Ik (14) ben mijn vader (43) verloren

[Milou]

Hallo,

Ik ben Milou. Mijn vader is twee en een half jaar ziek geweest, en vorige maand is hij overleden. Ik realiseer het me nog steeds niet! Het lijkt net of hij elk moment zo weer de kamer in kan komen lopen!
Thuis praat ik er weinig over. Op school praat ik met een vertrouwingspersoon en soms met mijn vriendinnen maar verder eigenlijk niet! Het hoeft natuurlijk ook niet maar daarom ging ik op zoek naar een forum omdat ik dacht dat het dan makkelijker zou zijn om te zeggen wat ik voel. Vooral omdat hier alleen maar mensen zijn die ongeveer hetzelfde hebben meegemaakt.
Ik hoop dat er mensen zijn die willen reageren en vertellen hoe zij dit ervaren!

Groetjes,
Milou

[redhead]

Hallo Lieve milou,

Gecondeleerd met het verlies van je vader. Ik ben zelf moeder van drie kinderen een dochter van 19 een zoon van bijna 12 en een kleine van 4 jaar. En ik heb ook vorge maand me man de de kinderen hun vader verlorren. Het verlies is voor kinderen het groots zo ervaar ik het ik kan ook zo huilen als ik naar me kinderen kijk het idee dat ze geen vader meer hebben. Sylvester de middelste gaat dit jaar naar de hoge school en net zijn cito achter de rug. Hij is verdrietig maar heeft zijn vader in een half jaar tijd zo achteruit zien gaan en ik zeg ook steeds het was beter voor hem hij had zoveel pijn. En weet je milou, Je vader zal altijd bij je zijn in je hart en zeker ook in je omgeving. Ben niet gelovig maar voel en weet het gewoon hun ziel gaat naar boven maar hun geest zal je altijd bij staan. DaT ZEG IK OOK TEGEN DE KINDEREN EN IK PRAAT GEWOON EN DE KINDEREN PRATEN OOK TEGEN HUN VADER EN MERK DAT ZE DAT FIJN VINDEN.
Lieve milou heel veel sterkte en als je is wil gillen of van je afschreeuwen doe het maar lekker dan dat lucht op

XX marjolein red head

[Milou]

Hallo Marjolein,

Bedankt voor uw reactie!
Ik denk dat kinderen zoiets heel anders verwerken dan volwassenen want kinderen kunnen zich laten afleiden en even iets heel anders doen. Dat zegt mijn moeder in ieder geval... Dat is wel fijn! Maar dan heb je ook soms zoiets van; hoe kan ik nou lol maken als mijn vader net is overleden?!..

Liefs,
Milou

[redhead]

Hoi Milou

Ja dat zou je moeder kunnen denken, maar het is moeilijk om als moeder of wie dan ook bij jouw naar binnen te kijken hoe je je voelt. En we weten alle twee dat de pijn zal slijten maar voorlopig zitten we er mee. Gister hebben de kinderen hier grootste ruzie gehad een hoop gegil en gehuil. Ik heb ze maar even laten gaan omdat ze dan toch ook een beetje hun frustratie kwijt kunnen. Naderhand hebben we lang gepraat en even lekker gehuild met zijn alle en dat is goed. En we zullen het toch met zijn viertjes moeten doen nu. En de pijn en het gemis zal nog wel even blijven. Heb jij broertjes of zusjes?

Veel liefs Marjolein o en je hoeft geen u te schrijven hoor zeg maar jij. doei xxx

[Milou]

Hallo Marjolein,

Ja ik heb een broertje!.. Hij is autistisch (heeft asperger)
Ja het is ook niet zo dat mijn moeder het niet erg vind voor ons! integendeel! Ik ben ook de dag na de begrafenis gelijk weer naar school gegaan, voor afleiding..

xx Milou

[Lineke]

hallo Milou.(en Marjolijn)

ik heb zelf ook mijn vader verloren al 2 jaar geleden,
jou verhaal las ik en sprak me erg aan ook omdat ik ook niet
met mijn familie er over wil praten.
ik vind het knap van jullie allebei dat jullie hier over schrijven,
het duurde bij mij zeker 1,5 jaar voordat ik mijn gevoelens hier over
uitte naar mensen met dezelfde "bagage".

Ik wens jullie vooral nog veel sterkte, voor jullie en jullie familie!

Liefs Lineke

[mariellexx]

Beste Milou,

Ten eerste gecondoleerd met het verlies van je vader.

Toen ik op deze site terecht kwam, herkende ik alles wat je schreef.
Mijn vader is overleden toen ik 13 was. Ik ben nu 19 en ik ga het nu pas realiseren. Ik heb er verder ook nooit over gepraat, omdat ik mensen niet wilde belasten. Iedereen zegt altijd van Goh als je wilt praten kan je altijd naar me toe komen. Maar dit zal ik nooit snel doen. Ik wil er best wel over praten, maar dan heb ik liever dat hun erover beginnen. En dat heb ik verteld en nu doen ze dat ook.

Hoe zit dat bij jou? wil je er wel over praten of juist helemaal niet?

En wat je zegt: hoe kan ik zou lol maken als mijn vader net is overleden.
Dat had ik ook. En nog steeds, mijn vader is namelijk 1 dag na koningingendag overleden. Ik wil dan op deze dag nooit iets doen.
Maar verder probeer ik wel veel leuke dingen te doen. Ook bijvoorbeeld dingen die ik met mijn ouders zou hebben gedaan.

Vorig jaar oktober is mijn moeder ook overleden: en wat je zegt dat volwassenen het anders verwerken is denk ik wel waar.

Ik ben nu wat ouder (19) en ik verwerk het nu wat anders.
Als ik ze mis ga ik bijvoorbeeld een hele avond video`s kijken of foto's.
Zodat ik het gevoel heb dat ze bij me zijn.
Als ik moet huilen dan huil ik gewoon, in tegenstelling tot vroeger.
Verder praat ik er steeds meer over, omdat ik merk dat het echt oplucht.


Ik wens je nog heel veel sterkte, en natuurlijk ook voor je familie

Liefs Marielle