Mijn zoon Björn mocht het niet halen...

[kuiserke]

ik weet het nog goed dat Björn zei op 10 september 2002 "mama ik heb groeipijn" ik gaf hem iets tegen de pijn.
De volgende week kwam Björn thuis van school en zei hij dat hij onpasselijk geworden was van de pijn in de turnles.
Die avond ben ik direct naar de huisarts gegaan en de volgende dag onder de foto's. Onze wereld stortte in, Björn had een bottumor
We waren in volle paniek wan mijn man zijn broer had dat ook gehad en was overleden.
De volgende dag waren we al in het UZ van Gent, dan begonnen de onderzoeken het was al volledig uitgezaaid.
Op 10 september 2003 is Björn overleden. Ik heb hem de hele tijd zelf verzorgd de laaste vijf maanden heeft hij geen behandeling meer gehad.
Het is nu bijna 3 jaar en het lijkt of het gisteren was
knufs Anita - kuiserke

[liddy]

Beste Anita,

Wat fijn voor je dat je Björn zelf hebt kunnen verzorgen.
Dat kan niet anders dan heel zwaar geweest zijn.
Je kind hoort niet voor jou te sterven.
Bij zo iets indrukwekkends wat je hele leven op zijn kop zet, dat vind niet zomaar een plaats.
Hopelijk krijg je steun uit je omgeving.
Verder wil ik je heel veel sterkte wensen.

Liddy

[Gast]

Hallo liddy,
Als je alles wil weten wat er gebeurd is tijdens dit jaar kan je dat gaan lezen op http://groups.msn.com/kuiserke
knufs Anita - kuiserke

[marshapiro]

Beste Anita,

Hoe gaat het nu met jou ? Wil graag contact met je om ervaringen uit te wisselen en delen. Ik heb mijn zoon ook aan botkanker verloren anderhalf jaar terug.


Groetjes

[kuiserke]

Hallo
De jaren gaan voorbij, maar er is niet één dag dat we aan Björn denken...
Het is nog steeds heel lastig ....
het gemis is enorm
kuiserke

[liddy]

Hopelijk heeft het gemis zijn scherpe randje verloren.
En kun je nu ook genieten van de mooie momenten die er zijn geweest.
Is het niet meer: maar hier had Björn bij moeten zijn.
Echter dat je kunt zeggen: Björn zou blij zijn om te zien dat we ook weer kunnen lachen.
Zoiets kost tijd, heel veel tijd.

[kuiserke]

Hallo Liddy,
Er komen inderdaad hele mooie momenten boven en we kunnen ook lachen.
Maar blijkbaar houd het bij ons niet op...
we hebben weer een kanker geval in de familie...
Dan komt alles weer terug, we doen ons uiterste best om van het leven te genieten dat zou onze Björn ook gewild hebben.
knufs Anita - kuiserke