Mijn moeder overleden aan longkanker + uitzaaiing lymfeklier
Geplaatst: Di 31 Mei 2011 10:33
Ik lees hier nog heel vaak de berichten die mijn moeder http://www.fora.diagnosekanker.nl/lotgenoten/viewtopic.php?f=2&t=3661#p12815heeft geschreven.
Dan is het toch net of ze er nog een beetje is Ik wil het nog steeds niet geloven dat ze er echt niet meer is! Hoe kan dat nou?? Mijn lieve sterkte moedertje?? Ik heb zoveel heimwee naar mijn moeder!!!
Elke dag praat ik tegen haar en herinner ik mij alleen nog de tijd dat mijn moeder nog niet ziek was,de periode van ziek zijn....die krijg ik echt niet voor me.
Misschien blokkeer ik dat,omdat ik dan de bevestiging heb???
Wel val ik nog steeds in slaap met het aanzien dat ze overleed,daar was ik namelijk bij. Pffffff het is ook nog maar zo kort geleden,maar het lijkt al zo lang.
Dat komt misschien omdat ze al een tijd niet meer echt mijn moeder was.
Af en toe ben ik ook boos, boos omdat ze me nu al alleen heeft gelaten... elke ontwikkeling die nieuw is van mijn kids...die vallen zo zwaar!!
Ik zou dan gelijk mijn moeder gebeld hebben...nu sta ik dan maar tegen haar foto te praten.
Mijn dochter die kijkt veel naar mijn moeders foto en begint dan te lachen en ik...ik begin dan natuurlijk te huilen...zou ze iets zien???
Ik wil heel graag met de tijd naar een paragnoste, maar ook weer niet... Ik wil die bevestiging niet!!! Ik geloof daar heel erg in ,maar nu het dan om mijn dierbare gaat???
Ook mag ik nog een gesprek hebben met de longarts,ik wil gewoon weten hoe het nou toch ineens zo snel is gegaan en dat mijn moeder toch nog zo plotseling is overleden.
In september heb ik namelijk nog een gesprek gehad met haar en mijn broer en toen zei ze dat ze mijn moeder in een soort groep zou zetten om weer een beetje terug te komen in de maatschappij en alles was goed nu.
En nog geen 3 maanden later is mijn moeder dood??? Ik snap er echt helemaal niks van!
Ik ben wel supertrots dat ze mijn tweeling heeft mee mogen maken en ik weet zeker dat ze me helpt waar ze kan!
Melisa
Dan is het toch net of ze er nog een beetje is Ik wil het nog steeds niet geloven dat ze er echt niet meer is! Hoe kan dat nou?? Mijn lieve sterkte moedertje?? Ik heb zoveel heimwee naar mijn moeder!!!
Elke dag praat ik tegen haar en herinner ik mij alleen nog de tijd dat mijn moeder nog niet ziek was,de periode van ziek zijn....die krijg ik echt niet voor me.
Misschien blokkeer ik dat,omdat ik dan de bevestiging heb???
Wel val ik nog steeds in slaap met het aanzien dat ze overleed,daar was ik namelijk bij. Pffffff het is ook nog maar zo kort geleden,maar het lijkt al zo lang.
Dat komt misschien omdat ze al een tijd niet meer echt mijn moeder was.
Af en toe ben ik ook boos, boos omdat ze me nu al alleen heeft gelaten... elke ontwikkeling die nieuw is van mijn kids...die vallen zo zwaar!!
Ik zou dan gelijk mijn moeder gebeld hebben...nu sta ik dan maar tegen haar foto te praten.
Mijn dochter die kijkt veel naar mijn moeders foto en begint dan te lachen en ik...ik begin dan natuurlijk te huilen...zou ze iets zien???
Ik wil heel graag met de tijd naar een paragnoste, maar ook weer niet... Ik wil die bevestiging niet!!! Ik geloof daar heel erg in ,maar nu het dan om mijn dierbare gaat???
Ook mag ik nog een gesprek hebben met de longarts,ik wil gewoon weten hoe het nou toch ineens zo snel is gegaan en dat mijn moeder toch nog zo plotseling is overleden.
In september heb ik namelijk nog een gesprek gehad met haar en mijn broer en toen zei ze dat ze mijn moeder in een soort groep zou zetten om weer een beetje terug te komen in de maatschappij en alles was goed nu.
En nog geen 3 maanden later is mijn moeder dood??? Ik snap er echt helemaal niks van!
Ik ben wel supertrots dat ze mijn tweeling heeft mee mogen maken en ik weet zeker dat ze me helpt waar ze kan!
Melisa