Hoofdwebsite Stichting DiagnosekankerSoms weet je niet wat je moet doen...
Soms weet je niet wat je moet doen...
Hallo, ik zit momenteel nog thuis ivm een hersentumor, type III. Door operatie heel veel weg kunnen halen heb bestraling gehad 33x en heb nu alleen nog Temodal (chemo) en Depakine (tegen epilepsie). In oktober zit ik 1 jaar thuis. Ik zit zo te twijfelen over mijn werk, of ik het nog wel wil en aan kan. Ik werk in de ICT. Je zit nu de hele dag thuis te denken van "hoe nu verder?" Het is alleen maar wachten op een nieuwe scan en dan weer 3 maanden en zo maar doorgaan tot wat/wanneer? Ik weet het niet meer op dat gebied. Ik zit ook heel erg te twijfelen om aan een arts te vragen hoeveel jaar ik nog te leven zou hebben. Tijdens een trainingsperiode voor mijn werk heb ik een aanval gekregen en zo zijn ze er achter gekomen dat ik een tumor heb. Ik heb een gezin met 2 kindjes (4 en 5) en een hele lieve vrouw. Ik weet voor me zelf niet waar ik nu aan toe ben. Ik weet ook dat ik ná 1 jaar thuiszitten maar 70% betaald ga krijgen, daar zit ik ook niet op te wachten want alles gaat door. Je kunt je daar blijkbaar ook niet meer voor bijverzekeren (hetzelfde als dat je niet een brandend huis kunt verzekeren). Ik weet niet waarom ik dit typ, ik wil het een beetje van me afschrijven denk ik. Ik hoop eigenlijk wel dat iemand wil reageren...
Beste Antwan,
Gaat het een beetje?
Hopelijk heb je inmiddels een gesprek met de arbo/bedrijfsarts gehad.
Ik ervaar, ook al werk ik maar 5 uur per week, dat ik dit heel prettig vind.
Even je gedachten op iets anders richten, even contact met collega's, even de deur uit.
Ze weten daar dat ik kanker heb en dat ze me geen werk mogen geven waar een deadline opzit. Desondanks blijven er voor mij leuke karweitjes liggen, waar een ander geen tijd voor heeft. Ik werk deels op het werk, deels thuis.
Let op dat je bij een keuring een echte geregistreerde verzekeringsarts krijgt.
In Hengelo worden de keuringen zelfs gedaan door een verzekeringsarts die speciaal kennis heeft van kanker. Als jij dus niet door een dergelijke arts gekeurd wordt, is dit op zich waarschijnlijk al reden om de uitslag aan te vechten, gelijkheidsprincipe.
Meer info op www.corv.nl
Sterkte,
Liddy
Gaat het een beetje?
Hopelijk heb je inmiddels een gesprek met de arbo/bedrijfsarts gehad.
Ik ervaar, ook al werk ik maar 5 uur per week, dat ik dit heel prettig vind.
Even je gedachten op iets anders richten, even contact met collega's, even de deur uit.
Ze weten daar dat ik kanker heb en dat ze me geen werk mogen geven waar een deadline opzit. Desondanks blijven er voor mij leuke karweitjes liggen, waar een ander geen tijd voor heeft. Ik werk deels op het werk, deels thuis.
Let op dat je bij een keuring een echte geregistreerde verzekeringsarts krijgt.
In Hengelo worden de keuringen zelfs gedaan door een verzekeringsarts die speciaal kennis heeft van kanker. Als jij dus niet door een dergelijke arts gekeurd wordt, is dit op zich waarschijnlijk al reden om de uitslag aan te vechten, gelijkheidsprincipe.
Meer info op www.corv.nl
Sterkte,
Liddy
Hoi Antwan,
Ten eerste veel sterkte.
Het is net alsof ik het verhaal van mijn man lees.
Hij heeft een hersentumor graad 2.
3,5 jaar geleden ontdekt door epileptie. Toen snel geopereerd en na 1,5 jaar was de tumor al weer net zo groot teruggekomen. Toen weer geopereerd en nu 1,5 jaar verder is de tumor weer terug en duidelijk verder zijn gezonde hersenweefsel aan aan het tasten.
Hij doet nu mee aan een studie in Rotterdam, omdat hij bestraling zo lang mogelijk uit wil stellen. Gelukkig was hij dan ook uitgeloot voor Themodal ipv bestraling. Hij moet nu een jaar slikken. Drie weken slikken, 1 week rust. Dus 12 kuren achter elkaar.
Hier lopen we ook te kampen met het feit dat hij na een jaar ziektewet nog maar 70% krijgt en ook wij hebben 2 jonge kinderen ( 4 jaar en 9 maanden )
Mijn man werkt nu halve dagen voor de afleiding en zijn baas is ook heel flexibel erin , gelukkig.
Mijn man kan zelf moeilijk zijn gevoel uiten, maar een maand geleden zag hij het niet meer zitten.
Hij zag zich alleen als last voor zijn gezin en gelukkig hebben we er samen aan gewerkt dat hij s'ochtends weer wat vrolijker zijn bed uit komt.
Tegen mijn man is wel een levensverwachting verteld en geloof me als je dat eenmaal weet sta je veel anders op en ga je veel anders naar bed, want je loopt de hele tijd te denken aan die aantal jaren.
Het is altijd maar een gemiddelde wat ze vertellen, dat zeiden ze tegen mijn man, maar toch.
We hebben nu ons huis te koop gezet, om met de kennis die we nu hebben, te proberen ergens opnieuw te beginnen.
Voor mijn man is dit echt iets wat hem opbeurd en hij is dan ook de vloer en zo al uit aan het zoeken voor het nieuwe huis
Ik wens jou en je gezin echt veel sterkte toe en als je ooit wil mailen met mij of mijn man rolandeninge@hotmail.com
grt inge
Ten eerste veel sterkte.
Het is net alsof ik het verhaal van mijn man lees.
Hij heeft een hersentumor graad 2.
3,5 jaar geleden ontdekt door epileptie. Toen snel geopereerd en na 1,5 jaar was de tumor al weer net zo groot teruggekomen. Toen weer geopereerd en nu 1,5 jaar verder is de tumor weer terug en duidelijk verder zijn gezonde hersenweefsel aan aan het tasten.
Hij doet nu mee aan een studie in Rotterdam, omdat hij bestraling zo lang mogelijk uit wil stellen. Gelukkig was hij dan ook uitgeloot voor Themodal ipv bestraling. Hij moet nu een jaar slikken. Drie weken slikken, 1 week rust. Dus 12 kuren achter elkaar.
Hier lopen we ook te kampen met het feit dat hij na een jaar ziektewet nog maar 70% krijgt en ook wij hebben 2 jonge kinderen ( 4 jaar en 9 maanden )
Mijn man werkt nu halve dagen voor de afleiding en zijn baas is ook heel flexibel erin , gelukkig.
Mijn man kan zelf moeilijk zijn gevoel uiten, maar een maand geleden zag hij het niet meer zitten.
Hij zag zich alleen als last voor zijn gezin en gelukkig hebben we er samen aan gewerkt dat hij s'ochtends weer wat vrolijker zijn bed uit komt.
Tegen mijn man is wel een levensverwachting verteld en geloof me als je dat eenmaal weet sta je veel anders op en ga je veel anders naar bed, want je loopt de hele tijd te denken aan die aantal jaren.
Het is altijd maar een gemiddelde wat ze vertellen, dat zeiden ze tegen mijn man, maar toch.
We hebben nu ons huis te koop gezet, om met de kennis die we nu hebben, te proberen ergens opnieuw te beginnen.
Voor mijn man is dit echt iets wat hem opbeurd en hij is dan ook de vloer en zo al uit aan het zoeken voor het nieuwe huis
Ik wens jou en je gezin echt veel sterkte toe en als je ooit wil mailen met mij of mijn man rolandeninge@hotmail.com
grt inge
verliefd, verloofd, getrouwd, kanker
Terug naar “Ervaringsverhalen”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 6 gasten