Als een mokerslag bij heldere hemel... mis ik Mijn vader!

Op dit forum kun je praten over het verlies van een van je ouders. Dit forum is voor jonge mensen van 10 tot 35 jaar.
Gebruikersavatar
Evdm
Lid
Berichten: 3
Lid geworden op: Do 26 Aug 2010 15:45

Als een mokerslag bij heldere hemel... mis ik Mijn vader!

Berichtdoor Evdm » Do 26 Aug 2010 16:18

Hallo,

Bij toeval kwam ik op dit forum terrecht, en ik weet zo 1 2 3 niet waar ik moet beginnen...
Maar sinds 12 mei dit jaar staat mijn leven volledig op zijn kop! En kan ik de kracht niet meer vinden om dit alles te dragen!
9 mei was mijn zoon 9 jaar geworden dit jaar, een dag om nooit te vergeten... Hij zou van zijn Opa een rond vlucht krijgen, alleen heeft hij die rond vlucht alleen genomen... Hij kon niet op zijn verjaardag komen want hij voelde zich heel slecht! Op 12 mei, kregen we te horen dat ie niet lang te leven meer had en dat ie vol met Kanker zat. Er werd niks meer gezegd en hij werd gelijk die dag opgenomen in het ziekenhuis, vol onzekerheid en wanhoop werd ons gegeven...
21 mei Hebben mijn man en ik nog kunnen trouwen in het z.huis bij het bijzijn van mijn Vader, de donderdag erop kregen we het definitieve te horen dat ie miss hoog uit nog een week zou leven... Mijn Vader had lonkkanker en bot kanker in de rugwervels met uitzaaiing door het hele lichaam. Hij verging dus van de pijn!! Vrezelijk om als papa's meisje machteloos heb moeten toe staan kijken... Ik heb het nachten en nachten uitgeschreeuwd, en gebedeld om hulp!!!
Maar de zondag's 30 mei is Papa van ons heen gegaan en een ster aan de hemel geworden... :cry:
Ik zit nu met tranen in me ogen dit te schrijven, want praten lukt me niet! Ik ben enigst dochter en heb 2 zonen, waarvan 1 vernoemd is naar mijn Vader en die het verdriet en gemis ook niet kan dragen... Wanhoop is er gebleven, en alles lijkt nog een nare droom die steeds harder werkelijkheid wordt!!!
We zijn nog steeds vol ongeloof en we kregen maar in totaal zo'n twee weken om alles te kunnen begrijpen...
Tijdens het overlijden van mijn Vader, verloor mijn moeder bloed in de urine.... :shock:
Naar meerdere onderzoeken is gebleken dat ook zij Kanker heeft. Ze heeft alvleesklierkanker en al met uitzaaiingen naar de lever en bijnier en aderen er na toe!
Tot nu leeft ze nog maar wordt het per dag slechter, ze heeft geprobeerd chemo tabletten te nemen, die volgens de artsen niks zouden of kunnen doen... Maar ze wilde het proberen... Tot conclusie dat ze een week hier doodziek op bed heeft gelegen :cry:
Het schommeld, ze valt vrezelijk af en der eetlust wil niet meer, ook klaagt ze vrezelijk over slakken en slijm in der keel waardoor ze niet kan eten en steeds het gevoel krijgt dat ze moet kotsen en daardoor mee pijn in der buik krijgt.
Ze krijgt thuiszorg maar vraag me wel es af waarom ze uberhaubt komen :oops: want ze doen niks. Alleen maar even kijken of ze de medicijnen wel heeft genomen en na 15 min. zijn ze weer weg.
Afijn, Ik kan het verlies van mijn Vader nog niet verwerken of mijn Moeder gaat er hard achteraan... Dit is voor mij een groot dilemma(miss wel niet het juiste woord :oops: ),
omdat ik niet weet hoe ik hier mee moet leven... Iedereen zegt en vindt me sterk, maar ben ver weg van dat!
Het liefst net als iedereen die het zelfde mee maakt en mee heeft gemaakt hoop ik ook op een wonder die nooit zal komen :(
Het allerergste vindt ik nog hoe ik het verdriet van mij zoontje moet aanzien want wat mist hij mijn Vader zijn Opa en vraagt me bijna iedere avond welke ster is Opa :cry:
Ik weet niet wat ik hier mee wil bereiken om dit op te schrijven, maar misschien helpt het een stukje met het verwerken en krijg ik te lezen hoe anderen er mee om gaan...
alvast bedankt voor het lezen!!!! :oops:

Sorry voor het warrige verhaal en de spelfouten :oops:
gr.Ettie ps ben 34 jaar...

stoffeltje
Lid
Berichten: 1370
Lid geworden op: Za 17 Feb 2007 23:24
Locatie: bennebroek

Re: Als een mokerslag bij heldere hemel... mis ik Mijn vader!

Berichtdoor stoffeltje » Do 26 Aug 2010 16:57

hallo ettie,
alleerst wat goed dat je het hier opschrijft!
het is niet niks wat je allemaal voor je kiezen krijgt.

van harte gecondoleerd met het toch zo plotseling verlies van je vader en opa van je zoontje.
en nu je moeder die ook kanker heeft.
het is ook niet gek dat je met je gevoel alle kanten opgeslingerd wordt.
kanker is ook zo een niet te begrijpen en hardnekkige ziekte.
je staat ernaast en kan niks doen.
probeer er zoveel mogelijk voor je moeder er te zijn!
geniet van de momenten die je samen nog hebt, ook met je zoontje .
dat zal je moeder ook fijn vinden.

een moeilijke vraag,heeft je moeder haar wensen kenbaar gemaakt voor als zij heengaat?
dit is altijd een moeilijk onderwerp, maar zodra dit duidelijk is verloopt het naar haar eigen wens.

zoek zelf iemand om goed over je gevoel te kunnen praten.
schreeuwen of huilen,iemand die je vertrouwd.
zelf had ik begeleiding van een dominee, bij een huisarts kan het ook.

bij de huisarts kunnen jullie iets vragen wat het slijm wat vloeibaarder maakt.
dit is meestal bij de apotheek te verkrijgen.

voor je zoontje, het is moeilijk te begrijpen voor hem!
ms. een idee om op http://www.kankerspoken.nl te kijken.
daar wordt op kinderlijke wijze uitleg gegeven.

kom tussendoor wat schrijven, het doet toch altijd wat.
er zijn lotgenoten die ong. hetzelfde meemaken.
veel sterkte stoffeltje..

Gebruikersavatar
Evdm
Lid
Berichten: 3
Lid geworden op: Do 26 Aug 2010 15:45

Re: Als een mokerslag bij heldere hemel... mis ik Mijn vader!

Berichtdoor Evdm » Do 26 Aug 2010 17:15

Dank je voor de website voor mijn zoon,
Ik heb nog een zoontje van 2 maar die snapt het gelukkig nog niet.
Wel roept ie Opa naar de foto van mijn Vader hier op de kast en we zeggen dan ook altijd volmondig ja dat is Opa.

De wensen van mijn Moeder worden wel besproken, ze heeft het liever niet en gaat dan huilen. Maar omdat ik die molen
al heb moeten doorstaan met mijn Vader en de tijd amper kreeg. Maar hij gelukkig wel zijn wensen had gezegt. (scheeld enorm!)
Ik heb zelfs de steen nog besproken met mijn Vader, wat mijn eigen ontwerp is geworden. Maar hij weet de grote lijnen ervan en de kleur waar ik alles vooraf heb gezocht. Om de kleur te vinden die we hadden afgesproken...

Mijn Moeder eet elke avond hier gezamelijk bij ons, omdat ze alleen niet kan eten, of het lukt door de eenzaamheid gewoon niet.
Ze wil nu ook wel naar een verpleeghuis omdat ze veel alleen thuis is, en dat vindt ze doodeng. Morgen hebben we een gesprek bij de huisarts
hierover en hoe nu verder...
Het gaat nu gewoon heel snel, en dat geeft ze zelf nu ook wel aan...
En ik wil der wel in huis nemen, maar dat kan ik mijn gezin niet aan doen :cry:

De band tussen mij en mijn Vader was enorm sterk, 2 handen op 1 buik en had daarom wat een mindere band met mijn Moeder wat nu heel zwaar valt...
Het grappige is, tussen mijn ouders zat/zit een leeftijd van 19 jaar tussen. Mijn Vader is maar 62 jaar geworden en mijn Moeder is net 7 aug.82 jaar geworden. Qua leeftijd is het heel anders en het verwerken ook...
Mijn Vader is gewoon veel te jong gestorven en onverwachts, en mijn Moeder zegt in feite al der hele leven dat ze ernstig ziek is omdat ze veel ouder is... "klinkt gek", maar zo is ze. En nu is ze echt ziek en dat valt zo raar...
Het is ook allemaal zo raar het is net of leef ik in een film van iemand anders soms.

En vaak raak ik wel in gesprek met mensen, maar dan is het net of gaat alles langs me heen en komt het gewoon niet binnen wat ze ook zeggen...
zo raar, ik weet nog toen me vader net was overleden en ik 3 dagen later in de alberthein stond en gewoon naar de mensen stond te kijken van wat doen jullie nu allemaal... het was net of stond ik in een glazen kooitje naar de mensen te kijken die gewoon hun dagelijkse dingen deden. En ik het wel wilde uitschreeuwen van kijk ik heb verdriet of van mijn Vader is echt overleden hoor mensen... :|
Het is allemaal gewoon zo raar... en gemeen en oneerlijk tegenlijk...

Bedankt voor je snelle reactie!!
gr.ettie

stoffeltje
Lid
Berichten: 1370
Lid geworden op: Za 17 Feb 2007 23:24
Locatie: bennebroek

Re: Als een mokerslag bij heldere hemel... mis ik Mijn vader

Berichtdoor stoffeltje » Ma 30 Aug 2010 19:49

hallo ettie,
hoe gaat het nu met jou en je moeder!
stoffeltje..


Terug naar “Voor kinderen die hun ouders verloren zijn”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 5 gasten