrijpelijk dat je er nog niet mee om kunt gaan.
Wellicht is het een geruststelling dat die adem- en spierspasmes een heel natuurlijke oorzaak hebben.
Doordat er niet genoeg zuurstof wordt opgenomen, reageren de hersenen niet meer goed. Het zijn net
kleine kortsluitinkjes in de hersenen, die de adem- en spierspasmes verookzaken . Dit is een
heel vaak voorkomend onderdeel van het sterfproces. Het lichaam is zich aan het voorbereiden op het laatste.
Je moeder heeft daar niets van gemerkt, daarvoor was haar bewustzijn al te ver weg. Echter
voor degenen die erbij staan, kan het heel aangrijpend zijn. Ik hoop dat je echt van me wilt aannemen
dat je moeder dit niet bewust heeft meegemaakt.
Neem je vooral je tijd om te verwerken. Zijn er in je omgeving mensen met wie je kunt praten?
Je zou eventueel met je huisarts kunnen overleggen hoe je het verwerken het beste kunt aanpakken.
Er zijn meer mensen die daar een steuntje bij kunnen gebruiken.
Het belangrijkste is, gun jezelf de tijd om te leren hoe jij er mee om kunt gaan.

davanschaik
Lid
Berichten: 3
Lid geworden op: Za 24 Jan 2015 20:26

Re: mijn lieve moeder verloren

Berichtdoor davanschaik » Ma 09 Feb 2015 23:09

Super lieve reactie Dank je wel.
Het is voor mij een kleine geruststelling dat ze niks heeft mee gemaakt van de afschuwelijke spasmes.
Helaas ging het voor mij geestelijk helemaal mis en heb Door alle gebeurtenissen een post traumatische stress stoornis gekregen dus nu heb anti depresiva gekregen.
hopelijk doet dat wat.
heb het ook voor me pijnen dus moet dubbel effect hebben.

zoevoorthuizen
Lid
Berichten: 1
Lid geworden op: Za 28 Mar 2015 22:43

Re: mijn lieve moeder verloren

Berichtdoor zoevoorthuizen » Za 28 Mar 2015 23:08

Beste Daphne

Wat een ontroerend verhaal! Ik heb in mijn hele leven nog nooit een reactie geplaatst in fora maar nu wilde ik het wel doen. Jou verhaal heeft veel overeenkomsten met mijn verhaal.Ik zal me even kort voorstellen. Ik Ben Zoe, 27 jaar en woon in Amsterdam. Ik herken het hele traject van ziek zijn tot aan overlijden heel erg. Mijn moeder is twee jaar geleden overleden. Zij werd ineens erg benauwd en is in het ziekenhuis beland. Daar hebben ze longfoto's gemaakt en is ze gezond verklaard. In de 1,5 maand erna ging het steeds slechter. De dokter dacht dat mijn moeder gek was geworden en stuurde een deskundige. Die onderzocht mijn moeder en verklaarde haar opnieuw gezond. Niet veel later ging ze heel snel achteruit. Op 22 oktober hebben mijn broer en ik haar naar het ziekenhuis gebracht en een dag erna hoorde wij dat ze kanker had, uitgezaaid en wel en er was niks meer aan te doen. De kanker zat in de longen en was uitgezaaid in de lever, nieren en alvleesklier. De dagen erna heeft ze veel medicijnen, operaties en onderzoeken gekregen. Ze vertelde ons dat mijn moeder nog max 6 maanden te leven had. Mijn moeder at niet meer en kon bijna niet meer lopen. Deze 6 maanden werden maar 12 dagen. We zijn wel begonnen met de chemotherapie maar 12 uur na het begin van de chemo verslechterde haar toestand. De longarts kwam kijken en vertelde mij dat mijn moeder snel zou komen te overlijden. Ik was op dat moment alleen en ik moest al mijn broers en zussen het slechte nieuws vertellen. Dit was afgrijselijk. Dit was rond 14:00. Ik heb mijn moeder verteld hoe trots ik op haar ben en hoeveel ik van haar hield. Niet veel later stond de hele kamer vol. Diezelfde avond zijn we gestart met de morfine pomp. Haar nieren en lever deden het al niet meer. Ze is diezelfde avond precies om 00:00 overleden. Mijn moeder heeft geen spasmes gehad maar ik kan me heel goed voorstellen dat dat heel naar moet zijn geweest. Mijn moeder is zelf nog wel overeind gekomen en toen zei ze, ' Waarom duurt het zo lang' Ze kon overduidelijk niet meer. Een week later is ze begraven. De periode na het overlijden was afgrijselijk. Ik zag totaal geen lichtpuntjes meer en voelde me totaal verdoofd. Ik had niet het gevoel ooit nog gelukkig te kunnen worden. Maar geloof me het kan! Het enige was helpt is tijd, en dat is nu net iets waar we geen invloed op hebben. Ik geloof er heel erg in dat de natuur ons heeft gemaakt om dit aan te kunnen. Ik ken meerdere mensen die een ouder zijn verloren en wij kunnen allemaal weer plezier beleven. Natuurlijk is het altijd een gemis en is het verdriet onbeschrijfelijk groot. Ondanks dat ik je niet ken, geloof ik er in dat je je echt weer beter gaat voelen. Het is niet gek dat je je zo voelt, dat je je misschien depressief voelt. Ik had precies het zelfde. Ik was destijds 25 jaar en diep en diep ongelukkig. De reden dat ik op dit forum terecht ben gekomen is omdat ik op 16 feb 2015 mijn vader ben verloren. Ik zit opnieuw in het zelfde schuitje, maar ik weet door het overlijden van mijn moeder dat het echt goed komt! Het is een moeilijke en lange weg met veel gemis en verdriet maar het komt echt goed! Heel veel sterkte!


Terug naar “Voor kinderen die hun ouders verloren zijn”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 5 gasten