Hoofdwebsite Stichting Diagnosekankerkk
Reactie
Jeetje Silke, wat een verhaal zeg. En wat vreselijk frustrerend ook dat het zo'n zeldzame soort van kanker is waar weinig informatie over is te vinden. Nog maar vier weken geleden overleden.... Ja dat is dan ook nog helemaal niet te beseffen dat ze er niet meer is.
Mijn schoonvader heeft 17 september van dit jaar te horen gekregen dat hij alvleesklierkanker had en is ook vier weken terug overleden. Het is ongelooflijk hoe zo'n tumor in je lichaam zo oorlog kan voeren, want mijn schoonvader was qua koppie koppie nog heel erg goed tot op het laatste moment!
Nu vier weken later: iedereen is weer doorgegaan, iedereen is weer aan het werk, sporten en zijn eigen ding aan het doen! Daar heb ik eigenlijk nog wel moeite mee hoor... omdat het allemaal nu weer doorgaat heb ik het gevoel dat het al heel lang geleden is, terwijl het nog maar zo kort geleden en "vers" is! Iedere dag wanneer ik in mijn auto vanuit mijn werk naar huis zit moet ik huilen en gaat het hele proces vanaf die 17 september tot het einde door mijn hoofd. Wat een ziekte.....
Heel veel sterkte Silke.....
Mijn schoonvader heeft 17 september van dit jaar te horen gekregen dat hij alvleesklierkanker had en is ook vier weken terug overleden. Het is ongelooflijk hoe zo'n tumor in je lichaam zo oorlog kan voeren, want mijn schoonvader was qua koppie koppie nog heel erg goed tot op het laatste moment!
Nu vier weken later: iedereen is weer doorgegaan, iedereen is weer aan het werk, sporten en zijn eigen ding aan het doen! Daar heb ik eigenlijk nog wel moeite mee hoor... omdat het allemaal nu weer doorgaat heb ik het gevoel dat het al heel lang geleden is, terwijl het nog maar zo kort geleden en "vers" is! Iedere dag wanneer ik in mijn auto vanuit mijn werk naar huis zit moet ik huilen en gaat het hele proces vanaf die 17 september tot het einde door mijn hoofd. Wat een ziekte.....
Heel veel sterkte Silke.....
Re: Reactie
hallo,
inderdaad eigenlijk besef je het op dit moment nog niet eens, alleen het gemis doet zo verschrikkelijk pijn!!
maar daar weet jij zelf ook alles van dus.
wat is dat verschrikkelijk snel gegaan bij jou schoonvader, dat is helemaal niet te bevatten denk ik?
hebben ze in het ziekenhuis direct al gezegt dat er niks meer aan te doen was?
jij ook heel veel sterkte ...........
inderdaad eigenlijk besef je het op dit moment nog niet eens, alleen het gemis doet zo verschrikkelijk pijn!!
maar daar weet jij zelf ook alles van dus.
wat is dat verschrikkelijk snel gegaan bij jou schoonvader, dat is helemaal niet te bevatten denk ik?
hebben ze in het ziekenhuis direct al gezegt dat er niks meer aan te doen was?
jij ook heel veel sterkte ...........
Nee, is helemaal niet te bevatten...
Nou hij was in het ziekenhuis gekomen omdat er een buisje bij zijn galblaas geplaatst zou worden (hij werd geel). Maar zijn zoutgehalte was heel erg laag, dus hij moest eerst een nacht aan het zout, zodat dat weer op peil zou zijn en dan konden ze dat buisje plaatsen. Maar die nacht was heel slecht gegaan, hij had allemaal draden eruit getrokken enzo...zodat het zout nog steeds niet op peil was de volgende dag. Toen is er overleg gepleegd met de artsen over hoe en wat. Mijn schoonvader was niet iemand die lang op het ziekbed zou liggen en er voor zou gaan vechten. Hij was bang, en wou al helemaal geen pijn! Dus toen is hij meegegaan naar huis.
Heel erg heftig allemaal en hoe moet je ermee omgaan.... Er zijn zoveel mensen die aan deze ziekte lijden dat ik er soms wel heel bang van wordt...
Nou hij was in het ziekenhuis gekomen omdat er een buisje bij zijn galblaas geplaatst zou worden (hij werd geel). Maar zijn zoutgehalte was heel erg laag, dus hij moest eerst een nacht aan het zout, zodat dat weer op peil zou zijn en dan konden ze dat buisje plaatsen. Maar die nacht was heel slecht gegaan, hij had allemaal draden eruit getrokken enzo...zodat het zout nog steeds niet op peil was de volgende dag. Toen is er overleg gepleegd met de artsen over hoe en wat. Mijn schoonvader was niet iemand die lang op het ziekbed zou liggen en er voor zou gaan vechten. Hij was bang, en wou al helemaal geen pijn! Dus toen is hij meegegaan naar huis.
Heel erg heftig allemaal en hoe moet je ermee omgaan.... Er zijn zoveel mensen die aan deze ziekte lijden dat ik er soms wel heel bang van wordt...
Terug naar “Ervaringsverhalen”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 5 gasten