de eerste uitslagen

[Lotte2005]

Hoi allemaal,
daar ben ik weer.
De uitslag van mijn borstoperatie is gelukkig meegevallen, dus die spanning is eraf. Althans dat denk ik. zo anderhalf jaar na alles wordt het toch steeds zwaarder. Nog steeds wil ik positief en sterk blijven waar vraag me wel eens af waarvoor en waarom.
Nog dagelijks vecht ik tegen de vooroordelen, mens wat zie je er goed uit maar ze moesten eens weten hoe verrot ik me van binnen voel. :
de volgende onderzoeken aan en in de darmpjes staan voor de deur dus ook daar mag ik me weer sterk en positief voor maken.
Maar ik ga me steeds meer afvragen hoe ver of hoeveel kan ik nog hebben.
Elke dag hou ik me bezig met allerlei dingetjes om maar niet te gaan zitten piekeren, rust vind je niet alleen maar het zinnetje in je hoofd, Doorgaan!!
sorry dat dit ff niet zo positief is, maar ik moest het ff kwijt.
aan iedereen sterkte die hier ook doorheen moet gaan
Lotte

[Renee]

Iedereen heeft van die momenten dat je het echt even niet meer ziet zitten, hoor Lotte. En heel herkenbaar: gejubel over "Oh wat zie je er geweldig uit" terwijl je fysiek echt helemaal niets voorstelt. Het is ook moeilijk voor buitenstaanders om te weten hoe je je moet voelen. En nog moeilijker om je te blijven steunen als het maar moeilijk blíjft gaan.

Geef je zelf de ruimte voor een dipdag en geef je rotgevoelens ook de ruimte. Maar let er ook goed op dat je niet wegzakt in je ellende en in je angsten. Hoop doet leven en daarnaast zijn er nog massa's andere dingen die leven 'doen'. Ikzelf kan niet meer genezen worden maar geniet desondanks met zoveel mogelijk volle teugen van het leven. Er is altijd wel iets wat je blij maakt of althans, het leven minder zwaar....

Heel veel sterkte!
Liefs
Renée