Hoofdwebsite Stichting Diagnosekankerhallo,
ik ben Lineke en ik ben 16 jaar, 2 jaar geleden heb ik mijn vader verloren aan kanker. Ik ben toen een tijd thuis geweest, hooguit 2 dagen in de week naar school. ik ben blijven zitten, en steeds meer mensen in mijn omgeving verloren een ouder, ik raakte steeds dieper in de put en ging weer weinig naar school. ik ben nu 2 jaar verder en ik heb t nog steeds moelijk om hele weken naar school te gaan omdat niemand mij daar begrijpt, ik heb ook contact gehad met een maatschappelijk werker maar dat hielp weinig tot niets. Ik heb al veel dingen geprobeerd om me beter te gaan voelen, maar t lukt niet. Is hier misschien iemand die mij kan helpen of een goede tip heeft? alvast bedankt!
Liefs Lineke
Ik heb het nog steeds moelijk
Ik heb het nog steeds moelijk
leef de dag
Hai Lineke
Wat ontzettend rot voor je dat je het overlijden van je vader zo moeilijk een plek kan geven en dat het je leven zo beheerst.
Misschien kun je beter met een psycholoog gaan praten. Ik heb zelf ook na het overlijden van mijn moeder met beide gepraat, en gemerkt dat de maatschappelijk werker zeker niet 'up to it' was. Niet de juiste persoon, maar met de psycholoog ging het wel heel goed.
Verder zou je eens kunnen kijken of er geen praatgroepen zijn; ik denk het bijna wel maar weet natuurlijk niet zeker of die ook bij jou in de buurt zijn. Maar er zijn vast een hoop lotgenoten die hetzelfde meemaken als jij....
Heel veel sterkte!
Wat ontzettend rot voor je dat je het overlijden van je vader zo moeilijk een plek kan geven en dat het je leven zo beheerst.
Misschien kun je beter met een psycholoog gaan praten. Ik heb zelf ook na het overlijden van mijn moeder met beide gepraat, en gemerkt dat de maatschappelijk werker zeker niet 'up to it' was. Niet de juiste persoon, maar met de psycholoog ging het wel heel goed.
Verder zou je eens kunnen kijken of er geen praatgroepen zijn; ik denk het bijna wel maar weet natuurlijk niet zeker of die ook bij jou in de buurt zijn. Maar er zijn vast een hoop lotgenoten die hetzelfde meemaken als jij....
Heel veel sterkte!
Hai Lineke
Een stuk ouder dan jij gelukkig; ik was 27. Maar ik heb het er wel heel moeilijk mee gehad ook, mede omdat ik niet zo'n super-relatie met mijn vader heb dus het voelde als een soort dubbelverlies.
Qua functie en wat ze mogen zijn ze niet helemaal hetzelfde maar de strekking kán wel hetzelfde zijn hoor (psycholoog en maatschappelijk werker dus).
Het moet ook klikken tussen jou en die persoon dus wees daar heel kritisch in, die man/vrouw moet je echt liggen! Als de klik er niet is, dan heb je er ook niets aan.
En erg lief PB'tje van je! Dank je wel
Sterkte ermee
Renée
Een stuk ouder dan jij gelukkig; ik was 27. Maar ik heb het er wel heel moeilijk mee gehad ook, mede omdat ik niet zo'n super-relatie met mijn vader heb dus het voelde als een soort dubbelverlies.
Qua functie en wat ze mogen zijn ze niet helemaal hetzelfde maar de strekking kán wel hetzelfde zijn hoor (psycholoog en maatschappelijk werker dus).
Het moet ook klikken tussen jou en die persoon dus wees daar heel kritisch in, die man/vrouw moet je echt liggen! Als de klik er niet is, dan heb je er ook niets aan.
En erg lief PB'tje van je! Dank je wel
Sterkte ermee
Renée
Terug naar “Voor kinderen die hun ouders verloren zijn”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten