Diagnose Kanker lotgenotenforum

hey iedereen

Had gehoopt nooit o dit forum te zitten,ma helaas weten we nu dat mn vader alvleesklierkanker heeft.
Hij liep al een tijdje rond met blaasontsteking en vage buikklachten, tot hij weekends geel v kleur werd,
de huisarts stuurde mn vader na zhuis voor onderzoek,inmiddels buisje geplaatst
en de scan wees uit da het niet te opereren is, zit tegen de bloedvaten aan en in de lymfeklieren..
een vreselijke schok,onverwacht en ben erg bang ,hoelang en wat mn vader te wachten kan staan.
Papa heeft t niet in de lever,longen,nieren en gal en de gele kleur is nu weg.
Hij is/lijkt rustiger,vrolijker en maakt weer grapjes, zo zegt hij ik zit in de blesuretijd.
Zelfs mn kids zeggen,opa is veel vrolijker nu, was darvoor erg somber en depri.
De artsen zeggen,het kan nog wel een halfjr, jaar, 2,3 of zelfs 5 jr duren v de pijn en klachten ergere worden,
ben bang als ik de verhalen lees dat dit wel erg positief is,
papa zelf zegt ik ga voor nog 2 jaar ma hij zegt ook soms ik heb het gevoel dat het snel zal gaan.
Hoor wel eens van opleving en daar doet de vrolijkheid mij soms aan denken is t een opleving?
ik ben zo gek met mn vader en kan hem nog lang niet missen, hij is nu 68jaar.
Mn moeder is erg verzorgend ,geduldig en super lief nu,( is/was daarvoor best dominant en weinig rekening houdend met..)
Zie en merk nu zoveel liefde en verbondenheid, dat t me vaak ontroerd.
papa is erg bang en bezorgd over mij, de kids en mama en heeft me al paar x gevraagd of ik goed voor mama wil zorgen
en om haar moet denken, dat ze het wel volhoudt.
papa is wel afgevallen,10kg en is moe en heeft veel last van achter de schouderbladen,weet iemand of dit te maken kan hebben met de kanker?
papa zegt het zijn gewoon spieren maar ik merk ook dat papa zich er erg druk overmaakt en bang is dat het bij de kanker hoort.
Papa wil zoooo graag,vecht en houdt zich zo flink maar ondertussen ben ik zo bang..
thanks voor het lezen, lucht me wel op t te kunnen delen, ik wens iedereen die het heeft en zn familie en omgeving veeel sterkte en kracht toe om met deze rotziekte om tegaan,
de huisarts noemde het een sluipmoordenaar, voel me machteloos,verdrietig,veel zomaar huilen, en zo bang wat papa te wachten staat,
ik hoop zodat papa geen lijdensweg, pijn enzo krijgt...
en iedereen die te maken krijgt met kanker,heel heel veel sterkte en liefs van mij...hilda

Wat vreselijk voor jullie om dit bericht te krijgen.
Sommige mensen leven inderdaad nog een paar jaar met alvleesklierkanker, echter het merendeel van de mensen met alvleesklierkanker overlijd snel, heel snel, dan praat je over enkele weken.
Dat de gele kleur weg is, is een heel goed teken.
Of je vader op dit moment een opleving heeft of dat hem wat meer tijd is gegund, is helaas door niemand te zeggen.
Wat moet je nu doen?
Eerst een moeilijk gesprek hebben met je ouders. Want wat zijn de wensen van jouw vader als het zover is?
Hoe eerder je dit doorspreekt, hoe beter, zo'n gesprek wordt alleen maar moeilijker als je er over praat als het einde al echt in zicht is.
Het zal jullie allemaal een opluchting geven als het gesprek achter de rug is.
Immers dan hoeven jullie nog maar enkel met de dag te leven.
Probeer niet in de toekomst te kijken, het loopt altijd weer anders dan je denkt.
Pijn is vaak goed te bestrijden met morfine.
Waarschijnlijk is het plaatsen van het buisje de oorzaak van de pijn in zijn schouders en rug. Als het hier van komt, dan wordt het de komende dagen steeds minder pijnlijk.
Wordt het minder en wil je vader het zelf niet wil vragen, dan kan misschien je moeder aan de huisarts vragen waar de pijn in zijn schouders/rug vandaan komt.
Leef nu. Praat nu. En bovenal geniet van de goede momenten.
Huil en lach samen.

bedankt voor je reactie,erg lief. Vind veel moeilijker om mee om te gaan als wat ik v te voren verwacht had,al kan je je er v te voren geen voorstellingen
v maken hoe je zou reageren.
Ik ben ni iemand die snel zn emoties laat zien, ma dit lijkt weg te vallen als ik bij mn ouders ben, papa en ik zijn beide erg emotioneel na elkaar toe.
ik heb ook nog een zusje en broertje,
zij bekijken het meer ratio. Denk da het ook te maken heeft met dat ik alleen ben met mn 4 kids, bijstand heb, veel mee gemaakt,en ooit erg depressief en hyperventilatie/angstaanvallen heb gehad,
waardoor mn vader en ook mn moeder vaak meer bezorgd zijn om mij, dn om mn broertje en zusje, die beide goed kunnen rondkomen, getrouwd etc .
Mijn band met mn ouders is mede hierdoor erg sterk, ben de oudste en ga vaak even nu na huis te horen hoe het is. papa slaapt,eet wel goed ma heeft veel last v pijn achter zn schouderbladen,kan heeft dit te maken met de kanker.
Tja alles komt in 1x in ander daglicht en we plukken de dag nu, genieten als het goed gaat en papa is nu zoveel vrolijker lijkt het,dat mama zei,
ik kan bijna niet geloven dat papa kanker heeft
ze zouden zich toch ni vergist hebben, ma helaas weten we ook dat er een tumor zit van 5 cm. of deze snel of langzaam groeit weten we niet,
de arts zegt steeds kan nog wel een jaar of 2 duren,
ikzelf geloof daar niet in,nu ik mij verdiept heb in het soort kanker, aan de alvleesklierkanker.
Vandaag moeten ze na ziekenhuis,om stukje weefsel er uit te halen zodat ze straks het soort chemo kunnen bepalen wanneer dit nodig is.
kunnen ze daaraan ook zien hoe snel de tumor groeit??
de arts zegt dat de tumor niet snel groeit als je ouder bent, ma ben zo bang dat hij dit zegt, om mn pa en ma gerust te stellen, of denk ik nu te negatief.
Samen praten,over hoe straks verder, zal ik proberen aan te kaarten, al willen ze da beiden niet aan denken en roept papa dan .. ander onderwerp,
even wat vrolijker praat.
Zal moeilijk en heel confronterend zijn,om daar over te beginnen en weet niet of mn pa en ma daar al aan toe zijn.
bedankt v je reactie en zal het aankaarten zeker in mn achterhoofd houden,en er proberen een dezer dagen over te hebben. liefs hilda

Niets in het leven bereid je voor op deze situaties. Al doende leer je er mee omgaan.
De artsen vertellen je wat ze weten, niet meer, niet minder.
Ze kunnen aan het stukje weefsel bepalen welke soort alvleesklierkanker je vader heeft en in welk stadium hij zit.
Ik verwacht dat jullie meer komen te weten als het stukje weefsel onderzocht is. Meestal duurt het een week voordat je de uitslag hebt.
Als de arts zegt dat op zijn leeftijd de tumor niet snel groeit, dan zegt hij dit uit ondervinding met andere mensen met alvleesklierkanker.
Wie weet kun je je vader bij het onderwerp houden door duidelijk te zeggen dat je er nu over wilt praten omdat het dan achter de rug is en je het onderwerp niet meer ter sprake hoeft te brengen.
Niemand is er aan toe om zo'n gesprek te voeren, echter je kunt nu niet anders. Mocht je vader echt, echt niet willen, dan heb je het in ieder geval geprobeerd.
Let goed op je eigen grenzen.

mn vader ligt onverwacht in zhuis, hij kreeg koorts, lage bloeddruk en zn bloedwaarde was niet goed.
mama en papa waren in ambulance heen gegaan en ik hoorde dit van iemand die het gezien had.. schrikken, bang, en overstuur ben na zhuis gegaan
en gisteren hoorden we dat het om een infectie gaat misschien door het buisje... een flinke domper want ging net zo goed met papa
hij ws zo vrolijk nog de avond ervoor.
Zometeen met 1 v de kids na papa toe,hop beter als gisteren toen lag papa er zo zielig bij, zo klein ,had een luier om, was mis gegaan met plassen
en tja zo zielig...mn lieve stoere papa...hoop dat strax beter is.. de artsen zijn zo vaag, want ook dit KAN te maken hebben of van de kanker komen
maar dat hoeft niet.. de arts noemde het pure pech!! nou lieve papa geef ons portie dan nu maar aan fikkie... liefs hilda

Hopelijk is het inderdaad een infectie die met medicijnen te bestrijden is.
Kanker heeft een grillig verloop, je weet steeds niet wat je nu weer te wachten staat.
Dus leef bij de dag, kijk niet vooruit, echter probeer nu te genieten van de goede momenten.
Ja, dit is heel moeilijk, toch je hebt geen andere keuze.
Sta je emoties toe, druk ze niet weg en bovenal blijf schrijven, dan kun je alles meer op een rijtje houden.