Moeder verloren, zelf net moeder geworden...

Op dit forum kun je praten over het verlies van een van je ouders. Dit forum is voor jonge mensen van 10 tot 35 jaar.
princes
Lid
Berichten: 1
Lid geworden op: Za 26 Jul 2008 04:02

Moeder verloren, zelf net moeder geworden...

Berichtdoor princes » Wo 30 Jul 2008 23:45

Drieënhalve week geleden is mijn moeder overleden na een heftig ziekbed. Ze was net 56 jaar geworden... Ik heb het hier ontzettend moeilijk mee want ik had een heel hechte band met haar. Ze was niet alleen mijn moeder, maar ook mijn beste vriendin en maatje, ik kon echt alles met haar bespreken. Ik mis haar verschrikkelijk, des te meer omdat ik zelf net moeder ben geworden. Gelukkig heeft mijn moeder precies 12 weken van haar eerste kleinzoontje kunnen genieten, maar het idee dat hij zijn fantastische oma nooit zal leren kennen en ik haar nooit meer om raad kan vragen, maakt mij intens verdrietig. Ik zou graag in contact komen met mensen die zich in een soortgelijke situatie bevinden.

Loonz
Lid
Berichten: 7
Lid geworden op: Di 19 Aug 2008 22:59

Zelfde situatie

Berichtdoor Loonz » Di 19 Aug 2008 23:10

Hi Princess,

Ik was op zoek naar soortgelijke verhalen voor mijn situatie en daar zag ik jouw verhaal ineens... Wat erg voor je om dit mee te maken! Ik maak dus hetzelfde mee.

Vorig jaar maart kwam ik erachter dat ik zwanger was (na een jaar proberen, dus ontzettend blij!) en op dezelfde dag kwam mijn moeder erachter dat ze kanker had, darmkanker.
Lang verhaal kort: vorige week zondagnacht is ze na 1,5 jaar strijden (diverse verschillende chemo's, veel pijn en moeite om te accepteren) en op 53 jarige leeftijd helaas overleden. Mijn moeder was ook mijn beste maatje en de liefste moeder die je je maar kunt voorstellen (net als jij de jouwe vond natuurlijk ;-)) en ik heb het er ook heel moeilijk mee.
Ik kan me maar niet voorstellen dat ze er zomaar niet meer is. Veel mensen zeggen tegen me 'Gelukkig heeft ze Mika (mijn zoontje van 10 mnd) leren kennen en gelukkig hou je mooie herinneringen aan haar over'. Maar ik wil helemaal niet dat ze een herinnering is, verleden tijd, ik wil gewoon mijn liefste moeder terug!

Gelukkig woont mijn vader bij ons om de hoek en slaan we ons er samen doorheen. Maar het gevoel van zo'n dierbaar persoon missen kende ik nog niet en het voelt ontzettend rot (zacht gezegd).
Begin dit jaar is mijn opa, de vader van mijn moeder, overleden en dat vond ik al heel erg, aangezien hij ook echt bij ons gezin hoorde, maar dat accepteerde ik toch meer omdat hij al 86 jaar was.

Heb jij goed contact met je vader en eventuele broers of zussen?
Ik ben enig kind, dus ik haal de steun bij mijn vader en vrienden.

Ik ben benieuwd naar je verdere verhaal, en heb er net als jij, behoefte aan om dit te delen met iemand die hetzelfde meemaakt.

Ik hoor graag van je!

Liefs,
Leonie

Kakie
Lid
Berichten: 1
Lid geworden op: Ma 22 Sep 2008 21:03

Berichtdoor Kakie » Ma 22 Sep 2008 21:16

Ik vind het rot om te melden maar ik heb dus precies hetzelfde meegemaakt.

Ik was net zwanger en de dag dat we het wilde gaan vertellen (december 2005) kwam de uitslag dat mijn moeder eierstokkanker had, ze zou de kerst niet halen... Uiteindelijk heeft ze de geboorte van onze 1e dochter bijgewoond in augustus 2006 en is ze zelfs nog een tijdje onze oppasoma geweest dwars door alle chemo's en operaties heen. Onze dochter heeft mijn moeder zoveel sterker gemaakt. Uiteindelijk werd ze steeds zwakker en heb ik voor haar mijn baan opgezegd om zoveel mogelijk bij haar te kunnen zijn in de laatste maanden/dagen.
Om ook een lang verhaal heel kort te maken. Ik werd voor de 2e keer zwanger en heb haar dit nog kunnen vertellen, ze heeft zelfs een naam verzonnen voor onze 2e dochter, ze heeft haar min of meer naar zichzelf vernoemd. Op 5 december 2007 overleed ze, veel later dan iedereen had gedacht, ze is bijna 2 jaar ziek geweest en heeft erg veel gedaan om maar niet toe te geven aan het onvermijdelijke. Nooit heeft ze er met mij over willen praten, want zolang ze dat niet deed bestond haar ziekte niet en leverde haar dat weer levenslust op, totdat ze dat niet meer vol kon houden en de tijd van afscheid nemen er eigenlijk niet meer was...
Ik was erbij toen ze overleed... zwanger en ook moeder van een babydochter.... daar sta je dan.... Mijn vader heeft de ziekte 2 jaar lang van dichtbij meegemaakt en heeft in die 2 jaar afscheid genomen van haar, steeds een stukje dichter bij de dood... Voor mij begon het toen pas. Hij heeft nu een ander en we liggen elkaar momenteel helemaal niet. Ik ben dus naast een moeder ook min of meer mijn vader kwijt. Ik voel me alleen in mijn verdriet want hij zegt zelfs dat hij me niet kan helpen en hij zit voortdurend bij zijn nieuwe vlam die ik nog niet wil ontmoeten. Hij heeft dus eigenlijk voor die nieuwe vrouw gekozen want welke vader zegt nou dat hij zijn dochter niet kan helpen? Zoiets had mijn moeder nooit gedaan..... ik mis haar zoooo enorm, ik kan niks meer vragen helemaal niks meer... en ze was zooo sterk, waarom gebeuren deze dingen?
Ik vind het voor Loonz en Princess uit dit forum ook heel rot, je leest dezelfde dingen... en ik wil nog aan Loonz kwijt dat ze zich gelukkig mag prijzen met het fijne contact met haar vader... ik heb dat niet en geloof me... dat voelt echt zo eenzaam..

Liefs Karen

helga geven
Lid
Berichten: 1
Lid geworden op: Za 10 Okt 2009 16:41

Re: Moeder verloren, zelf net moeder geworden...

Berichtdoor helga geven » Za 10 Okt 2009 17:04

Hallo princess,ik heb haast hetzelfde mee gemaakt alleen mijn kinderen zijn 5 en 7 jaar.
Mijn moeder is 17 augustus overleden aan kanker wat ze niet precies wisten waar de oorzaak vandaan kwam de tijd dat ze het tehoren kreeg en overleden is ,is precies 9 weken.
Je realiseerd je het allemaal een beetje en ze is er niet meer.
Mij moeder was er altijd voor de kinderen ze gingen met zijn vieren (met mijn vader)op vakantie en deden leuke uitstapjes en haalde twee keer in de week de kinderen tussen de middag uit school.
Mijn moeder was zoals je het omschrijfde ook mijn maatje moeder en beste vriendin.
Maar ik moet zeggen dat het allemaal wel heel goed gaat we hebben in de 9 weken alles samen gedaan met mijn vader ,moeder en mijn tweelingzus zijn we samen elke keer weer naar het ziekenhuis geweest bij elk gesprek waren we samen hebben samen ons verdriet verwerkt,we hebben met mijn moeder erbij alles geregeld tot het laatste toe ( de begrafenis enz..) daar ben ik mijn moeder wel heel dankbaar voor.
Mijn kinderen pakken het ook al best goed op de jongste verteld er heel veel over wat ze allemaal mee gemaakt heeft en de oudste wil er niets over horen en houdt zijn oren dicht.
Maar gelukkig kunnen ze ook heel goed met mijn vader overweg en doen ook samen de dingen die ze eerst ook met oma deden.
Mijn vader heeft hier natuurlijk ook een enorme stuun aan.
Maar iedereen verwerkt dit op en andere manier.
ik heb nu mijn moeder voor altijd bij me,mijn moeder heeft er voor gekozen om gecremeerd teworden en afgelopen maandag hebben wij haar as opgehaald en het as zit nu in een kokertje dat ik om mijn nek draag .
groetjes helga

stoffeltje
Lid
Berichten: 1370
Lid geworden op: Za 17 Feb 2007 23:24
Locatie: bennebroek

Re: Moeder verloren, zelf net moeder geworden...

Berichtdoor stoffeltje » Zo 11 Okt 2009 11:28

hallo helga en princes en karin,
alle van harte gecondoleerd.
deze periode"s herken ik bij de dochters van mijn broer die overleden is aan kanker.
dit is nu ong. anderhalf jaar geleden.
hij had al 2 kleinkinderen er 1 nicht was zwanger.
hij mocht de tijd mee maken dat hij er nog 3 bij kreeg.
alle 3 mijn nichten wilde nog een kleinkind voor mijn broer.

hoe mijn nichten dit verwerkte herken ik bij jullie.
jonge moeders met kinderen.
ik wens hier jullie veel sterkte bij,en hou de mooie momenten in je hart vast.
vertel de kinderen als ze wat groter zijn hoe een oma was.
zo blijft het toch een stuk bij hun ,toon ze foto"s ets.
liefs stoffel :wink:

mincaatje
Lid
Berichten: 3
Lid geworden op: Do 15 Apr 2010 23:01
Locatie: hellevoetsluis

Re: Moeder verloren, zelf net moeder geworden...

Berichtdoor mincaatje » Do 15 Apr 2010 23:16

Ik vind dit alles zo heftig om te lezen.........
Ik kan maar niet stoppen met huilen af en toe. Mijn moeder is op haar 56ste overleden aan alvleesklierkanker na een ziekbed van 6 weken. Dit was vorig jaar februari, een week voor haar verjaardag. Ik heb zelf een dochter van 3 jaar en voel alsof het gemis alsmaar groter wordt. De eerste periode leek ik bijna niets te voelen, hoe gek dit ook klinkt. Nu wordt het alsmaar heftiger en weet ik niet goed wat ik ermee aan moet. Ook ik ben op zoek naar mensen met een zelfde verhaal om te kunnen delen......ik heb het gevoel dat dat heel belangrijk is......

Gebruikersavatar
liddy
Senior Lid
Berichten: 3074
Lid geworden op: Vr 02 Jun 2006 23:27
Locatie: Tilburg/Utrecht

Re: Moeder verloren, zelf net moeder geworden...

Berichtdoor liddy » Do 15 Apr 2010 23:30

Kennelijk was jij in de eerste periode nog niet toe aan je gevoelens.
Je moest eerst bijkomen van alles wat er gebeurd was.
Nu is er ruimte om je gevoelens naar buiten te laten komen.
Hoe confronterend het nu voor je is, ik ben er blij om dat je nu je gevoelens toe laat.
Je komt in een volgende fase, de moeilijke fase van verwerking.
Daar heb je, net zoals zovele anderen, hulp bij nodig.
Ga eens met je huisarts praten en bekijk samen met hem/haar hoe dat je het gaat aanpakken.
Je bent al een heel eind gekomen door te erkennen dat je het niet alleen redt.
Dat is al een hele stap.


Terug naar “Voor kinderen die hun ouders verloren zijn”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast