Vader heeft na keelkanker nu uitgezaaide alvleesklierkanker

[belle1974]

Lieve allemaal,

Allereerst veel kracht en sterkte gewenst met wat jullie allemaal moeten doorstaan! Ik lees al een tijdje af en toe mee op deze site. Het zit namelijk zo...
Mijn vader kreeg 4 jaar geleden keelkanker. een mega ingrijpende operatie volgde, met bestralingen en...met succes!
Begin vorig jaar werd hij zo geel als een kanarie en dat bleek dus kanker aan de alvleesklier (overigens geen uitzaaiingen van de keel) Hij werd weer geopereerd en een serie chemo volgde.
Ik durfde niet te geloven dat het ook echt klaar was! Elke keer als bij mn ouders na een controle ongeveer de vlag uitgehangen werd, bleef ik sceptisch...Ik vond hem er namelijk niet beter op worden.
Dat is op 5 juli dit jaar gebleken... de kanker was terug in de alvleesklier met uitzaaiingen naar de lever. De arts zei: een half jaar ongeveer! Ik hoorde dat heus wel, maar het lijkt of het vandaag pas echt geland is!
Waar ik eerst nog wel kon lachen om zijn grappige domheid (morfine) heb ik vandaag gezien wat het echt met hem doet! Hij lijkt al niet meer bij ons! Viel steeds in slaap en zei dingen die niet klopten.
Ik hoop dat iemand me kan vertellen dat dit bij vlagen het geval zal zijn en dat ik af en toe nog een glimp mag opvangen van mn papa!

[liddy]

Wat een heftig verhaal.
Het probleem met morfine is dat het de pijn dempt en tegelijkertijd je suf maakt.
Het is een dilemma, geen pijn hebben en suf zijn, of veel pijn maar helder.
Hoe meer morfine je nodig hebt, hoe suffer je wordt en meer gaat slapen.
Daarbij komt dat de lever steeds minder gaat werken en dat zorgt er voor dat je vader steeds verder van het padje raakt.
En zoals je beschrijft, dingen gaat zeggen die niet kloppen.
Helaas zullen de heldere momenten steeds minder gaan worden en gaat je vader steeds meer slapen.
Door het steeds verminderende werking van de lever gaat je vader steeds geler zien.
Zelfs zijn oogwit gaat geel worden.
Uitgezaaide alvleesklierkanker kent over het algemeen een snel verloop.
Geniet van de goede momenten die er zijn. Vertel je vader wat je hem nog wilt vertellen.
Nu kan het nog.
Probeer bij de dag te leven, want het loopt altijd weer anders dan je denkt.
Denk ook aan jezelf, hopelijk heb je iemand om mee te praten.

[Mica]

Ik wil je heel veel sterkte toewensen. Geniet van de heldere momenten van je vader.

Een heftige tijd.....

Mijn vader is afgelopen augustus overleden aan alvleesklierkanker met uitzaaiingen naar de lever.


Mica

[belle1974]

Hoi Liddy en Mica,

Bedankt voor jullie reacties. Mica, jij nog gecondoleerd met het verlies van je vader.
Is hij lang ziek geweest?
En Liddy zo te horen heb jij ook ervaring met deze rotziekte.
Ik vind het best moeilijk om te genieten hoor, het blijft toch in je hoofd spoken dat hij er binnenkort niet meer zal zijn.
Ik hoop zo dat we nog een poosje hebben samen, maar de tijd gaat zo snel...
Daarbij is de beste man ook zo gesloten als een oester dus 9 van de 10 keer is het maar raden wat er in hem omgaat.
Hij heeft er nu ook trombose benen bij gekregen, dus lopen wil niet echt meer.
Zou dat eigenlijk een gevolg van de morfine zijn?

Liddy, ik heb een lieve partner waar ik goed mee kan praten gelukkig.
Ook heb ik mijn moeder nog, en een broer en zus.
Toch is het wel apart om te merken dat ook al komen we uit 1 gezin, iedereen er totaal anders mee om gaat.
Nou ja, niemand is ook hetzelfde toch...
I

[liddy]

Het klopt dat ik ervaring met deze ziekte heb.
Zowel als echtgenoot (overleden aan longkanker) en ikzelf ben behandeld voor eierstokkanker.
Wat de trombose betreft zou ik overleggen met de huisarts.
Krijgt je vader wel een laxeermiddel (bijv. movicolon), want morfine werkt verstoppend?
Probeer bij het moment te leven en niet vooruit te kijken, dat helpt bij het genieten van de goede momenten.

[belle1974]

Oke liddy, jij hebt je portie zeker wel gehad, Ik hoop dat het nu goed met je gaat! Mijn vader krijgt al een tijdje klysma's omdat het via de natuurlijke weg niet wil. Ik geloof dat hij die zelfs eerder kreeg dan de morfine...Vanavond had ik mijn moeder aan de telefoon, en zij zei: Ga er maar van uit dat dit niet lang meer duurt. Ze doen het liefst alles samen. Heel mooi, maar wij, de kinderen mogen eigenlijk hun zwakheden niet zien. Dan komt zo'n boodschap extra hard aan. Pappa heeft ook een heel opgezette buik, is dat dan vocht, of groeit die tumor zo? De kousen die hij aangemeten kreeg vanwege de trombose doen hem zoveel pijn, dat er maar overgegaan is tot zwachtels...Ik ben bang dat dit het begin van het einde is. Ben erg verdrietig nu, en zou nog zo vreselijk graag iets voor/met hem doen. Ik ken de stichting ambulance wensen, denk ook te weten dat dit niets voor mn vader is...Toch ga ik het morgen voorstellen want wie ben ik om voor hem te denken? Ik hoop nog op een heel fijne dag met ons gezin!

[liddy]

Die opgezette buik is waarschijnlijk vocht en tumor.
Stel stichting Ambulance beslist voor. Anders krijg je daar spijt over dat je het niet geprobeerd hebt.
Dat je er bent voor hem en zijn geliefde, is voor hem al een groot cadeau.
Zeker als hij weet dat je voor je moeder blijft zorgen.
Dood gaan doe je in je eentje. Wel kun je je vader geruststellen dat je er bent voor hem.
Mocht hij in een hiernamaals geloven, dan kun je hem wijzen op degene die hem daar opwachten.
Als alles al gezegd is, is er bijv. muziek om samen naar te luisteren.

[belle1974]

Lieve Liddy,

Bedankt voor je reactie elke keer weer, dat doet me echt goed!
Ik ga dus echt even praten over de stichting ambulance wensen, dank je!
Mijn vader gelooft zeker dat hij naar de hemel gaat, gelukkig!
Ook voor ons is dat een enorme troost. We nemen afscheid, maar niet voorgoed!

Vandaag ook wel weer om/met hem moeten lachen hoor.
Ik vertelde dat ik vanavond varkenshaas ging eten.
Hij is altijd slager geweest, dus dat maakte schijnbaar indruk.
Toen ik na even te zijn weggeweest weer terug kwam, was het eerste wat hij zei, oh ja moet ik nu nog varkenshaas voor je meenemen?

Het is natuurlijk triest maar we lachen er maar om!

Hij wil zelf nog erg graag een poosje bij ons blijven.
Mijn zusje krijgt in februarie haar 2de kindje.
Wij zijn een nieuw huis aan het bouwen wat hij nog erg graag wil meemaken (wordt ook februarie)
Vandaag maakte hij zich druk over een kerstboom die er moet komen...
Ik hoop dat hij nog even bij ons blijven mag, maar niet ten koste van alles.

Als leven lijden wordt, kan hij beter naar huis gaan zoals hij het zelf noemt.

Fijn dat ik weer even mijn ei kwijt kon.
Bedankt voor alles nogmaals, en een fijn weekend verder.

[belle1974]

Lieve allemaal,

Pappa is vandaag ineens heel erg achteruit gegaan. Hij is steeds zo enorm sterk geweest, ik ben super trots op hem! Ik heb hem dat gelukkig nog mogen/kunnen vertellen. Vannacht zijn mn broer en moeder bij hem, samen met een verpleegster van de thuiszorg...Het is nu wachten tot de Heer hem thuis haalt, en wat zal het dan in de hemel een feest zijn!!!

[belle1974]

Mijn vader is afgelopen dinsdag rond het middag uur gestorven...Hij was heel rustig, en is zoals hij zelf zei naar huis gegaan. Wij hebben op een heel fijne manier afscheid van hem mogen nemen.
Voor nu is dit wat ik met jullie wil delen. Later verder.

[liddy]

Gecondoleerd met het verlies van je vader, Belle.
Hopelijk geeft het je rust dat hij de Heer is.
Gelukkig was het hem gegund om rustig in te slapen.
Laat het maar allemaal op je afkomen de komende dagen.
Ik wens je veel bemoediging voor het definitieve afscheid.
Er brandt hier een kaars voor je vader.

[belle1974]

Lieve allmaal,

Het heeft wat tijd gekost om hier weer terug te komen...Nog steeds vind ik troost in het feit dat mijn vader zijn rust gevonden heeft, dat hem nog verder lijden is gespaard...Toch wil ik menselijkerwijs even melden dat het echt heel zwaar is om iemand van wie je zoveel houdt aan zo'n rottige ziekte te verliezen!!! En ook al ben ik ervan overtuigd dat wij elkaar weerzien, dit gun ik niemand!!! Met mn ervaring zou ik graag iets voor een ander betekenen, maar ben momenteel nog zo murw geslagen, dat ik in kanker geen hoop zie...Sorry, maar dat is mijn ervaring.

[liddy]

Neem jij nu eerst eens tijd voor jezelf om het allemaal te verwerken.
Jij zult nu eerst door je eigen rouwproces gaan.
Pas daarna is er misschien ruimte om iemand anders met jouw ervaringen te helpen.
Heel lief dat je ook aan anderen denkt.
Hopelijk wordt voor jou 2012 een jaar van het nieuwe begin waarin alles van de afgelopen tijd zijn plek krijgt.

[belle1974]

Dank je wel lieve Liddy,

Ik probeer er de tijd voor te nemen maar vraag me vaak af waardoor het verdriet in mijn leven kan groeien tot iets positiefs...Je hebt gelijk als je zegt dat ik het eerst verwerken moet, anders gaat het zeker niets opleveren. In de toekomst zou ik graag met je meedenken over dit onderwerp. Heb zelfs stiekum al iets in mijn hoofd als tegenhanger voor pink ribbon. Niet om het een of ander, maar zeker zoveel mannen overlijden aan kanker als vrouwen aan borstkanker...Ik denk zelfs meer...Duss ook zij verdienen het!!!

Ook voor jou veel heil en zegen toegewenst voor 2012!

Liefs,
Regina. (belle1974)

[jada]

Lieve Regina,

ook ik heb mijn vader vorig jaar (klinkt alweer zolang geleden maar zo voelt het niet) juni aan deze vreselijke ziekte verloren aan uitgezaaide keelkanker. ook ik heb afstand genomen van het forum om eerst eens alles te verwerken. En het is zwaar, veel zwaarder dan ik ooit had verwacht. En inderdaad vooral het lijden is het ergste. Alles speelt daarna steeds als een film door je hoofd en je kunt maar niet begrijpen dat je dat allemaal hebt meegemaakt zonder volkomen gek te worden. Nu merk ik dat ik af en toe weer wil reageren om anderen te steunen. Hierbij jou als eerste. Ik voel met je mee want ik weet wat je voelt. Dat idee van een tegenhanger van Pink Ribbon vind ik geweldig. Mij irriteert die pink ribbon maand me af en toe, net of borstkanker erger is dan andere vormen van kanker. November was trouwens de maand van Prostaatkanker, er zou echter een tegenhanger moeten komen voor alle vormen, ongeacht welke.

heel veel sterkte.

[belle1974]

Lieve allemaal,

Na bijna een jaar heb ik deze berichten weer eens terug gelezen. Ik ervaar dat ik op dit moment weer meer bezig ben met het ziek zijn. Me elke dag pijnlijk bewust ben van zijn kracht die afnam. Het lezen van de berichten die ik heb geschreven, bepalen me weer bij de rust die ik voelde toen mijn papa stierf. Fijn dat dit document bewaard is gebleven. Bedankt daarvoor!

[belle1974]

Oh ja en jada, wat dacht je van purple ribbon?