Moeder verloren, nog geen maand geleden..

Op dit forum kun je praten over het verlies van een van je ouders. Dit forum is voor jonge mensen van 10 tot 35 jaar.
Betty_
Lid
Berichten: 9
Lid geworden op: Wo 16 Jul 2008 19:42
Locatie: Friesland.

Moeder verloren, nog geen maand geleden..

Berichtdoor Betty_ » Wo 16 Jul 2008 20:09

Hallo allemaal,

Ik ben een meisje van 17 jaar en heb nog niet zo lang geleden mijn moeder verloren door de gevolgen van kanker.

Mijn moeder was meer met anderen bezig dan met haar zelf. Zelfs toen ze ziek werd ging het niet om haar maar om ons. In april dit jaar ging ze toch maar naar de huisarts. Die verwees haar door naar de internist. Na vele onderzoeken kwamen we er in mei achter dat ze longkanker had en dat het al uitzaaiingen had in de bijnieren. Een paar dagen later is ze begonnen met de chemokuren. Ze zou 4 kuren krijgen van 3 weken en daarna zou ze bestraald worden. Na de eerste kuur werd het wat kleiner en kreeg ze meer lucht. Toen kregen we allemaal weer wat hoop. Dus hoopvol begon ze ook aan de tweede kuur. Helaas deed deze kuur niks en werd het alleen maar groter. Een paar dagen daarna hebben we als gezin een gesprek gehad bij de longarts. Die legde ons uit dat ze weinig meer voor mijn moeder konden betekenen omdat het te snel groeide. Ze konden er alleen voor zorgen dat ze geen pijn had. Dit deden ze dus met behulp van morfine. Ik wist op het moment dat ik dat hoorde dat ze niet lang meer zou leven. Halverwege die week ging de dosis van de morfine wat omhoog. Daarna deden ze het rechtstreeks door het infuus. En de dag erna was ze al overleden. Mijn moeder is op een leeftijd van 50 jaar overleden (29 juni 2008).

Ik vind het erg moeilijk om hierover te praten met mijn vader. Ik had meer contact met mijn moeder dan met mijn vader. Nu zij er niet meer is zal ik dat met mijn vader moeten bespreken. Mijn vader is gauw wat negatief en ik ben bang dat hij weer overspannen raakt. (dit is hem al 2 keer eerder overkomen) Ik wil niet dat dat weer gebeurd. Hoe kan ik dat voorkomen? Daarnaast wil hij graag stoppen met roken, omdat mijn moeder overleden is aan longkanker. Maar of dat nou het juiste moment is....

Hoe zijn jullie hiermee omgegaan?

Gebruikersavatar
liddy
Senior Lid
Berichten: 3074
Lid geworden op: Vr 02 Jun 2006 23:27
Locatie: Tilburg/Utrecht

Berichtdoor liddy » Do 17 Jul 2008 01:01

Gecondoleerd met het verlies van je moeder.
Het is heel wat om op jouw leeftijd je moeder te moeten verliezen.
Wat goed van om hulp te zoeken.
Ik zou vooral contact zoeken met de huisarts.
Daar kun je jouw problemen en je zorg voor je vader bespreken.
Samen met de huisarts kun je een plan trekken.
Kijken wat voor hulp jij en je vader nodig hebben en hoe dat te realiseren is.
Mocht je nog studeren, licht dan vooral je mentor in.
Wat het stoppen met roken betreft: het is heel moeilijk en stoppen kan het nog moeilijker voor hem maken,
aan de andere kant kan het nu de gelegenheid zijn waardoor je vader extra gemotiveerd is en het lukt.
Heel veel succes.

Betty_
Lid
Berichten: 9
Lid geworden op: Wo 16 Jul 2008 19:42
Locatie: Friesland.

Berichtdoor Betty_ » Do 17 Jul 2008 12:01

Dankjewel vor je reactie. Ik zal binnenkort contact opnemen met de huisarts. Het is moeilijk om te beseffen dat je niks meer met haar kunt delen. Je zit in een belangrijke fase in je leven en je wilt alles met haar delen. Ze zal er niet zijn wanneer ik 18 wordt, wanneer ik autorijlessen krijg en ook niet bij mijn diplomauitreiking. Dat blijf ik erg moeilijk vinden. Ik krijg veel steun van vrienden, maar dat is anders. Hun hebben het zelf niet meegemaakt en weten dus niet precies wat er door je heen gaat. Het is nu nog niet zo lang geleden, maar wanneer we bijvoorbeeld 6 maanden verder zijn dan is het voor de rest alweer normaal terwijl ik er nog dagelijks mee zit. Dat lijkt mij erg moeilijk.

Mijn moeder heeft gelukkig niet lang hoeven lijden, maar toch had je haar liever bij je gehad. Missen kun je haar nooit. Mijn vader heeft het het ergste. Die dingen die hij met mijn moeder besprak zou hij met mij niet bespreken. Dat is bij mij ook zo maar ik kan het ook weer met anderen bespreken en hij kropt het wat op.
Lieve mam, rust zacht..
† 29 juni 2008 †

Loonz
Lid
Berichten: 7
Lid geworden op: Di 19 Aug 2008 22:59

Hi

Berichtdoor Loonz » Di 19 Aug 2008 23:15

Hi Betty,

Ik ben 32 jaar en heb vorige week zondagnacht mijn moeder verloren aan darmkanker, dus ik kan enigzins begrijpen hoe je je voelt.
Je bent nog ontzettend jong, maar volgens mij heel sterk, te zien aan je verhaal.

Je moet proberen om hulp om je heen te zoeken, mensen die je kan vertrouwen, vrienden (van je vader en jezelf, en bij wie je je verhaal kwijt kan. Zij kunnen je misschien ook helpen om je vader in de gaten te houden.
En inderdaad, hou contact met de huisarts. Je bent zelf nog zo jong en hebt zelf je energie nodig om alles te verwerken. Pas goed op jezelf!

Veel succes en sterkte!!

Betty_
Lid
Berichten: 9
Lid geworden op: Wo 16 Jul 2008 19:42
Locatie: Friesland.

Berichtdoor Betty_ » Zo 24 Aug 2008 15:21

Bedankt. Mijn vader is weer begonnen met roken, omdat het hem nog niet lukt. Binnenkort komt de huisarts bij ons langs. Ik zal haar dan ook mijn verhaal vertellen en dan maar hopen dat mijn vader me begrijpt. Ik ben deze week weer naar school gegaan, wat ook erg moeilijk was. Ik kan me niet goed concentreren en wanneer ik hier steeds meer last van krijg ga ik op school naar een maatschappelijk werkster.

Mijn moeder heeft altijd gezegd dat ik goed voor mijn vader moest zorgen. Dat zal ik dan ook uit alle liefde doen. Alleen weet ik soms niet hoe. De tijd zal het moeten leren.

Jij ook veel sterkte, Loonz. Het maakt niet uit op welke leeftijd je je moeder verliest. Het zal altijd moeilijk zijn.
Lieve mam, rust zacht..

† 29 juni 2008 †

Caline
Lid
Berichten: 2
Lid geworden op: Di 19 Aug 2008 17:04

Berichtdoor Caline » Wo 27 Aug 2008 11:17

Hallo Betty,

Gecondoleerd met het verlies van je moeder. Als ik zo je reacties lees, voel ik met je mee. Op jouw leeftijd je moeder verliezen is heel ingrijpend.

Als je niet met je vader kunt praten over je verdriet moet je iemand zoeken waar je wel mee kunt praten. Via je huisarts of via je school. Vaak zijn aan ziekenhuizen maatschappelijk werkers verbonden waar je een aantal gesprekken mee kunt hebben. Je kunt dit niet alleen verwerken! Je hebt iemand nodig.
Ik vind dat je vader voor jou moet zorgen en niet andersom, daar ben je nog veel te jong voor! En als je vader dat niet kan omdat hij teveel verdriet heeft, dan is het zaak te zorgen dat jij voor jezelf zorgt.

Ik wens je heel veel sterkte! En wie weet kun je op dit forum ook een beetje je verhaal kwijt.

Caline

Betty_
Lid
Berichten: 9
Lid geworden op: Wo 16 Jul 2008 19:42
Locatie: Friesland.

Berichtdoor Betty_ » Wo 27 Aug 2008 17:00

Dat is ook een reden waarom ik me hier aangemeld heb. Zo kan ik mijn verhaal kwijt aan lotgenoten. In het begin van haar ziek zijn werd er vrij veel gepraat thuis, maar dat werd gauw minder. Omdat ik enigs meisje thuis ben (die praten meer), botst dat wel eens. Vooral nu na haar overlijden.

We hebben het allemaal moeilijk en dus begrijp ik mijn vader ook wel. Daarom probeer ik ook via een andere weg er mee leren om te gaan. Met andere mensen praten, en wanneer het niet wil zoek ik hulp. De huisarts komt morgen en ik wacht wel af wat zij zegt.
Lieve mam, rust zacht..

† 29 juni 2008 †

hana
Lid
Berichten: 1
Lid geworden op: Di 13 Okt 2009 15:19

Re: Moeder verloren, nog geen maand geleden..

Berichtdoor hana » Di 13 Okt 2009 15:35

Hee Betty,

wat een verhaal... het is ook allemaal erg snel gegaan! Het is wel bizar want ik ben ook 17 jaar en heb mijn moeder ook op 50 jarige leeftijd verloren aan kanker maar dan op 19 April 2009. Het blijft allemaal te onwerkelijk en ik mis haar enorm. Ook begrijp ik helemaal wat je zegt in je verhaal, dat mensen verder gaan terwijl jij nogsteeds met dat nare gevoel blijft zitten. Ik hoop dat je net als ik alsnog je vriendinnen als steun hebt nu. Want ik merk zelf dat ik nu die steun juist extra nodig heb, ookal wil ik het allemaal maar zelf doen. Ik kan er ook niet echt gemakkelijk met mijn vader over praten. Hij staat er wel voor open, maar ik vind het zelf heel moeilijk. Waarschijnlijk omdat het nog meer bevestigd dat ik het er niet met mijn moeder over kan hebben. Ik hoor ook wel eens mensen zeggen, jeetje het is alweer een half jaar geleden en soms denk ik dan, jeetje wat stel ik me aan en wat zullen ze me wel niet een watje vinden, maar ik weet dat ik dat echt niet hoef te denken, het is wel mijn moeder! Dit gevoel zal nog jaren blijven en daar hebben andere mensen ook maar mee te dealen. Heb jij ook nog broertjes of zusjes? Ik heb een broertje en soms vind ik hem sterker dan mezelf, maar ik heb eigenlijk niet echt iemand in de familie waar ik er mee over kan praten, dat was mama altijd. Zelfs toen ze ziek was en ik ben haar daar heel dankbaar voor maar ondertussen ontzettend kwaad dat ze niet langer bij me is. Hoe ik ermee omga kan ik je niet uitleggen en waarschijnlijk ervaar je het zelf ook dat je gewoon wel door moet. Je kan niet blijven zitten in hetzelfde rotgevoel en jezelf de hele dag zielig gaan vinden ( natuurlijk mag dat wel eventjes, maar je kan er niet in blijven zitten ) Het lijkt me fijn om van jou te horen hoe jij je er nu bij voelt en wat je meemaakt. Graag hoor ik van je,

liefs Hana


Terug naar “Voor kinderen die hun ouders verloren zijn”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten