Voor de tweede keer kanker!
Geplaatst: Zo 01 Nov 2009 22:46
Mijn tweelingzus heeft in 2004 Hodgkin gehad. Na een chemokuur van 4 maanden en 20 bestralingen was zij gelukkig "genezen".
In februari van dit jaar ontdekte zijn een knobbel in haar lies. Zij was nog onder controle bij de oncoloog en meldde dit.
Het werd afgedaan met dat dit waarschijnlijk een ontsteking was, want haar bloedwaarden waren goed. Dit geloofden wij ook. Een half jaar later (augustus) was de knobbel groter en ze maakte zich hier best druk om. Zij is toen naar de huisarts gegaan en om haar angst weg te halen, heeft hij haar doorgestuurd naar de oncoloog voor een biopsie. Uit de biopsie kwam geen duidelijk beeld, behalve dat de waarden van haar t- en b-cellen andersom waren, dan wat normaal is. Hierna werd een lymfeklier uit haar lies verwijderd voor nader onderzoek. Na een angstige tijd van 10 dagen was de uitslag bekend: Non-Hodgkin. Het is de traagste vorm en er wordt nog niet behandeld. Na een beenmergpunktie bleek dat het niet in het beenmerg zit. Wanneer zij klachten krijgt, zoals gewichtsverlies, nachtzweten, moet ze terugkomen. Deze vorm is niet te genezen, maar je kan er ook oud mee worden. Wait and see, zeggen de artsen.
Ook mijn zus had het gevoel niet serieus genomen te worden, maar achteraf is de angst niet voor niets geweest.
Ikzelf vind het heel slordig hoe hiermee is omgegaan. Met haar verleden had er veel sneller gereageerd moeten worden.
Dus bij twijfel toch laten onderzoeken. Bloedwaarden zeggen niet altijd wat. Zeker niet in een beginstadium.
Ik hoop dat ze zich nog heel lang goed zal voelen en dat de angst een beetje zal zakken en zij weer eens een nachtje goed kan slapen. Want het idee dat dit nooit meer geneest is heel eng.
In februari van dit jaar ontdekte zijn een knobbel in haar lies. Zij was nog onder controle bij de oncoloog en meldde dit.
Het werd afgedaan met dat dit waarschijnlijk een ontsteking was, want haar bloedwaarden waren goed. Dit geloofden wij ook. Een half jaar later (augustus) was de knobbel groter en ze maakte zich hier best druk om. Zij is toen naar de huisarts gegaan en om haar angst weg te halen, heeft hij haar doorgestuurd naar de oncoloog voor een biopsie. Uit de biopsie kwam geen duidelijk beeld, behalve dat de waarden van haar t- en b-cellen andersom waren, dan wat normaal is. Hierna werd een lymfeklier uit haar lies verwijderd voor nader onderzoek. Na een angstige tijd van 10 dagen was de uitslag bekend: Non-Hodgkin. Het is de traagste vorm en er wordt nog niet behandeld. Na een beenmergpunktie bleek dat het niet in het beenmerg zit. Wanneer zij klachten krijgt, zoals gewichtsverlies, nachtzweten, moet ze terugkomen. Deze vorm is niet te genezen, maar je kan er ook oud mee worden. Wait and see, zeggen de artsen.
Ook mijn zus had het gevoel niet serieus genomen te worden, maar achteraf is de angst niet voor niets geweest.
Ikzelf vind het heel slordig hoe hiermee is omgegaan. Met haar verleden had er veel sneller gereageerd moeten worden.
Dus bij twijfel toch laten onderzoeken. Bloedwaarden zeggen niet altijd wat. Zeker niet in een beginstadium.
Ik hoop dat ze zich nog heel lang goed zal voelen en dat de angst een beetje zal zakken en zij weer eens een nachtje goed kan slapen. Want het idee dat dit nooit meer geneest is heel eng.
