verdriet bij een 'jonge' man
Geplaatst: Di 02 Nov 2010 00:27
Ben 23 jaar. Ik ben op17 april me ma verloren na een zware half jaar longkanker met overal uitzaaiingen.
Maar het zware van verhaal is ben 2 maanden later vader geworden van een prachtige baby (tranen) helemaal gezond en blauwe ogen echt een engel..
Maar ik kan maar niet gelukkig worden kan me eigen ook niet uiten.. Kan er niet over praten, alleen huilen met muziek aan of als ik alleen al aan haar denk of als ik me kleine zie.. Half jaar verder en nu begin ik me echt kl*te te voelen..
Wat kan ik doen.. Waarom, ze was 52 jaar mam, ik wou gewoon alleen me kind laten zien.. Weet ook niet wat voor gevoelens. Ik huil alleen maar mis haar ik veel.. Heb ik het niet verwerkt ofzo. Hoe moet zoiets dat kan je toch geen plek geven..
Me pa was er nooit voor me, altijd me ma 2 baantjes voor mij en me broer te onderhouden en dan zo eindigen. Lijkt wel dat ik er niet vrede mee kan krijgen..
Hebben jullie ook dit gevoel of ivm geboorte van me kind laatste weekie's zwangere vriendin thuis dat ik geen tijd voor haar gemaakt hebt of wil ik echt niet..
Voel me schuldig tegen over haar, ze was zo sterk en ik weet dat ze wilt dat ik ook zo word.. Afscheid nemen hadden we wel gedaan, maar ging niet soepel, ze was steeds bij vlagen weg,,
Haar ouders hebben haar de laatste half jaar verzorgd. Ik kon het niet aan denk, dacht dat ze wel beter werd, ze kon tenminste alles aan dacht ik.
Misschien voel ik me daar ook schuldig over.. Heb denk 15 jaar niet gehuild, maar nu ben kapot, maar moet wel sterk blijven voor me dochter werken enzo lekker genieten maar ja gaat zo moeilijk hè..
Gelukkig lijkt ze veel op oma van uiterlijk, dus vind ik nog wel enige troost bij haar. maar voor de rest bij geen fam of vrienden..
Me vriendin heeft ook een moeilijke periode, want haar moeder woont in buitenland dus is ze ook bang en dat ze de kleine niet heeft kunnen laten zien aan haar..
Dus durf ik van haar ook weinig te vragen voor begrip en dergelijke als ik niet lekker in me vel zit.. Wat moet ik nou gewoon verder gaan en het gaat wel over of wat heeft iemand ook dergelijke ervaringen gehad..??
En een man heeft moeite met uiten van zijn gevoelens begrijpen vrouwen dat??
groetjes niek
one love..
Maar het zware van verhaal is ben 2 maanden later vader geworden van een prachtige baby (tranen) helemaal gezond en blauwe ogen echt een engel..
Maar ik kan maar niet gelukkig worden kan me eigen ook niet uiten.. Kan er niet over praten, alleen huilen met muziek aan of als ik alleen al aan haar denk of als ik me kleine zie.. Half jaar verder en nu begin ik me echt kl*te te voelen..
Wat kan ik doen.. Waarom, ze was 52 jaar mam, ik wou gewoon alleen me kind laten zien.. Weet ook niet wat voor gevoelens. Ik huil alleen maar mis haar ik veel.. Heb ik het niet verwerkt ofzo. Hoe moet zoiets dat kan je toch geen plek geven..
Me pa was er nooit voor me, altijd me ma 2 baantjes voor mij en me broer te onderhouden en dan zo eindigen. Lijkt wel dat ik er niet vrede mee kan krijgen..
Hebben jullie ook dit gevoel of ivm geboorte van me kind laatste weekie's zwangere vriendin thuis dat ik geen tijd voor haar gemaakt hebt of wil ik echt niet..
Voel me schuldig tegen over haar, ze was zo sterk en ik weet dat ze wilt dat ik ook zo word.. Afscheid nemen hadden we wel gedaan, maar ging niet soepel, ze was steeds bij vlagen weg,,
Haar ouders hebben haar de laatste half jaar verzorgd. Ik kon het niet aan denk, dacht dat ze wel beter werd, ze kon tenminste alles aan dacht ik.
Misschien voel ik me daar ook schuldig over.. Heb denk 15 jaar niet gehuild, maar nu ben kapot, maar moet wel sterk blijven voor me dochter werken enzo lekker genieten maar ja gaat zo moeilijk hè..
Gelukkig lijkt ze veel op oma van uiterlijk, dus vind ik nog wel enige troost bij haar. maar voor de rest bij geen fam of vrienden..
Me vriendin heeft ook een moeilijke periode, want haar moeder woont in buitenland dus is ze ook bang en dat ze de kleine niet heeft kunnen laten zien aan haar..
Dus durf ik van haar ook weinig te vragen voor begrip en dergelijke als ik niet lekker in me vel zit.. Wat moet ik nou gewoon verder gaan en het gaat wel over of wat heeft iemand ook dergelijke ervaringen gehad..??
En een man heeft moeite met uiten van zijn gevoelens begrijpen vrouwen dat??
groetjes niek
one love..