vriendin baarmoeder verwijderd, ik zwanger, wat nu?
Geplaatst: Zo 14 Nov 2010 19:30
Dag allemaal,
Een goede vriendin hoorde eind augustus dat er sprake was van baarmoederhalskanker en dat haar baamoeder eruit moest. Een hele schok, want met haar 36 jaar en nog een kinderwens was dat in een klap van de baan. Natuulijk veel emoties en veel spanning rondom onderzoeken en uiteindelijk het afwachten tot de operatie datum. Ik was er voor haar en dat is nog steeds zo.
Ondertussen wist ik dat ik en mijn man met kinderen bezig waren, maar dat was natuulijk iets tussen ons. Heb wel heel wat tranen gelaten door het contrast.
Nu twee weken nadat ze is geopereerd blijk ik zwanger, waarschijnlijk al even, wellicht al 9-10 weken.
Zij is druk aan het vechten om er fysiek weer bovenop te komen. Het verdriet om het verlies van haar baarmoeder en ondertussen opluchting omdat ze schoon blijkt te zijn en nu echt kan gaan opbouwen.
Ik ben er voo haar, luister en help haar waar ik kan. En ik weet.... dat ik een keer moet gaan vertellen wat er zich bij mij van binnen afspeelt.
Ik kies er nu voor om het nog niet te vertellen, omdat zij het nog zo zwaar fysiek heeft en wil haar niet nog meer belasten. Maar wanneer is het juiste moment?
Daarom leg ik het hier voor, pijnlijk zal het namelijk altijd blijven voor haar. Is er iemand met een idee hoe ik met deze situatie om kan gaan? Ik wil haar zo geen pijn doen met mijn nieuws.
groet Eva
Een goede vriendin hoorde eind augustus dat er sprake was van baarmoederhalskanker en dat haar baamoeder eruit moest. Een hele schok, want met haar 36 jaar en nog een kinderwens was dat in een klap van de baan. Natuulijk veel emoties en veel spanning rondom onderzoeken en uiteindelijk het afwachten tot de operatie datum. Ik was er voor haar en dat is nog steeds zo.
Ondertussen wist ik dat ik en mijn man met kinderen bezig waren, maar dat was natuulijk iets tussen ons. Heb wel heel wat tranen gelaten door het contrast.
Nu twee weken nadat ze is geopereerd blijk ik zwanger, waarschijnlijk al even, wellicht al 9-10 weken.
Zij is druk aan het vechten om er fysiek weer bovenop te komen. Het verdriet om het verlies van haar baarmoeder en ondertussen opluchting omdat ze schoon blijkt te zijn en nu echt kan gaan opbouwen.
Ik ben er voo haar, luister en help haar waar ik kan. En ik weet.... dat ik een keer moet gaan vertellen wat er zich bij mij van binnen afspeelt.
Ik kies er nu voor om het nog niet te vertellen, omdat zij het nog zo zwaar fysiek heeft en wil haar niet nog meer belasten. Maar wanneer is het juiste moment?
Daarom leg ik het hier voor, pijnlijk zal het namelijk altijd blijven voor haar. Is er iemand met een idee hoe ik met deze situatie om kan gaan? Ik wil haar zo geen pijn doen met mijn nieuws.
groet Eva