Hoofdwebsite Stichting Diagnosekankerover 6 dagen is het een jaar geleden dat ik de diagnose baarmoederhalskanker kreeg.
Wat een jaar is het geweest zeg en ik ben er nog niet maar wel denk ik op de goede weg.
Nu bijna dus een jaar geleden ben ik geopereerd op 21 april was het dan zover.
Aanstaande 21 april ga ik mijn eerste nieuwe levensjaar vieren met een grote fles champagne en heel even terugkijken op het afgelopen jaar om snel weer vooruit te gaan kijken. weliswaar day by day, maar toch.
Van een aantal mensen heb ik berichtjes ontvangen met vragen hoe het mij vergaan is. In mijn eerste bericht in november 2005 heb ik al het een en ander beschreven, maar ik ben weer een paar maandjes verder.
De afgelopen maanden heb ik veel downs gehad, niet zozeer lichamelijk, meer geestelijk.
Het lichamelijk kan ik omschrijven als wat ongemakkelijk door de beschadigingen van de bestralingen aan mijn darmen en blaas maar daar valt goed mee te leven als ik me maar aan mijn vezelrijke dieet en wat supplementjes hou
Het geestelijke, tja, dat is volgens mij toch wel het allermoeilijkste van de hele periode tot nu toe.
De eerste maanden na de operatie heb ik geestelijk alles verbannen, was alleen maar bezig om lichamelijk weer op topconditie (voor zover mogelijk) te komen.
Door die rotkerst (waarom blijven dat toch dagen dat allerlei besef naar boven komt) ben ik mezelf tegengekomen, en wat schrok ik daar van zeg.
Na maanden moest ik eindelijk aan mezelf toegeven dat ik niet hersteld was van een verwaarloosde griep of zoiets maar van KANKER, getver de getver wat blijft het een rotwoord.
Tja dan komen de traantjes, het besef, de opgekropte woede en wat al niet meer. Het enigste wat in me op kwam was professionele hulp zoeken en er over leren praten.
Praten tegen mensen die jou als wat zie je er goed uit! bestempelen terwijl je van binnen totaal kapot bent, vooral geestelijk. Praten en zeggen dat je er inderdaad goed uitziet maar dat het niet goed gaat, shit das moeilijk hoor, ze snappen het ook vaak niet. het klopt niet met het beeld dat ze van je hebben.
Maar om er geen ellenlang verhaal van te maken, ik praat dus! en ik kan het jullie aanraden, echt geloof me, het lucht op
Sinds een aantal weken zit ik weer in de lift van ups en ik hoop dat die lift de goede kant op blijft gaan.
Als ik nu moe ben of me niet goed voel, doe ik niet meer zoals voorheen, ga niet meer door tot het uiterste maar geef nu echt aan dat ik er de kracht niet meer voor heb, dat ik me gewoon ff terug trek en gewoon ff mijn eigen ding ga doen of niet. Maar in ieder geval, ik let beter op mezelf.
Terugkijkend, tis n rotjaar geweest en dat wil ik achter me laten, wil gewoon genieten van alle dingen in het leven.
Over een maandje heb ik weer mijn driemaandelijkse controle maar ga daar zoals ik het op dit moment bekijk met een positief gevoel naar toe.
Met de dag wordt ik sterker, met de dag wordt ik minder hard, met de dag steeds weer een beetje meer mezelf, niet meer mijn oude ik, want door wat ik heb ervaren en doorstaan, heb ik gevoel dat ik de hele wereld aan kan en dat bevalt me wel.
Als er iemand is die toch wat vragen heeft of wat dan ook, schroom niet om te schrijven en/of te vragen, misschien kan ik wat helpen, of helpen we elkaar.
Ik wens jullie alle sterkte en wijsheid van de wereld toe.
Groetjes
Lotte
Greetz pure