Hi Princess,
Ik was op zoek naar soortgelijke verhalen voor mijn situatie en daar zag ik jouw verhaal ineens... Wat erg voor je om dit mee te maken! Ik maak dus hetzelfde mee.
Vorig jaar maart kwam ik erachter dat ik zwanger was (na een jaar proberen, dus ontzettend blij!) en op dezelfde dag kwam mijn moeder erachter dat ze kanker had, darmkanker.
Lang verhaal kort: vorige week zondagnacht is ze na 1,5 jaar strijden (diverse verschillende chemo's, veel pijn en moeite om te accepteren) en op 53 jarige leeftijd helaas overleden. Mijn moeder was ook mijn beste maatje en de liefste moeder die je je maar kunt voorstellen (net als jij de jouwe vond natuurlijk
) en ik heb het er ook heel moeilijk mee.
Ik kan me maar niet voorstellen dat ze er zomaar niet meer is. Veel mensen zeggen tegen me 'Gelukkig heeft ze Mika (mijn zoontje van 10 mnd) leren kennen en gelukkig hou je mooie herinneringen aan haar over'. Maar ik wil helemaal niet dat ze een herinnering is, verleden tijd, ik wil gewoon mijn liefste moeder terug!
Gelukkig woont mijn vader bij ons om de hoek en slaan we ons er samen doorheen. Maar het gevoel van zo'n dierbaar persoon missen kende ik nog niet en het voelt ontzettend rot (zacht gezegd).
Begin dit jaar is mijn opa, de vader van mijn moeder, overleden en dat vond ik al heel erg, aangezien hij ook echt bij ons gezin hoorde, maar dat accepteerde ik toch meer omdat hij al 86 jaar was.
Heb jij goed contact met je vader en eventuele broers of zussen?
Ik ben enig kind, dus ik haal de steun bij mijn vader en vrienden.
Ik ben benieuwd naar je verdere verhaal, en heb er net als jij, behoefte aan om dit te delen met iemand die hetzelfde meemaakt.
Ik hoor graag van je!
Liefs,
Leonie