Gelukkiger na mijn kanker

[Lektro]

Op een gegeven moment beland je na het behalen van je LTS elektrotechniek diploma op de MTS Telematica;
MAAR, naarmate de tijd dat je daar op school zit,lukt het leren steeds minder goed:
- het onthouden van lesstof
- je voelt je vreemd zwevend in je hoofd
- ik kon vooral moeilijk concentreren op wat ik deed

MAAR bijkomende factoren in die omstandigheden waren:
- gescheiden ouders
- klasgenoten die niks deden aan het project wat gedaan moest worden
- "natuurlijk" zelf niet al te lekker in je vel zitten
De eerste conclusie die een huisarts en andere artsen dan trekken, nadat er ook is gezegd "nee nergens pijn hoor", stuur die jongen maar naar het GGZ. En als je daar nou wekelijks komt, maar de klachten worden maar niet minder, zelfs MEER, hoe VERVELEND kan je je dan wel niet voelen.
Met heel veel pijn en Moeite heb ik toen mijn MTS Telematica diploma behaalt.
Waarbij toen op een gegeven moment de vraag kwam: ga je doorleren of aan het werk???
In die tussentijd deed ik ondanks briefjes van moeder om me er aan te herinneren amper iets in huis aan klusjes, plus ik sliep vrijwel de hele dag en ’s nachts liep ik om te spoken.
Ik dronk heel veel vocht op een dag en moest verschrikkelijk veel plassen. Ik was al eens op suikerziekte onderzocht, maar er was “niets”aan de hand.
Ik werd zelf minder en minder en had amper energie.
Op een zaterdag ben ik ziek van mijn bijbaantje thuisgekomen, die week daarna ben ik met medicijnen door een psychiater behandeld. Maar het ging steeds slechter met mij. Totdat ik op een nacht niet meer op mijn voeten kon staan.
Mijn moeder was zo radeloos dat ze een goede vriendin met een ontzettend grote mond mee nam toen we op zondagochtend naar een vervangende arts gingen.
Bij het bezoek aan die arts zei die vriendin: We gaan hier niet eerder weg dan dat hij in het MCL goed onderzocht is!!!! Daar ben ik opgenomen en na 5 dagen vastgebonden onder de MRI-scan (zo ontzettend lag ik te bewegen) doorgegaan.
Ze kwamen er toen achter dat er twee hersentumoren van 2,5 a 3,5 cm in mijn hoofd bleken te zitten!! Met spoed ben ik dezelfde avond nog naar het AZG (nu UMCG) in Groningen gebracht.
Moeilijkheid was ook nog eens dat één van die tumoren aan de rechterkant zat (en daar zit ook het spraakgebied) dus het mes erin ging niet want dan had je kans dat ik nooit weer had kunnen spreken!!
De foto's van de scan zijn rondgemaild naar andere ziekenhuizen in Duitsland, Canada en Australië, omdat het met mij steeds minder ging.
Na het bellen van een aantal specialisten is besloten om meteen te starten met chemokuren!!!! Het ging zo slecht met me, dat het te lang zou duren voor er een uitslag was om vast te stellen wat voor soort tumoren het waren. Er waren tekenen dat het zaadbalkanker was, die in de hersenen uitgezaaid waren. In mijn testikels was overigens niets te vinden.
Met die wetenschap is men mij gaan behandelen.
En 4 chemokuren en 36 bestralingen later waren de tumoren gekrompen tot zo groot als een erwt!!!
Na revalidatie wordt je gekeurd en AFGEKEURD!!!!
Ik zit nu bij een begeleid wonen vanwege mijn slechte kortetermijnsgeheugen en het eventueel vergeten van pillen plus een paar dingen meer, zoals oriëntatieverlies in plaats en tijd, beschadiging in het emotionele gebied en beschadiging van de hypofyse, zodat ik mijn leven lang afhankelijk van medicijnen ben.
MAAR, ondanks alles: BEN IK ER ALLEEN MAAR GELUKKIGER DOOR GEWORDEN !!!!!:
- een heel ander, ontzettend gevoelig mens, heel ander karakter, liefdevoller, zorgzamer,stuk positiever en minder verlegen
- een vriendin om wie ze is (ik keek in het verleden alleen naar het hoofd, borsten en achterwerk.)
- een stel nieuwe vrienden ( van de ouden blijft vrijwel niks over)
- een activiteitencentrum, waar ik het ontzettend naar mijn zin heb
- begeleid werk voor een aantal dagdelen waar ik mijn kennis uit het langetermijnsgeheugen kan gebruiken
- in hele korte tijd ontzettend volwassen geworden
- ander inzicht in mensen gekregen

Over alles heen gezien(in het begin ontzettend negatief) ben ik er toch alleen maar GELUKKIGER op geworden!!!!!!!!
Sjoerd Brandsma uit Leeuwarden
web:http://www.lektro.info (foto's umcg)

[r.landouw]

beste Lektro,
wat je beschrijft komt mij o zo bekend voor.
in nood leert men vrienden kennen.
aan de ene kant een teleurstellende ervaring, aan de andere kant verbazing.
zogenaamde boezemvrienden spoorloos verdwenen, anderen onverwacht begripvol, veel warmte en vriendschap.
ze steunen je door dik en dun.
ik ben al op leeftijd (71 jaar), heb al vele klappen gehad.
toch nog altijd veel om je over te verbazen.
ik hoop van harte, dat het positieve blijft heersen.
veel sterkte, geluk , warmte en liefde.
hoop dat je veel kunt delen en geven.
nog vele jaren.
Ron.

[Elise88]

jeetje heftig verhaal.

Wat kan je ervan veranderen hé!

Wat je over vrienden zegt ben ik het helemaal mee eens!
Je merkt in deze tijd echt wie je vrienden zijn ! OVERDUIDELIJK!!

heel veel sterkte en BE GOOD!

[martin1976]

Wat een verhaal.
Ik ben blij dat je nu een stuk gelukkiger bent.
Helemaal top natuurlijk.

groet Martin