alvleesklierkanker verloopt niet altijd super snel, mijn pap

[renate 1979]

Hallo allemaal,

wilde even laten weten dat alvleesklierkanker niet altijd snel bergafwaards gaat.
Mijn lieve vader kreeg in juni 2003 te horen dat hij kanker had en hij kreeg daarbij direct te horen dat hij opgegeven was.
Hij had alvleesklierkanker en uitzaaïngen in de lever.
Hij kreeg te horen 3 tot maximaal 6 maanden, dit was wat de arts altijd meemaakte bij de plek waar bij mijn paps de kanker zat.
Hij heeft toen alles geregeld voor mijn moeder om haar veilig achter te laten, ze zijn nog verhuist, euthanasie verklaring is geschreven, enz enz....
Afgelopen 22 februari 2008 hebben we (mijn moeder, zussen en ik) besloten dat het genoeg was voor mijn paps, hij is 55 jaar geworden. Dit doet me nog steeds heel veel pijn, maar het kon niet anders. Alles wat mijn vader had aangevinkt op de euthanasie verklaring was al bekant van toepassing.
Mijn moeder en ik hebben op het eind de zorg op ons genomen zodat hij zoals hij wenste thuis kon sterven.
Maar jongens..wat is dat zwaar...toen destijds dacht ik echt, ik trek het, voelde me zoooooo sterk...maar nu...nu ben ik pas alles aan het verwerken...heel stom...ik ben al 28 jr maar voel me gewoon te jong om mijn paps nu al te verliezen...
Het rotte is, deze afgelopen maand zijn er al 2 naasten overleden aan kanker (mijn paps en mijn oom) en nog 2 wat verder weg, vaders van kennissen, ook aan kanker..
Ik vind het een rotziekte, maar mag niet klagen. Als ik hier zo lees zijn er zoveel die heel hart gingen toen ze de diagnose kregen van alvleesklierkanker en dat was het bij ons niet. We hebben gelukkig nog een hoop mooie herinneringen kunnen maken.
Daar ben ik elke dag nog dankbaar voor!
Nou ik hoop dat ik iemand nog hoop heb kunnen geven over het verloop van deze vorm van kanker.
Sterkte en veel liefs van mij,
Renate

[liddy]

Van harte gecondoleerd met je vader.
Het is goed om te lezen dat alvleesklierkanker ook rustiger kan verlopen.
Jouw reactie vind ik heel gezond.
Je reageert als ieder ander.
Toen het nog moest, ging je 'gewoon' door en handelde, nu is er tijd om terug te kijken en te verwerken.
Ik wil jullie daar heel veel sterkte bij wensen.

[starfleet]

Ik wil je ook condoleren met het verlies van je vader. Zelf ben ik in 2005 ziek geworden met een prognose van hooguit een jaar, maar ik ben er ook nog steeds. Soms komt dat voor en je vader heeft gelukkig toch nog een hele tijd gehad na de diagnose.

Ik kan me helmaal indenken hoe zwaar het voor jullie op het laatst is geweest, dat kost ook tijd om te verwerken. Zelf heb ik mijn ouders verloren toen ik in de twintig was en ik vind dat nog steeds erg vroeg. Er komen nog zoveel dingen in je leven die je graag met je vader had willen delen.

Hoewel het heel zwaar moet zijn geweest is het wel fijn dat je vader naar zijn wens thuis heeft kunnen sterven en dat jullie dat mogelijk hebben gemaakt.

Anne