Wie bepaalt wat ondraaglijk lijden is?

Discussieer mee over diverse onderwerpen.
Laat je stem dus horen!
DNA
Lid
Berichten: 10
Lid geworden op: Do 04 Aug 2011 20:00

Wie bepaalt wat ondraaglijk lijden is?

Berichtdoor DNA » Wo 10 Aug 2011 21:21

Mijn vriendin K. (40) heeft borstkanker, uitgezaaid in lever en botten. Zij kan niet meer genezen en heeft op het moment chemo (taxol en herceptin) die ons tijd moet geven.

Vandaag hadden we een gesprek met haar huisarts over het onvermijdelijke einde, en het lijden dat daarmee gepaard kan gaan. De dokter legde netjes uit dat actieve euthanasie een zaak van de patiënt is en terminale sedatie een zaak van de arts.

We kwamen te spreken over 'geestelijk' lijden zoals K. dat noemt.
NB. K. is een zelfstandige moderne vrouw met een eigen zaak. We hebben samen een dochter van 3. Dit om aan te geven dat zij vol in het leven staat en daarmee verschilt van ouderen (andere generatie, andere opvattingen) die een 'afgerond' leven achter zich hebben.

Met geestelijk lijden bedoelt zij dan ook een toestand waarin ze niet meer wil (als de behandeling is stop gezet), terwijl dit lichamelijk best nog even zou kunnen, volgens medische maatstaven. Ik kreeg in die discussie toch een beetje het gevoel dat de huisarts (en de 2e, zogeheten scan arts) toch altijd de beslissing nemen om tot actieve euthanasie o.b.v. lichamelijke gronden.
Als dat zo is wordt er dus voorbij gegaan aan ondraaglijk - geestelijk - lijden, en stelt actieve euthanasie dus nog steeds weinig voor. En is er nog steeds weinig sprake van zelfbeschikking of vrijwillig levenseinde.

Wat is jullie mening? Wie heeft ervaring op dit gebied?

dank
DNA

Gebruikersavatar
liddy
Senior Lid
Berichten: 3074
Lid geworden op: Vr 02 Jun 2006 23:27
Locatie: Tilburg/Utrecht

Re: Wie bepaalt wat ondraaglijk lijden is?

Berichtdoor liddy » Wo 10 Aug 2011 23:18

Een van de eisen voor euthanasie is dat de arts er van overtuigd zijn dat er sprake is van uitzichtloos en ondraaglijk lijden van de patiënt.
Dit kan dus ook geestelijk lijden zijn.
De moeilijkheid is dat je nu al noodgedwongen over allerlei situaties praat/nadenkt, terwijl het absoluut niet te voorspellen is het verloop zal zijn.
Ik kan me voorstellen dat een arts zich nog niet uitspreekt over geestelijk lijden.
Belangrijk is om een goed contact met je huisarts te hebben, zodat hij/zij het hele proces kan volgen en kan bijsturen om zodoende samen jullie naar het punt te groeien waarop het genoeg is.
Zo heeft hij/zij een goed beeld van hoe zij geestelijk omgaat met de ziekte en dus haar kan volgen in het geestelijk verloop.
Wellicht kun je meer informatie krijgen bij de NVVE hierover.

Lungs
Lid
Berichten: 6
Lid geworden op: Wo 06 Apr 2011 02:11

Re: Wie bepaalt wat ondraaglijk lijden is?

Berichtdoor Lungs » Vr 19 Aug 2011 19:18

Allereerst heel veel sterkte. Goed dat je hier je vraag stelt. Zelf kom ik nog maar net op het forum, nadat mijn man (50 jaar) drie maanden geleden door euthanasie is overleden. Wat ons heeft geholpen is de wensen van mijn man zo helder mogelijk bekend maken, door de "officiële" papieren aan te vragen bij de NVVE (Ned. Vereniging voor Vrijwillige Levensbeëindiging) en in te vullen. Mijn man had een niet-reanimeer verklaring (plus penning die hij dagelijks droeg), een euthanasie-verklaring, een behandelverbod en een volmacht (waarin ik werd benoemd als degene die voor hem mocht spreken, voor als hij zelf niet meer in staat zou zijn zijn wensen aan te geven). Hij heeft zijn wensen besproken met de huisarts en met zijn oncoloog en heeft bij beiden de formulieren in zijn dossier laten opnemen. Met de huisarts heeft hij herhaaldelijk opnieuw gesproken over zijn wens, waardoor de huisarts zijn aanhoudende wens steeds weer heeft gemeld in zijn dossier en hierdoor helder was dat hij van begin af aan zeer duidelijke wensen had.
Wij hebben het geluk gehad dat onze huisarts zeer betrokken en meelevend was, wij kennen haar al 20 jaar en zij heeft mijn man (en mij) zeer goed gesteund in het proces. Ik heb altijd het gevoel gehad dat - door de NVVE formulieren en het herhaaldelijk noemen van de wensen - het zelf gekozen einde van mijn man minder moeizaam heeft laten verlopen. Hij heeft altijd het gevoel gehad dat alleen hij en niemand anders, kon besluiten wat ondraaglijk lijden is. Uiteindelijk was hij "klaar", en hoewel het qua lichamelijke gesteldheid nog niet het einde van de rit was, kwam wel de scanarts al langs voor het gesprek. Deze arts gaf direct akkoord. Mijn man heeft hierna nog zo'n maand geleefd, ... omdat hij dat wou, en niet omdat zijn wens nog niet ingewilligd zou worden. Hij had eerder mogen gaan.
Veel sterkte.
~ Nicky


Terug naar “Discussie”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten