dit is mijn verhaal

[marjanxxx]

dinsdag 19 april 2011
beste allemaal
ik ben marjan en ik ben nu 26 jaar oud.
ik wil in het kort mijn verhaal delen met jullie.

het is eind februari 2005 dat ik een bultje in mijn borst ontdekte.
Eigenlijk stond ik er niet bij stil dat het wat engs kon zijn.
ik ben uit eindelijk toch naar de dokter gegaan omdat mijn vader dat wilde.
Aan gekomen bij mijn huisarts vertelde dat ik iets raars in me borst voelde en dat er pijn aan had.
De huisarts voelde en controleerde alles en zij zei, ik wil even afwachten tot na je menstratie ook best.
2 weken laten ging ik weer terug en het bultje zat er nog.
De huisarts besloot me door te sturen naar het ziekenhuis voor verder onderzoek.
Ik kon al vrij snel terecht en volgde veel onderzoeken (sommige deden pijn).
Ik kreeg dus een borstfotos en punctie en een echo.
Later kreeg ik dus de uitslag en die waren eigenlijk goed.
Op de foto was er niks te zien.
Bij de punctie kwam niks uit en bij de ecoo was er wel iets te zien een cyste, maar ik moest me er niet druk om maken.
De dokter van het ziekenhuis maakte zich geen zorgen en ik kon over 6 maanden terug komen en dan keken ze verder.
Naar een lang gesprek wilde ik het toch weg laten halen dat bultje omdat, het pijn deed en jeuk had er aan.
Ongeveer een week laten haalde ze het bultje weg.
ik kon dezelde dag nog naar huis en ik moest wachten voor de uitslag daar van.
Ongeveer twee dagen later ging de telefoon en dat was de dokter.
Hoi marjan zou je naar het ziekenhuis willen komen en neem je wel iemand mee.
Eigenlijk dacht ik niks raars en ging vrolijk naar het ziekenhuis.
Naar ongeveer 2 minuten wachten was ik aan de beurt.
ga maar zitten marjan.
Er waren 3 dokters aanwezig ik dacht aaaa gezellig met ze allen.
hier een klein stukje van het gesprek

dokter:hoe gaat het met je?
ik: goed
dokter: marjan ik ga er niet omheen draaien
wij hebben tijdens de operatie gezien dat er zeker wel iets mis is.
Je heb kanker !!!!
het is een tumor van ongeveer 3.5 cm in een rare vorm.
En er zit niks anders op om je borst weg te halen.
Ik: wattttttt!!!
Ik kon alleen maar huilen en huilen
ik wist niet meer wat ik moest doen ga ik nu dood ???
ik ben pas 20 jaar!!!

Na een uur het gesprek gehad te hebben was ik even helemaal de weg kwijt.
Nu kwam er een operatie die mijn hele borst weg haalde en mijn lymfeklieren uit mijn oksel.
Het goede nieuws van dat ik niks in me lymfe had.
de eerste chemo kwam
ze hadden me verteld dat ik ook mijn haar ga verliezen.
ik heb in total 6 chemos gehad van 1 chemo in drie weken.
De chemo is zeer sloopend en ik was heel erg ziek er van.
na de 1 chemo 1 week er na veel me haar al helemaal uit .
Ik kon alleen maar huilen en huilen
Ik hoorde dat er ook pruiken bestonden en ik had er 1 aan geschaft.
Ik had een mooie pruik en was er ook blij mee.
na de 2 chemo had ik me pruik op gedaan en ging even naar een winkel.
Ik was vlak bij de winkel en een harde wind trok met 1 klap mijn pruik af.
Daar stond ik dan iedereen keek me aan !
ik begon te huilen raapte mijn pruik op en reden heel hard naar huis.
thuis sloot ik me op en wilde niet praten.
Ongeveer 1 week laten had ik besloten om naar buiten te gaan met een doek op mijn hoofd.
Maar dit was helemaal fout ik werd uit gescholden voor turken n.....
en ik was een buitenlandse hoer.
dit kon ik niet aan en was instaat om van het dak af te springen .
deze dingen zijn heel veel gebeurt en op den duur was ik het zat en gilde dat ik heel ziek was en misschien wel dood ging
aangezien dat de mannen en vrouwen in een groep waren kwam dit wel aan bij hun en stopte het snel
ik kreeg ineens van iedereen heel veel fruit wat erg lief vond.

De chemo was klaar en ik was erg blij nu kan ik eindelijk mijn haar laten groeien.
In de tijd dat ik chemo had was redelijk sterk maar de klap kwam er naar.
Ik raakte helemaal in de war en kreeg psychische klachten (stemmen ik me hoofd,waanideeën enz
maar omdat ik ook bordeline heb kwam de bordeline tot uitingen was er een opnamen in een kliniek noodzakelijk.
de psychische problemen bleven jaren aan houden.
en heb ik er nu nog af en toe last van.

ik heb ook veel naonderzoeken gehad maar die waren allemaal goed er was er niks meer te zien.
Toch schrok ik 2 maanden geleden dat ik tussen mijn ribben aan de kant waar me borst weg gehaald was een bultje.
even dacht nee niet weer .maar dat was gelukkig iets anders.

hoe gaat het nu met mij??
Nu ben ik 26 jaar en gaat wel goed met me.
Ik ben zo blij dat ik dit heb overleefd.
wat was dit een verschikkelijke tijd.
In de tussentijd dat ik ziek was had ik mensen ontmoet die dus ook ziek waren en helaas veel zijn er dood aangegaan.
Het zo oneerlijk kanker.
ik gun dit niemand zelfs mijn grootste vijand niet.
de angst dat ik weer ziek word is nu vaak aanwezig.

bedankt dat u tijd heeft gemaakt om mijn verhaal te lezen.
en ik wil iedereen die dit ook mee maakt of heeft mee gemaakt heel veel sterkte wezen en hou vol.
En iedereen die dit van dicht bij mee heeft gemaakt zoals familie,vrienden, kennissen enz
lach, dans, leef het leven kan zo voor bij zijn.


hier onder een gedicht van over mijn kanker zelf geschreven


kanker en ik
Helaas heb jij mij ook getroffen
en heb jij mijn wereld laten ontploffen

Ik was bang
bang dat ik dit niet zou overleven
maar ik wilde deze strijd niet opgeven
na twee operaties
heb jij toch mijn borst afgenomen
en raakte het mij volkomen
ik kon wel schreeuwen,huilen,en gillen
maar dan zou ik al mijn kracht verspillen
mijn borst verloren
mijn ziel kapot gemaakt
het heeft mij recht in mijn hart geraakt
en toch kwamen de chemokuren
dat eeuwig duurden
ik werd er verschrikkelijk ziek van
ik bidden en hoopte dat mijn lichaam dit wel aan kan
na 7 maanden heel hard vechten
en voelde ik mij alleen nog maar slechter

ik denk nog vaak terug aan deze tijd
en aan die lange strijd
nu kijk ik naar de maan
en denk ik aan die tijd wat ik heb moeten doorstaan
ik denk aan de mensen die ik heb verloren
dan voel ik een wind door mijn haren gaan
en weet ik kanker ik kan je verslaan

liefs marjan van slooten

[liddy]

Wat heb jij vroeg in je leven kanker op je bordje gekregen.
Zo blijkt maar weer eens kanker kijkt nergens naar.
Ik vind het heel knap zoals jij er mee omgaat.
Jij bent beslist niet de enige die psychische hulp nodig heeft om de ziekte kanker te verwerken.
Tal van kankerpatiënten, ook zonder borderline, hebben die hulp nodig.
Goed dat je zo positief in het leven staat, het is de manier om te overleven.

[marjanxxx]

hey liddy
bedankt voor je berichtje
ja helaas wel vroeg ja maar ik kende iemand die was ook erg jong een kind met leukemie
helaas is ze overleden
ja ik weet dat ik niet alleen ben en ik weet ook dat iedereen die deze ziekte heeft gehad psychische hulp nodig heeft
lijkt mij wel logisch
heb jij ook kanker gehad?
liefs marjan

[liddy]

Ja, ik heb ervaring met kanker.
Mijn beide echtgenoten zijn overleden aan longkanker en zelf heb ik eierstokkanker gehad.
Ik ben blij dat ik hulp heb gekregen van een psychologe, want daar heb ik heel veel aan gehad.
Een nichtje heeft ook borderline, dus daar ben ik ook een beetje bekend mee.
Dus ook mijn bordje is aardig gevuld geweest.
Nu gaat het heel wat beter met me.
Hopelijk lacht het leven jou ook weer toe.

[marjanxxx]

hoi liddy
jeetje allebei jou mannen en jij zelf ook pfff
dat lijkt me echt zwaar voor jou
ben je niet bang dat je nog meeer mensen ga verliezen aan kanker?
is je hele baarmoeder weg gehaald?
heb je al kinderen ?
hoe lang is het geleden dat je kanker kreeg?
liefs marjan

[liddy]

Nee, ik ben niet bang dat ik meer mensen aan kanker ga verliezen.
Ik weet gewoon dat dat gaat gebeuren. Alleen wie en wanneer dat weet ik niet.
De kans dat de kanker bij mij terugkomt is heel klein, echter daar kom ik wel achter als het zover is.
Ik schiet er niets mee op door me daar nu iedere dag zorgen over te maken.
Tuurlijk voel ik ook wel eens wat, maar daar sla ik pas acht op als niet vanzelf overgaat.
Je zult nog verbaasd staan, hoeveel het lichaam aan kan en hoe een pijntje etc. na een paar dagen ineens weg is.
In juli 2003 is eerst mijn linker eierstok weggehaald vanwege een cyste.
De patholoog vond een granulosaceltumor en in sept. 2003 is de rechter eierstok,
de baarmoeder en het vetschort weggehaald.
Nee, kinderen heb ik niet, maar wel lieve nichten en een neef.
Nu gaat het heel redelijk met me.
Met de juiste medicijnen (reuma, darmprobleem) lukt het me om nog wat van het leven te maken.
Doordat ik niet meer werk, heb ik bijv. hier op het forum een aardige bezigheid gevonden.
Ik mag zo hopen dat jij ook weer je draai weet te vinden.

[marjanxxx]

hoi liddy
oke ben blij dat je er niet bang voor bent.
je staat wel gelukkig posief in het leven
ik ben wel bang dat het terugkomt.
soms weet ik niet hoe ik er mee om moet gaan maar ja
gelukkig is de kans klein dat het bij jou terug komt.
bij mij hebben ze niks gezedt dat het niet meer terug komt
er zijn bij mij wel kleine bultejs gevonden die ze weg hebben gehaalt (het was niks)
ze hebben bij mij het zo geregeld als ik maar buikpijn heb langer dan een week krijg ik gelijk een scan
de dokter heeft wel gezegd dat het geen normale borstkanker is, laatst kreeg ik te horen dat het meestal bij de spieren groeit
het is niet duidelijk wat deze kanker tumor precies doet omdat deze soort tumor maar bij een paar mensen is ontdekt
het een zeldzame tumor de tumor was 3.5 cm met takken er aan, hij had een vreemde vorm zei de dokter.
ik heb nu wel een borst af moeten zetten dat deed piijn
maar 26 mei 2011 krijg ik een operatie en gaan ze een nieuwe borst maken ik ben er zo blij mee want dan voel ik me toch een vrouw
groetjes marjan

[liddy]

Nog maar een maandje en dan krijg jij je nieuwe borst.
Het is zo fijn dat dit mogelijk is.
Ik wens je heel veel succes met de operatie.

[marjanxxx]

hoi liddy
ja nog een maand
toch vind ik dit best eng
ik weeet niet hoe het er uit gaat zien.
gaat het mooi worden of juist niet pfffffff
bedank dat je na mij wilde luisteren
liefs marjan

[marjanxxx]

lieve mensen
mijn operatie kon niet doorgaan vanwege een nierbekkenontsteking.
nu moet nog 2 maanden wachten voor ik geholpen kan worden.
lief marjan

[liddy]

Oef, dat is pijnlijk een nierbekkenontsteking.
Ik kan goed begrijpen dat ze je operatie uitgesteld hebben.
Het laatste wat je wil is dat de kans bestaat dat de ontsteking zich in de buik verspreid tijdens een operatie.
Maar het is vette pech.
Gun jezelf de tijd om goed op te knappen.
Hopelijk lukt het over 2 maanden wel.