Diagnose Kanker lotgenotenforum

ik ben ronald,48 jaar. ik heb mijn partner verloren op 17 november 2011. na 3 dagen last van evenwichtsstoornissen gehad te hebben, gingen we 4 november naar het ziekenhuis.
13 dagen later is ze overleden. ze had in heel haar hersenen uitzaaiingen. t was in haar borst begonnen. ze was na 3 dagen al niet meer aanspreekbaar. we hebben ook niet samen afscheid kunnen nemen.
wat overblijft is 't ongeloof, dat ik beppie nooit meer om me heen zal hebben.

Wat afschuwelijk voor je. Doordat je vrouw zo snel in coma is geraakt, is haar lijden bespaard.
Echter dat is ook het enige 'glimpje' aan jouw verhaal.
De wereld moet onder je voeten zijn verdwenen.
Familie en vrienden zullen wel weer hun eigen leven leiden en snappen niet goed wat er in je omgaat nu.
Ze denken vast dat het nu wel weer goed met je gaat. Je beste vrienden laten je nu in de steek en dat had je nooit van hen verwacht.
Juist mensen waarvan je niets verwachtte, blijken nu iets voor je over te hebben.
Een half jaar na het overlijden van mijn man ben ik zes weken naar een herstellingsoord geweest, want het was me allemaal te veel.
Daarna heb ik gesprekken met een psychologe gehad.
We leren van alles in het leven, echter we leren niet te rouwen.
Heb je iemand in je omgeving waar je goed mee kunt praten?