stiefzoon Transgender en moeder gaat dood

Op dit forum kun je praten over het verlies van een van je ouders. Dit forum is voor jonge mensen van 10 tot 35 jaar.
Mascha65
Lid
Berichten: 1
Lid geworden op: Wo 15 Jan 2014 09:12

stiefzoon Transgender en moeder gaat dood

Berichtdoor Mascha65 » Wo 15 Jan 2014 09:37

Ik schrijf dit omdat ik eigenlijk geen contact meer heb met mijn stiefkinderen. Ligt niet aan mij maar de kinderen wilden een X aantal jaar geleden niet meer komen. Vader (mijn man) gaat wel om het weekend naar zijn kinderen en dat gaat goed. Echter is zijn ex ziek en heeft slokdarmkanker (uitzaaiingen in hersenen, longen, nieren en lever) en heeft max nog 3 maanden te leven. Zij hebben samen een dochter van net 12 en een zoon van 14 die sinds twee maanden geleden verteld heeft dat hij Transgender is. Voelde zich altijd al meisje en wil ook meisje worden en zit al in een traject bij het VU. De dochter heeft CITO en neemt dit jaar afscheid van de lagere school....dat zal haar moeder niet meer gaan meemaken. Ook dat haar zoon.....meisje wordt niet meer....... Maar zo gaan de kinderen hun moeder in deze belangrijke fase van hun leven ook zéker missen. IK kan haar niet vervangen.....wil ik ook niet, maar wil ze wel aangeven dat ik er altijd voor ze zal/wil en kan zijn. Maar het contact is er niet en weet niet hoe en of ik ze dit wel moet duidelijk maken. Ik heb de zoon wel een boek gegeven wat gaat over de schrijfster van het boek die ook Transgender was en nu inmiddels vrouw is. Heb daarin wel iets persoonlijks aan hem geschreven en naar het schijnt was hij hier erg blij mee.....dat hij dat van zn stiefmoeder gekregen had. Maar ook mijn man krijgt het moeilijk en wij samen hebben ook een "nieuw" gezin (inmiddels ook alweer 9 jaar) met 3 dochter van 12/15 en bijna 17!! Waarin het ook nooit saai is. Ik zou zo graag mensen tegen komen die zich in deze problematiek herkennen......en wellicht dat mijn man eens met iemand in dezelfde situatie een praatmaatje zou vinden?! Ik ben een makkelijke prater en gooi op die manier makkelijker de dingen van mij af. Echter is mijn man niet zo'n prater en denk toch dat dat goed voor hem zou zijn. En hoe kan IK straks een rol gaan spelen in het leven van de stiefkinderen? Wellicht moet ik het maar gewoon laten gebeuren en dan tegen die tijd maar zien? Ik ben benieuwd wie en wat hierop gereageerd gaat worden en ALLE tips/links zijn meer dan welkom!!

Terug naar “Voor kinderen die hun ouders verloren zijn”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 8 gasten