Diagnose Kanker lotgenotenforum

Ik herken de gevoelens van Steef en gast beide heel erg goed. Ik heb mijn vader vorig jaar juli verloren aan een niertumor. Het is zo snel gegaan en mijn vader was ook de laatste 3 dagen niet meer aanspreekbaar. Hij kon wel heel zachtjes in je hand knijpen, maar niks meer zeggen en ik denk dat hij bijna tot het laatste ons allemaal heeft gehoord. Ik vind dat zo moeilijk, omdat ik weet dat hij zo bang was en hij was zo aan het vechten. Afschuwelijk. Ik was 31 en had nog nooit iemand zien sterven. Mijn dochtertje had net haar 1e verjaardag gehad.

Mijn moeder was helemaal kapot van zijn dood en veranderde in een bittere en boze vrouw. Ze heeft zelfs geprobeerd zelfmoord te plegen om bij hem te zijn. Het is haar niet gelukt en probeerde uiteindelijk wel iets te maken van haar leven. Dit heeft ze misschien 1 a 2 maanden volgehouden en had toen weer een heel vreemd gedrag. Achteraf bleek dit één van de symptomen van een primaire hersentumor te zijn. Eind april werd de diagnose gesteld en 15 juni is ze overleden.

Je probeert ze sterk te zijn en je leven opnieuw in te richten, maar ik weet gewoon niet hoe ik met mijn emotie om moet gaan. Moet ik gaan werken of thuisblijven. Kan en mag ik wel plezier maken. Ik durf het niet. Ik weet niet wat er emotioneel gezien komen gaat. Depri ben ik absoluut niet hoor, maar angstig.

Kent iemand dit??

Veel liefs

Hoi Zonnebloem,

Bah...wat verschrikkelijk wat je mee moet maken.
T is al te verschrikkelijk om 1 ouder te moeten verliezen aan deze oneerlijke ziekte... laat staan 2...

Mijn mam is 52 enheeft longkanker met uitzaaíngen naar diverse plaatsen.
De chemo is nu gestopt want het werd te gevaarlijk voor mn mam.
Dus nu is t afwachten hoelang ze nog bij ons mag zijn..

Maar op de vraag of je wel plezier mag hebben??
Tuurlijk mag dat!!! Ik denk ook wel eens als ik op stap ben en met n pilsje in mn ene hand sta en met n sigarettje in de andere, en kei veel plezier maak;
Wat zullen anderen wel niet denken?? Die moeder van haar is doodziek en zij staat zich hier kostelijk te amuzeren??!!

Maar nu denk ik écht niet meer zo. Je móet wel ff je gedachten op iets anders kunnen zetten want anders trek je t niet hoor!!!

En mam zou ook niet willen dat ik me niet meer amuzeer.
Ik ken jou niet... Maar ik denk niet dat je ouders dit zouden willen, of wel?? Ik denk dat iedere ouder hoopt dat zn kinderen zich proberen te vermaken. Ik hoop dat je iets hebt aan mn bericht.

Heel veel sterkte!!!!!!!!!! Groetjes Miep

Zonnebloem, heel erg veel sterkte toegewenst, het is ontzettend moeilijk allemaal en zo onwerkelijk soms....mijn moeder is tot mijn grote verdriet zondag 25 september overleden aan longkanker, dat geeft mij al zoveel verdriet en gemis, wat zal jouw verdriet dan groot zijn....Heel veel sterkte en als je wil praten, kan altijd. Gr. Jan

hoi Zonnebloem,

Hoe ist nou met je??

Ik had al eerder gereageerd en vertelde toen dat mijn moeder ook heel ziek was.
Mijn moeder is 15 sep jl gestorven.
T valt lang niet altijd mee om de draad weer op te pakken, en ik mis mn mam verschrikkelijk.
Maar t leven gaat tóch verder, al heb ik soms het gevoel dat t me nét wat te snel verder gaat....
Maar a.s maandag ga ik weer beginnen met mn werk. Ik moet er toch wat van maken, hé??!!
Zelf werk ik in het ziekenhuis, dus er zullen zéker confronterende momenten bij zijn.
Maar ik denk ook dat ik door wat ik heb meegemaakt, nu een betere verpleegkundige ben.
Of beter??? In ieder geval ánders!

Heel veel groetjes Miep